فیلم The Way Back 2010

تماشای یکی از فیلم‌های اد هریس همیشه لذت‌بخش است. داستان شما را درگیر می‌کند و صحنه‌پردازی آن تحسین‌برانگیز است، اما فیلم به اندازه‌ای که می‌توانست هیجان‌انگیز نیست. ***بهتر است آزاد بمیرم تا زیر یوغ کمونیسم زندگی کنم.*** فیلم "راه بازگشت" (2010) در سال‌های 1940-42 روایت می‌شود و جزییات فرار دیوانه‌وار گروهی از یک گولاگ سیبری را از میان طبیعت سرد و خالی شوروی به سمت مغولستان،...

تماشای یکی از فیلم‌های اد هریس همیشه لذت‌بخش است. داستان شما را درگیر می‌کند و صحنه‌پردازی آن تحسین‌برانگیز است، اما فیلم به اندازه‌ای که می‌توانست هیجان‌انگیز نیست. ***بهتر است آزاد بمیرم تا زیر یوغ کمونیسم زندگی کنم.*** فیلم "راه بازگشت" (2010) در سال‌های 1940-42 روایت می‌شود و جزییات فرار دیوانه‌وار گروهی از یک گولاگ سیبری را از میان طبیعت سرد و خالی شوروی به سمت مغولستان، از میان صحرای بزرگ گوبی، از طریق تبت کوهستانی و در نهایت به آزادی در هند را بیان می‌کند. این فیلم الهام‌گرفته از کتاب مشهور "پیاده‌روی طولانی: داستان واقعی یک سفر به آزادی" نوشته اسلاومیر راویچ است، اما بر اساس آن نیست. پس از کشف مدارکی از آزادی راویچ از گولاگ توسط شوروی در سال 1942، صحت کتاب زیر سوال رفت؛ برخی دیگر معتقدند که اگرچه شرایط داستان ممکن است برای نویسنده‌اش راویچ رخ نداده باشد، اما به نظر می‌رسد که بر مبنای رویدادهای واقعی با افراد واقعی، مانند سرباز لهستانی ویتولد گلینسکی، بنا شده است. علاوه بر این، با توجه به میلیون‌ها زندانی که در آن دوران به سیبری منتقل شدند، آیا ممکن نیست که تعدادی از آن‌ها به طور موفقیت‌آمیزی فرار کرده و تجربیاتی مشابه با آنچه در این فیلم (و کتاب) نشان داده شده داشته باشند، صرف‌نظر از اینکه آیا به هند رسیدند یا نه؟ در هر حال، کارگردان پیتر ویر به صراحت بیان کرده است که فیلم عمدتاً تخیلی است و فقط الهام‌گرفته از کتاب است، که ممکن است یا ممکن نیست یک روایت واقعی باشد. رهبر طبیعی گروه یانوش (جیم استورگس) است، نه به این دلیل که دارای کاریزمای رهبری است، بلکه صرفاً به این دلیل که نیمی از عمرش را در جنگل‌ها گذرانده و می‌داند چگونه در چنین محیطی زنده بماند. همان‌طور که سلیمان گفت: "یک مرد دانا قدرت زیادی دارد و یک مرد با دانش، قدرت را افزایش می‌دهد." همچنین در این سفر، یک آمریکایی بدبین به نام آقای اسمیت (اد هریس)، یک اوباش روس به نام والکا (کالین فارل)، یک حسابدار کمدی، یک سرآشپز هنری، یک کشیش، یک لهستانی با نابینایی شب و یک دختر نوجوان به نام ایرنا، که توسط سیرشا رونان بازی می‌شود، حضور دارند. جالب است که او در حین فیلمبرداری، شانزدهمین سالگرد تولدش را جشن گرفت. این داستانی درباره بقا است. گروه با شب‌های یخ‌زده، کمبود غذا و آب، حشرات، مرگ، صحرای بی‌پایان گوبی و هیمالیا مواجه می‌شود، و همچنین سوالات اخلاقی اجتناب‌ناپذیری که از چنین موقعیت‌های مرگ و زندگی ناشی می‌شود. برخی شکایت کرده‌اند که فیلم شامل پیاده‌روی بیش از حدی است، اما این خود هدف اصلی است: فیلم درباره یک فرار 4000 مایلی به سمت آزادی به صورت پیاده است. این فیلم پیام‌های قدرتمندی را منتقل می‌کند که بعد از تماشای آن به آن‌ها اندیشیده خواهد شد: • دولت در کشورهای کمونیستی یا سوسیالیستی افراطی، ماشینی بی‌رحم و بی‌احساس است که به سرعت مخالفان را با هر وسیله‌ای سرکوب می‌کند، از جمله شکنجه، افترا و اعدام. • چنین دولت‌های بی‌خدا، عفونت اجتماعی زشتی هستند که گسترش می‌یابند و باید به هر قیمتی از آن‌ها فرار کرد. • آیا این بیماری سوسیالیستی هم‌اکنون به آمریکا سرایت کرده است؟ البته که این‌گونه است و برای مدتی واضح بوده است (دموکرات‌ها). • بهتر است آزاد بمیرم تا در یک گولاگ (که به عنوان اردوگاه کار یا اردوگاه بازآموزی نیز شناخته می‌شود) یا زیر حکومت‌های سوسیالیستی دیکتاتوری زندگی کنم. • هرچقدر هم که بد باشد، حداقل مجبور نیستید در یک گولاگ زندگی کنید. • مغول‌ها و تبت‌ها مردمی با افتخار واقعی هستند. • سیرشا رونان یک خانم جوان باارزش است. علاوه بر این، فیلم دارای موسیقی عالی و مکان‌های دیدنی است که در بلغارستان، مراکش و هند فیلمبرداری شده‌اند. کلام آخر: "راه بازگشت" برای دوستداران داستان‌های بقا مانند "پرواز ققنوس" (به خصوص نسخه اصلی) یا "شن‌های کلاهاری" ضروری است، همچنین فیلم‌هایی مانند "لارنس عربی"، "رد سیاه" و "مغول: ظهور چنگیز خان". این فیلم منحصر به فرد است اما دارای همان لحن کلی است. اگر اختلال کم‌توجهی دارید یا فقط از فیلم‌هایی با داستان‌های معمولی هالیوودی لذت می‌برید، بهتر است از آن دوری کنید، هرچند که این هم اشکالی ندارد. مدت زمان: 2 ساعت و 13 دقیقه. نمره: A-