فیلم Dirt Music 2019

بدترین قسمت فیلم «موسیقی خاک»، که به شدت احساسی و غم‌انگیز است، این است که به عنوان یک رومنس تبلیغ شده است، در حالی که واقعاً اینگونه نیست. داستان این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام اثر نویسنده استرالیایی، تیم وینتون، ساخته شده، ادعای داستانی از عشق و رستگاری را دارد. اما فیلمی که پر از تراژدی و longing برای مرگ است، قطعاً...

بدترین قسمت فیلم «موسیقی خاک»، که به شدت احساسی و غم‌انگیز است، این است که به عنوان یک رومنس تبلیغ شده است، در حالی که واقعاً اینگونه نیست. داستان این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام اثر نویسنده استرالیایی، تیم وینتون، ساخته شده، ادعای داستانی از عشق و رستگاری را دارد. اما فیلمی که پر از تراژدی و longing برای مرگ است، قطعاً نوع سرگرمی‌ای نیست که اکثر مردم در حال حاضر از دیدن آن لذت ببرند. جورجی (با بازی کلی مک‌دونالد)، پرستار سابق، در شهر کوچک ماهی‌گیری و دورافتاده‌ای به نام وایت پوینت به دام افتاده است و با ماهی‌گیر محلی، جیم باکرج (با بازی دیوید ونهم) که فردی بدخلق است، زندگی می‌کند. جیم و گروهش بر این شهر حکومت می‌کنند، به‌ویژه در زمینه صید خرچنگ. آخرین چیزی که کسی می‌خواهد انجام دهد، عبور از مقابل آنهاست، زیرا جیم و دوستانش اغلب به طرز خشونت‌آمیزی واکنش نشان می‌دهند. یک شب، جورجی به شنا می‌رود و با لو فاکس (با بازی گرت هدلند)، یک شکارچی خوش‌تیپ که در شب‌ها به خلیج می‌رود تا از تله‌های ماهی‌گیری جیم دزدی کند، آشنا می‌شود. او به سرعت به این مرد جذب می‌شود و این دو رابطه‌ای عمیق برقرار می‌کنند. مشخص می‌شود که خانواده‌های فاکس و باکرج تاریخچه‌ای طولانی و ناآرام دارند و با ترس از خشم جیم پس از کشف رابطه‌شان، لو به یک جزیره دورافتاده فرار می‌کند. با توجه به وضعیت روانی آسیب‌دیده لو و غم ناشی از یک حادثه تراژیک در سال‌های گذشته، جورجی تصمیم می‌گیرد به شمال برود تا او را پیدا کند. داستان چندان جذاب نیست و مانند بسیاری از فیلم‌هایی که بر اساس رمان‌ها ساخته شده‌اند، احساس می‌شود که بخش‌های اصلی داستان کتاب از دست رفته است. فیلم به طرز دردناکی کند پیش می‌رود و صحنه‌های زیادی از لو با موهایش که در باد می‌رقصد و جورجی که با حس longing به دور نگاه می‌کند، دارد. این فیلم خسته‌کننده است و این را به نرمی می‌گویم. صحنه‌های زیبای طبیعت استرالیا کیفیت را بالا می‌برد، اما فراوانی نمادهای بصری به سرعت یادآوری می‌کند که انداختن شخصیت‌ها به آب چندین بار نمی‌تواند جایگزین یک داستان خوب تعریف‌شده شود. بازیگران جذاب هستند، اما بازی‌هایشان بی‌روح است. هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای رابطه آنها وجود ندارد که این یک مشکل بزرگ برای یک داستان عاشقانه به حساب می‌آید. فیلم مرا وادار به سوال کرد که چرا این دو با هم هستند و چرا باید برایم مهم باشد؟ بدتر از آن، در پایان همچنان در حیرت ماندم که «این فیلم برای چه کسی ساخته شده است؟» «موسیقی خاک» از ما می‌خواهد که دو شخصیت گمشده را بپذیریم که در نهایت به لبه زمین می‌روند تا خود را پیدا کنند. متأسفانه، برای ما، آنها تا پایان غریبه باقی می‌مانند.