فیلم Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children 2016

**نقد فیلم "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب"** فیلم "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب" می‌توانست کمی بیشتر خاص باشد. می‌دانم که شخصیت اصلی دروازه‌ی ما به این دنیای فانتزی است، اما یک شخصیت می‌تواند قابل ارتباط باشد بدون اینکه کاملاً کسل‌کننده باشد. این فیلم به‌طور کلی بد نیست، اما قطعاً نمی‌تواند تیم برتون را به مسیر درست بازگرداند. ایوا گرین در این فیلم درخشان است اما...

**نقد فیلم "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب"** فیلم "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب" می‌توانست کمی بیشتر خاص باشد. می‌دانم که شخصیت اصلی دروازه‌ی ما به این دنیای فانتزی است، اما یک شخصیت می‌تواند قابل ارتباط باشد بدون اینکه کاملاً کسل‌کننده باشد. این فیلم به‌طور کلی بد نیست، اما قطعاً نمی‌تواند تیم برتون را به مسیر درست بازگرداند. ایوا گرین در این فیلم درخشان است اما به خوبی استفاده نشده است، ساموئل ال. جکسون به سختی می‌تواند از بین دندان‌های مصنوعی‌اش صحبت کند، طراحی موجودات فوق‌العاده است اما با CGI ضعیف اجرا شده است. برخی حرکات استاپ‌موشن این مشکل را تا حدی جبران می‌کنند، اما باز هم به اندازه‌ی لازم استفاده نشده‌اند. این توصیف به‌خوبی شامل کل فیلم می‌شود. بارها و بارها "خانه‌ی میس پرگرین" به فیلمی عالی اشاره می‌کند که درون خود مدفون شده، اما آنچه که در نهایت به‌دست می‌آوریم یک آشفتگی بی‌نظم است. تنها لحظات واقعاً جذاب داستان به محض اینکه ظاهر می‌شوند، به خاطر شعار "خوب در برابر بد" که قبلاً میلیون‌ها بار دیده‌ایم، کنار گذاشته می‌شوند. **امتیاز نهایی: ۲.۵ از ۵ - دارای المان‌های جذابی بود، اما به‌عنوان یک کل کار نکرد.** بدون شک نمی‌توانیم کارگردان تیم برتون را به خاطر دور شدن از کتابچه‌ی فیلم‌سازی عجیب خود متهم کنیم. شاید بهترین ویژگی برتون در سینمای خاص خود، حفظ حس قوی عجیب‌و‌غریب به شیوه‌ای است که داستان‌های تصادفی و غیرعادی خود را ارائه می‌دهد. همیشه این درک وجود داشته که برتون با شور و شوق به عجیب‌و‌غریب بودن شخصیت‌های رنگارنگ و کج‌و‌معوج خود می‌پردازد. به‌طور طبیعی، برتون عجیب‌وغریب به پروژه‌ای نامتوازن دیگر جذب می‌شود که به‌طور کامل با تخیل عجیب او هم‌خوانی دارد. بنابراین، در "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب"، این کارگردان معروف به سبک خود وفادار است و یک نمایش شگفت‌انگیز و مرموز را ارائه می‌دهد که قطعاً به طبیعت تاریک کودکان می‌پردازد. این فیلم اقتباسی از سه‌گانه محبوب "رنسون ریگ" برای نوجوانان است. این فیلم به‌طور فوری برای سبک بداهه برتون و استانداردهای فانتزی معوج او جذاب است. فانتزی کودکان با تأثیرات علمی تخیلی به‌خوبی توسط دکوراسیون‌های بصری جذاب، جلوه‌های ویژه CGI خیره‌کننده، لباس‌های چشم‌نواز و در مجموع شگفتی از جوانان فوق‌العاده توانمند و غیرعادی با هدایای منحصر به فرد که