فیلم The Invisible Man 1933

این فیلم شما را تغییر می‌دهد و متحول می‌کند. در یک طوفان برفی شدید، مردی به سمت تابلویی که نوشته "آیپینگ" می‌رود. او وارد مهمان‌خانه‌ای به نام "سر شیرها" می‌شود و مشتریان بار به خاطر اینکه او در باندهای گاز پیچیده شده، سکوت می‌کنند. او به صاحب‌خانه می‌گوید: "من یک اتاق با شومینه می‌خواهم." این مرد دکتر جک گریفین است که به زودی هرج و مرج...

این فیلم شما را تغییر می‌دهد و متحول می‌کند. در یک طوفان برفی شدید، مردی به سمت تابلویی که نوشته "آیپینگ" می‌رود. او وارد مهمان‌خانه‌ای به نام "سر شیرها" می‌شود و مشتریان بار به خاطر اینکه او در باندهای گاز پیچیده شده، سکوت می‌کنند. او به صاحب‌خانه می‌گوید: "من یک اتاق با شومینه می‌خواهم." این مرد دکتر جک گریفین است که به زودی هرج و مرج به پا خواهد کرد و به عنوان "مرد نامرئی" شناخته خواهد شد. این فیلم یکی از آثار برجسته مجموعه هیولاهای یونیورسال است که در زمان خود مخاطبان را به شدت ترسانده و مجذوب کرده است. کارگردانی این فیلم را جیمز ویله، استاد این ژانر، بر عهده دارد و "مرد نامرئی" ترکیبی بی‌نظیر از طنز تاریک، علم دیوانه‌وار و شر واقعی است. این یک دستاورد قابل توجه برای فیلمی است که در سال 1933 منتشر شده و با توجه به جلوه‌های ویژه‌اش، به خوبی با آثار مدرن رقابت می‌کند. جان پی. فولتن باید مورد تحسین قرار گیرد. پس از اینکه بوریس کارلوف از بازی در نقش دکتر دیوانه سرباز زد، ویله به کلود رینز روی آورد. رینز که قد کوتاهی دارد اما صدایی نرم و دلنشین دارد، به خوبی متوجه فرصتی برای ورود به هالیوود شد. شاید با راهنمایی‌های ویله، او مدیون آن 30 ثانیه حضور در انتهای فیلم باشد که به او کمک کرد تا به دنیای سینما وارد شود. ویله همچنین بازیگران فرعی را از میان بازیگران بریتانیایی و ایرلندی با ویژگی‌های عجیب و غریب انتخاب کرد. اوما اوکانر، فارستر هاور، ادوارد ای. کلیو و هنری تراورز به یاد ماندنی هستند. در حالی که گلوریا استوارت به عنوان معشوقه دیوانه‌وار گریفین، با وجود نقش کوچک خود درخشان است. این فیلم بر اساس داستان معروف اچ. جی. ولز ساخته شده است و نسخه ویله و نویسنده‌اش، آر. سی. شریفت، به عنوان بهترین اقتباس از "مرد نامرئی" شناخته می‌شود. تغییراتی در داستان وجود دارد، مانند زمان وقوع و اینکه گریفین در فیلم به اندازه داستان دیوانه نیست، که ولز از این موضوع چندان راضی نبود، هرچند به طور کلی فیلم را دوست داشت. دنباله‌ها، سریال‌های تلویزیونی و اقتباس‌های مدرن دیگری نیز از آن پیروی کردند، اما هیچ‌کدام به اندازه این فیلم هوشمندانه و ترسناک نیستند. 9 از 10. همه ما می‌دانیم که نیاز مادر اختراع است، اما یک ضرب‌المثل دیگر در اسپانیایی وجود دارد که به طور تقریبی به معنای "تنبلی مادر تمام گناهان است" است. من می‌گویم که ارتباط بین اختراع و تنبلی عمدتاً ناشی از فناوری‌های کامپیوتری است؛ به همین دلیل فیلمی نزدیک به 100 ساله مانند "مرد نامرئی" بهتر از هر نمایش جالب CGI مدرن به نظر می‌رسد، و این به خاطر آن است که همه چیز در آنجا وجود دارد – حتی وقتی که وجود ندارد. خورخه لوئیس بورخس یک بار درباره تمام زحماتی که "مرد نامرئی" اچ. جی. ولز متحمل می‌شود (پوشیدن کلاه‌گیس، عینک تیره، بینی و ریش‌های مصنوعی و غیره) نوشت تا مردم نتوانند ببینند که او دیده نمی‌شود. کارگردان جیمز ویله نیز تلاش‌های مشابهی به کار برد تا اطمینان حاصل کند که ما می‌توانیم ببینیم که کسی وجود دارد که نمی‌توانیم او را ببینیم. مهارت‌های مکانیکی به کار رفته برای ایجاد یک حضور فیزیکی قابل لمس برای شخصیت اصلی، یادآور هشدار کتاب مقدس است که "شما آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت"; دکتر جک گریفین (کلود رینز) به وضوح مفهوم "غیبت مشهود" را به معنای کاملاً متفاوتی تبدیل می‌کند. کامل بودن این اثر زمانی بیشتر به چشم می‌آید که در نظر بگیریم این کار با استفاده از سیم‌هایی انجام شده که باید از تصویر خارج می‌شدند، زیرا فناوری حذف دیجیتال آنها هنوز وجود نداشت. دیگر جلوه‌های نوری، که شامل خود مرد نامرئی به جای تعاملات او با دیگران و اشیاء است، کمتر متقاعدکننده هستند، و در عین حال به هیچ وجه کمتر از جلوه‌های ویژه مدرن مانند صفحه‌های سبز و موشن کپچر قانع‌کننده نیستند. عوامل اصلی دیگری که فیلم را به فروش می‌رسانند، بازی رینز است. او به وضوح نمی‌تواند احساسات را به تصویر بکشد (ما فقط تا آخرین صحنه، چهره‌اش را می‌بینیم و حتی در آنجا هم در سکوت مرگ است)، اما او با زبان بدن و بعداً با صدای جدا شده‌اش، به خوبی جنون شخصیت را منتقل می‌کند. **_نامرئی شدن و… دیوانه شدن_** یک شیمی‌دان سرگردان در یک طوفان برفی به شهر آیپینگ در جنوب انگلستان می‌رسد، جایی که او به دنبال پایان دادن به آزمایشات مهمش در اتاقش در یک مهمان‌خانه است، اما مردم روستا او را بسیار کنجکاو می‌یابند و به زودی متوجه می‌شوند که او… نامرئی است! "مرد نامرئی" (1933) بر اساس رمان 1897 اچ. جی. ولز ساخته شده و فقط وقایع را به اوایل دهه 1930 منتقل کرده است. به طرز شگفت‌آوری برای سرگرمی سینمایی مختصر مناسب است. نیمه اول آن جذاب‌تر از نیمه دوم است، چرا که دومی بیشتر به این موضوع می‌پردازد که مقامات چگونه می‌توانند مجرم نامرئی را دستگیر کنند. این فیلم منجر به چهار دنباله بین سال‌های 1940 تا 1944 و یک فیلم با آبدوت و کاستلو در سال 1951 و همچنین یک بازسازی موفق مالی در سال 2020 شد. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 11 دقیقه است و در استودیو یونیورسال، که در غرب علامت هالیوود در لس‌آنجلس واقع شده، فیلمبرداری شده است. امتیاز: B