فیلم Midway 2019

با احترام به رولاند امریش و فیلم فوق‌العاده‌اش "روز استقلال"، فیلم‌های او هرگز به پتانسیل خود نمی‌رسند و به ناامیدی‌های مداوم می‌انجامند. مهم نیست که او بازیگران عالی یا تیم‌های VFX شگفت‌انگیز داشته باشد، فیلمنامه‌های او تقریباً همیشه پر از مشکلات روایی هستند. "میرو" به سادگی یک قسمت دیگر در داستان ناامیدی‌های اوست. بدون اینکه کارگردان را بشناسید، هر کسی که به این فیلم نگاه...

با احترام به رولاند امریش و فیلم فوق‌العاده‌اش "روز استقلال"، فیلم‌های او هرگز به پتانسیل خود نمی‌رسند و به ناامیدی‌های مداوم می‌انجامند. مهم نیست که او بازیگران عالی یا تیم‌های VFX شگفت‌انگیز داشته باشد، فیلمنامه‌های او تقریباً همیشه پر از مشکلات روایی هستند. "میرو" به سادگی یک قسمت دیگر در داستان ناامیدی‌های اوست. بدون اینکه کارگردان را بشناسید، هر کسی که به این فیلم نگاه کند به سرعت جذب آن می‌شود. از بازیگران فوق‌العاده با استعداد تا جلوه‌های بصری چشمگیر، این فیلم دو عنصر جذاب را دارد که می‌تواند منجر به یک فیلم قابل توجه شود… تنها اگر دو رکن هر تولید سینمایی یعنی داستان و شخصیت‌ها به اندازه کافی خوب باشند. این‌ها مشکلات اصلی فیلم‌های امریش هستند. شخصیت‌های او به اندازه کافی جذاب یا جالب نیستند و فیلمنامه‌هایش فاقد خلاقیت و هیجان هستند (چه این‌ها توسط او نوشته شده باشند و چه دیگری). وقتی متوجه شدم "میرو" دارای بازیگران برجسته‌ای است و درباره نبرد میرو است، بلافاصله هیجان‌زده شدم. حماسه‌های جنگی ژانری هستند که من به‌طور صمیمانه‌ای قدردان آن‌ها هستم. اما وقتی متوجه شدم که چه کسی "نمایش را اداره می‌کند"، بلافاصله انتظاراتم را کاهش دادم. راستش، این دقیقاً همان چیزی است که انتظار داشتم: بصری جذاب، اما از نظر احساسی خالی. نمی‌خواهم این را کم‌اهمیت جلوه دهم. کارهای CGI در این فیلم شگفت‌انگیز است. جنگ واقعی با صحنه‌های هوایی شگفت‌انگیز و طراحی صدای قوی، جذاب است. حتی در یک نمایش عادی با بلندگوهای معمولی 7.1 دالبی، زمین با انفجارها و هواپیماها می‌لرزید. به همین دلیل فکر می‌کنم مخاطبان قطعاً از این فیلم لذت خواهند برد. شاید نه اکثریت، اما مطمئناً بیشتر مردم از سینماهای خود خارج می‌شوند و احساس می‌کنند که سرگرمی خوبی بوده است. زمان فیلم طولانی است و عبور از داستان پر از توضیحات سخت است، اما در نهایت، شرط می‌بندم که مردم عمومی به اندازه کافی از اکشن جنگی قدردانی کنند تا کل فیلم را تأیید کنند. با این حال، هنوز هم یک فیلم بسیار سطحی است. در حالی که به همه کسانی که در جنگ جنگیدند (از جمله ژاپنی‌ها) و به رویداد تاریخی احترام می‌گذارد، از نظر عاطفی به شخصیت‌هایش وابستگی ندارد. "دانکرک" توسط منتقدان و تماشاگران در سراسر جهان تحسین شد، اما انتقاد اصلی به آن به چیزی که من تازه نوشتم مربوط می‌شود. فیلم کریستوفر نولان نیز شخصیت‌های جذابی نداشت. با این حال، تفاوت بزرگی بین این دو فیلم وجود دارد. هر دو از نظر بازاریابی و هدف نهایی متفاوت هستند. "دانکرک" تماماً درباره نشان دادن جنگ واقعی بود. هرگز خود را به عنوان یک مطالعه شخصیت یا اینکه حتی بر روی برخی از قهرمانانی که در آنجا جنگیدند تمرکز خواهد کرد، بازاریابی نکرد. نولان چندین بار تکرار کرد: این فیلم درباره جنگ و فقط جنگ است. این واقعاً یکی از بهترین‌ها، اگر نه بهترین، فیلم‌های *خالص* جنگی است که من هرگز دیده‌ام. وقتی به تصویر کشیدن رویدادهای خفه‌کننده، غیرقابل تنفس، بی‌قرار، خونین و پرسر و صدای یک جنگ ویرانگر می‌رسد، "دانکرک" آنقدر واقعی است که می‌تواند حتی نشستن در صندلی‌تان را ناراحت‌کننده کند (حداقل من در IMAX اینطور احساس کردم). از طرف دیگر، بازاریابی "میرو" درباره احترام به "افرادی که در نبرد میرو جنگیدند" بود. به