هویت‌های خاص آن‌ها را تعریف می‌کند، مشخص شده است. فیلمنامه‌نویس جین گلدمن به‌خوبی سحر و جادوهای نادرست رمان پرفروش ریگ را به‌تصویر می‌کشد که یادآور دنیای جوی هری پاتر است. تنها انتقاد واقعی به "خانه‌ی میس پرگرین" این است که برتون قبلاً این سرزمین پیچیده را بررسی کرده و این توهم آشنا را به وجود می‌آورد که او دوباره همان فیلم را می‌سازد اما با برخی تزئینات به‌روز. با این حال، مهر سوررئالیستی ذهنیت انیمیشن برتون کافی است تا "خانه‌ی میس پرگرین" را به‌عنوان یک افسانه‌ی پرمخاطره و شاداب توصیه کند. ساختار "خانه‌ی میس پرگرین" یک ترکیب عجیب است که اجزای یک نمایش گوتیک برتون را با عناصر مشابه در مکانیک‌های سینمایی مانند "مری پاپینز"، مجموعه فیلم‌های "هری پاتر"، "ویلی وانکا و کارخانه شکلات‌سازی" و کمی حسی از "مردان ایکس" در هم می‌آمیزد. اساساً، برتون نوع خاصی از فرار از واقعیت را ترویج می‌کند که می‌خواهد تماشاگران را به دالان مه‌آلودی از هوس‌زدگی غیرقابل توصیف که در هرج و مرج توصیف‌ناپذیر نهفته است، منتقل کند. برتون به خوبی می‌داند که چگونه عناصر عجیب‌و‌غریب، دلربایی، ترس ملایم و کمی دیوانگی را در کارهایش بگنجاند. این ترکیب عالی، به‌طور کلی، حس‌های خوشایند را به‌خوبی تحریک می‌کند. در نقش اصلی "میس پرگرین"، ستاره جذاب "پنی دردویل" ایوا گرین (یکی از بازیگران مورد علاقه برتون از فیلم "سایه‌های تاریک" در سال ۲۰۱۲) بازی می‌کند. داستان نوستالژیک میس پرگرین و ترکیب او با یتیم‌های رد شده توسط یک بازنشسته اهل فلوریدا به نام اب پورتمن (ترنس استمپ) به‌تفصیل روایت می‌شود که از روشن کردن نوه نوجوانش جیک (آسا باترفیلد) درباره زن شگفت‌انگیز و یتیم‌خانه‌اش در جزیره ولز لذت می‌برد. به‌وضوح، جیک به داستان‌های جذاب پدربزرگش اهمیت می‌دهد اما احساس می‌کند که یک بیگانه است، به‌ویژه زمانی که والدینش فکر می‌کنند به مشاوره جدی نیاز دارد. زمانی که جیک درگیر یادآوری‌های اب از دوستان قدیمی‌اش از یتیم‌خانه میس پرگرین است (همراه با عکس‌های سیاه‌وسفید برای اثبات ادعاهایش)، او به‌طور یکنواخت در سوپرمارکت محلی کار می‌کند. بر اساس افسانه‌ها، یتیم‌خانه ویکتوریایی میس پرگرین که در جزیره کایرن‌هولم واقع شده بود، توسط بمب‌های نازی ویران شد و او و بچه‌ها را در طول جنگ جهانی دوم آسیب‌پذیر کرد. با این حال، ما همچنین از تمایلات ماورایی این زن مقاوم و "کودکان عجیب" او آگاه می‌شویم. برای مثال، میس پرگرین می‌تواند به‌سرعت به یک… حدس بزنید… شاهین پرگرین تبدیل شود. کودکان تحت سرپرستی او نیز هرکدام ویژگی‌های خاص و قدرت‌های جالبی دارند، هرچند که به اندازه‌ی ترفندهای میس پرگرین قابل قبول نیستند. جیک همیشه داستان‌های پدربزرگش درباره‌ی میس پرگرین و کودکان عجیب او را به‌عنوان یک افشاگری جذاب می‌دیده، به‌ویژه زمانی که جوان‌تر بود. جیک به خاطر خانواده‌اش، به‌عنوان پرستار برای اب بیمار و در حال مرگ منصوب می‌شود. اما وقتی متوجه می‌شود که پدربزرگش که به دمانس مبتلا است، بی‌پایان درباره‌ی هیولاها و هر چیزی که به دنیای