فیلم Monos 2019

بهترین توصیف برای فیلم «مونوس» این است که آن را ساده و مختصر بیان کنیم: «مونوس» یک حالت، یک زیبایی‌شناسی و یک ایده است؛ بیشتر از اینکه یک داستان باشد، تجربه‌ای حسی و سینمایی است. - جیک وات «مونوس» یک مطالعه نمادین و تیره از جنگ است که از دیدگاه کودکان روایت می‌شود. ایده این فیلم از کشور من، کلمبیا آمده است؛ کشوری که ۶۰ سال جنگ داخلی...

بهترین توصیف برای فیلم «مونوس» این است که آن را ساده و مختصر بیان کنیم: «مونوس» یک حالت، یک زیبایی‌شناسی و یک ایده است؛ بیشتر از اینکه یک داستان باشد، تجربه‌ای حسی و سینمایی است. - جیک وات «مونوس» یک مطالعه نمادین و تیره از جنگ است که از دیدگاه کودکان روایت می‌شود. ایده این فیلم از کشور من، کلمبیا آمده است؛ کشوری که ۶۰ سال جنگ داخلی را تجربه کرده است. این جنگ به قدری طولانی شده که گروه‌ها و طرف‌های مختلفی در آن درگیر هستند و توافق‌های صلحی وجود دارد که همواره نقض می‌شوند. بنابراین، این داستان از یک ایده روشن ایدئولوژیک خارج است و به نوعی حس و حال ارواح را منتقل می‌کند. الهام‌بخش داستان این بود که هرگونه دوگانگی آینده/گذشته، مرد/زن، بهشت/جهنم را بشکنیم و به چیزی دست یابیم که از طریق حس‌ها احساس می‌شود. سینما به آگاهی شما appeal می‌کند، مانند یک داستان، اما همچنین به ناخودآگاه شما، مشابه خواب‌ها. بنابراین، ایده این بود که این تمثیل سیاسی حساس را مانند یک خواب بسازیم. - الکساندرو لاندس کتاب «دل تاریکی» اثر جوزف کنراد و «خدایان در جزیره» اثر ویلیام گلدینگ به همراه دیوانگی ویرنر هرتسوگ در «آگوییری، خشم خدا» و «آخرین روزهای یک امپراتوری» فرانسیس فورد کاپولا و ناامیدی کودکان در «پیکوت» و «جانی مد داگ» و همچنین حس بی‌فایده جنگ در «برو و ببین» الیم کلیموف، همه در یک زیبایی‌شناسی شبه‌داستانی/فانتزی گرد هم آمده‌اند. در نهایت، چنین ترکیبی فیلمی کاملاً منحصر به فرد را به وجود می‌آورد که بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی است که احتمالاً تاکنون دیده‌اید. نوشته شده توسط الکساندرو لاندس و الکسیس دوسانتوس و کارگردانی شده توسط لاندس، «مونوس» فیلمی غیرقابل دسته‌بندی است که از یک قله کوه که به معنای واقعی بالای خط ابرها قرار دارد، به جنگل خفه کننده، به رودخانه‌ای خروشان و به حاشیه یک شهر در وسط جنگ منتقل می‌شود. در حالی که از نظر تماتیک، از یک گروه نزدیک از سربازانی که برای یکدیگر جان می‌دهند به یک ذهنیت آخرین مرد ایستاده نزدیک به جنون می‌رسد. بصری خیره‌کننده است، اما داستان کمی کمبود دارد و گاهی اوقات مبنای تمثیلی کمی نامشخص است، اما این یک فیلم‌سازی بسیار بلندپروازانه و جسورانه است که از کارگردانی که به زودی نامش را بیشتر خواهیم شنید، نشأت می‌گیرد. در یک کشور نامشخص (شخصیات به زبان اسپانیایی صحبت می‌کنند، به این معنی که ما در آمریکای لاتین هستیم و فیلم‌برداری در کلمبیا انجام شده است) در یک نقطه نامشخص در زمان، جنگی بین جنگجویان نامشخص به دلایل همیشه نامشخص در حال وقوع است. در یک قله کوه، ما با واحد «مونوس» آشنا می‌شویم، گروه کوچکی از سربازان کودک که تنها با نام‌های جنگی خود شناخته می‌شوند. علاوه بر تمرین تحت آموزش «پیام‌رسان» (مبارز واقعی کلمبیایی ویلسون سالازار)، کودکان دو وظیفه دارند - مراقبت از یک گاو شیری به نام «شکیرا» و محافظت از یک زندانی آمریکایی به نام «دکتورا». در روز، آنها وظایف خود را به شدت جدی می‌گیرند، اما شب‌ها بیشتر شبیه نوجوانانی هستند که هستند؛ نوشیدن، خوردن قارچ، برقراری رابطه و شوخی کردن. این گروه نزدیک، روحیه بالایی دارد. تا اینکه یک حادثه زنجیره‌ای از اثرات را به وجود می‌آورد که در نهایت آنها را وادار به ترک پایگاه کوهستانی خود می‌کند و به جنگل غیرقابل بخشش پایین می‌روند. وقتی از زنجیره فرماندهی خود قطع می‌شوند، نظم آنها شروع به فروپاشی می‌کند و به زودی درگیر درگیری‌های خشونت‌آمیز با یکدیگر می‌شوند. این فیلم به طور بسیار غیرمستقیم از «تعارض کلمبیا» الهام گرفته است، جنگ داخلی چندوجهی و با شدت کم که از سال ۱۹۶۴ آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. بیشتر درگیری‌ها بین دولت، گروه‌های شبه‌نظامی، قاچاقچیان و سازمان‌های guerrilla بوده است، که شناخته‌شده‌ترین آنها «نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا» (FARC) هستند. به ویژه، لاندس و دوسانتوس رویدادهای فیلم را بر اساس توافق صلح ۲۰۱۶ امضا شده توسط دولت خوان مانوئل سانتوس و FARC طراحی کرده‌اند. اما حدود ۱۶۰۰ شورشی FARC از تحویل سلاح‌ها خودداری کردند و گروه‌های جداگانه‌ای را تشکیل دادند تا به جنگ ادامه دهند. در نهایت، این فیلم با بررسی هرج و مرج و بی‌معنایی جنگ از منظر نوجوانی، نگاهی عمیق به واقعیت‌های زندگی می‌اندازد. زیبایی‌شناسی بارز «مونوس» کیفیت رویایی آن است که بین واقع‌گرایی خشن یک درام جنگی و احساس توهم‌آور یک خواب تب‌دار راه می‌رود. در نتیجه، این فیلم تجربه‌ای منحصر به فرد و زیبا، شاعرانگی و در برخی موارد انتزاعی و در عین حال زشت و خام و واقعی است. «مونوس» هم پیش‌بینی نگران‌کننده‌ای برای آینده یک جهان تقسیم شده و همچنین یک افسانه بنیادین است که به اندازه کافی به آینده ما و به افسانه‌های بنیادین حال حاضر ما صحبت می‌کند.