همین دلیل است که بازیگران برجسته‌ای در مقایسه با بازیگران فقط توانمند نولان حضور دارند (با استثنائات واضحی مانند مارک رایلنس یا تام هاردی). بیشتر زمان فیلم صرف توسعه شخصیت‌های واقعی می‌شود که به پیروزی در آن نبرد کمک کردند، نه خود اکشن. بنابراین این شخصیت‌ها به فیلمنامه‌های جذاب و داستان‌های عاطفی نیاز دارند. وِس توک فیلمنامه‌ای ارائه می‌دهد که پر از توضیحات است و بسیاری از آن به وضوح غیرواقعی به نظر می‌رسد. شخصیت‌ها در مورد موضوعات خاصی بحث می‌کنند که در زمان و مکان خاصی در یک گفتگو به هیچ وجه منطقی نیستند. در طول زمان فیلم، دنباله‌های دیالوگ فقط با هدف صریح گفتن آنچه که باید بدانیم تا داستان را درک کنیم، وجود دارد که در نهایت روایت را گیج‌کننده، پیچیده و فاقد سرعت مناسب می‌کند. عبور از دوره‌های غیرعملی سخت است و نمی‌توانم حتی تصور کنم که بدون چنین بازیگری بی‌نقص چقدر خسته‌کننده خواهد بود. ادوارد اسکرین به طرز قابل توجهی نقش دیک بست را بازی می‌کند، تنها شخصیتی که واقعاً جذاب است و یک خط داستانی کامل و خوب توسعه یافته را به دوش می‌کشد. متأسفانه، من از هیچ شخصیت دیگری حس تعلق نداشتم. تنها بهترین فیلم‌های هر سال می‌توانند یک جمعیت و بازیگران با استعداد داشته باشند و در عین حال به هر یک از بازیگران نقش هیجان‌انگیزی بدهند. "میرو" برای داستانی که می‌خواهد بگوید، شخصیت‌های زیادی دارد. علاوه بر این، باید زمان فیلم را طولانی کند زیرا نمی‌توانید وودی هارلسون یا دنیس کواید را در نقش‌های فرعی بازی کنید و به آن‌ها فقط چند خط بدهید. با گذشت زمان، ساختار داستان‌گویی امریش به طور غیرضروری پیچیده‌تر می‌شود. این فیلم نیز به فهرست "پتانسیل هدر رفته" اضافه شده است... پتانسیل به خاطر اینکه صحنه‌های اکشن چقدر واقعاً شگفت‌انگیز می‌توانند باشند. غیرقابل انکار است که این‌ها سرگرم‌کننده، جذاب و هیجان‌انگیز هستند. صحنه‌های بمب‌افکن‌های غوطه‌ور آنقدر تنش‌زا هستند که هر بار که هدفشان را از دست می‌دهند و بمبی به دریا می‌افتد، بیشتر و بیشتر ناامید می‌شوم. می‌خواستم آن‌ها موفق شوند و این احساس تنها می‌تواند با چیزی فوق‌العاده تحریک شود. جنگ "میرو" به اندازه‌ای نزدیک به حماسه است که می‌تواند باشد، اما مانند هر تولید سینمایی دیگری، اگر داستان و شخصیت‌های آن با اکشن هم‌خوانی نداشته باشند، هیچ جلوه بصری برجسته‌ای نمی‌تواند یک فیلمنامه ضعیف را نجات دهد. به طور کلی، "میرو" یک ادای احترام محترمانه به افرادی است که در نبرد میرو جنگیدند، اما در ارائه یک داستان جذاب با شخصیت‌های گیرا شکست می‌خورد. با تعداد بیشتری شخصیت از آنچه که نیاز داشت، زمان فیلم به دلیل بازیگران متعدد مشهور که هرگز در فیلمی نمی‌بودند اگر بیش از چند خط دیالوگ نداشتند، از حد خود فراتر رفته است. رولاند امریش باید از تیم VFX خود به خاطر ارائه نزدیک‌ترین اکشن جنگی که می‌توانستیم از این نبرد مشهور ببینیم، تشکر کند. واقعاً جلوه‌های بصری حماسی با صحنه‌های هوایی تنش‌زا و طراحی صدای قوی، دندان‌هایتان را به سمت ناخن‌هایتان می‌کشاند. متأسفانه، به جز شخصیت ادوارد اسکرین، من به اندازه کافی حس تعلق نداشتم که از لحظات غیرعملی به دلیل روایت گیج‌کننده، پیچیده و پر از توضیحات قدردانی کنم. واقعاً تاسف‌آور است که فیلمی با جلوه‌های بصری چشمگیر دارای داستانی از نظر عاطفی خنثی باشد. با این حال، هنوز آن را به هر کسی که از حماسه‌های جنگی و اقتباس‌های "بر اساس یک داستان واقعی" لذت می‌برد، توصیه می‌کنم. پی‌نوشت: تحقیق در مورد نبرد میرو ضرری ندارد. من این کار را نکردم و حالا از اینکه این کار را نکردم پشیمانم. اشتباه من را تکرار نکنید. ورود با دانش پایه از آنچه، چگونه و چرا اتفاق افتاده فقط به شما کمک می‌کند تا از این فیلم بیشتر لذت ببرید.