میس پرگرین مربوط است، صحبت می‌کند، این موضوع کنجکاوی عمیقی درباره‌ی ادعاهای پدربزرگش ایجاد می‌کند. جیک متقاعد شده است که اب کشته شده است - بدون شک توسط همان هیولاها - و می‌خواهد علت را با سفر به جزیره مرموزی که خاطرات ماجراجویانه‌ی زیادی را برای پدربزرگش به یاد می‌آورد، پیگیری کند. علاوه بر این، مفهوم حباب‌های زمانی به نام "حلقه‌ها" در تعلیق نقش دارد. حلقه‌ها اختراعی هستند که توسط میس پرگرین طراحی شده‌اند تا از آسیب‌های مداوم زمان محافظت کند. از آنجا که جیک در حال حاضر تحت درمان است و همه فکر می‌کنند که این کودک مشکل‌دار پس از غم از دست دادن پدربزرگ محبوبش دچار مشکل شده، پیشنهاد می‌شود که شاید سفر به جزیره ولز بتواند درگیری درونی او را آرام کند. بنابراین پدر جیک، فرانکلین (کریس اودوود)، او را به کایرن‌هولم همراهی می‌کند تا او بتواند خشم دائمی‌اش را مرتب کند. آیا جیک می‌تواند یتیم‌خانه‌ی قدیمی پدربزرگش را پیدا کند و به نتایج خاص خود برسد؟ به‌زودی، جیک مدرن تجربه‌ی خود را از سفر در زمان خواهد داشت و به‌طور مستقیم با کودکان جذاب که در زندگی جوان اب وجود داشته‌اند، ملاقات خواهد کرد، از جمله امای زیبا (لاورا پونل) که توجه او را به خود جلب می‌کند - همان دختری که پدربزرگش در دوران جوانی‌اش به او علاقه‌مند بوده است. "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب" یک جواهر نامنظم است که نتوانسته قلمرو عجیب و غریب خود را از سایر آثار برتون که دارای برند مشابهی از طراحی بصری هستند، جدا کند. با این حال، "خانه‌ی میس پرگرین" زیباست، اگرچه داستان نیمه‌پخته‌اش بی‌هدف پرش می‌کند. وقتی جیک به سال ۱۹۴۳ منتقل می‌شود و کودکان با ظاهر عجیب را می‌بیند، واقعاً از سلیقه تند برتون برای دیوانگی کارتونی شگفت‌زده می‌شویم. کودکانی که با ویژگی‌های عجیب و غریب (یا شاید برکت) دچار عوارضی هستند، نه به‌خاطر تصاویر ترسناک هیولاهای هالوگاست و نه به خاطر شخصیت جذاب و فریبنده میس پرگرین، یک فانتزی علمی تخیلی کودکانه جذاب و نامتوازن را ایجاد می‌کند که بیشتر از آنکه به هدف شب‌زنده‌داری‌اش بخورد، به آن می‌رسد. برتون برخی چهره‌های معروف را در "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب" گرد هم آورده است. ساموئل ال. جکسون پر انرژی در نقش بارون شرور که به دنبال خوردن چشم‌های کودکان عجیب است، ظاهر می‌شود. بازیگر باتجربه، ترنس استمپ، به‌خوبی در نقش اب پیر بازی می‌کند که توصیف‌های او از دوران کودکی‌اش در دهه ۴۰، جیک را به این سفر نامنظم به دنیای شیطانی و جسورانه برتون الهام می‌کند. دیگر بازیگران پشتیبان شامل میس آووسیت با بازی جودی دنچ، بازیگر برنده‌ی امی، آلیسون جانی (از سریال "مام") در نقش دکتر گولان و روپر اورت در نقش پرنده‌شناس مقیم هستند. بدون شک، "خانه‌ی میس پرگرین برای کودکان عجیب" به‌طور کامل طرفداران پرشور برتون را ناامید نخواهد کرد زیرا او آنچه را که به‌عنوان یک سرویس ایمن از سینمای سایدشو برای سرگرم کردن دوستداران سینما در سراسر جهان آماده است، ارائه می‌دهد.