فیلم Maggie’s Plan 2015

در جدیدترین فیلم مستقل که به عنوان یک گزینه «هوشمندانه» در برابر کمدی‌های رومانتیک کلاسیک قرار گرفته، "طرح مگی" هدف‌های بلندی را دنبال می‌کند و تلاش قابل توجهی دارد، اما متأسفانه در این امر ناکام می‌ماند. این فیلم به نوعی یادآور برخی از فیلم‌های کمتر هوشمندانه وودی آلن است، که نوشتار قابل قبولی دارد اما در ایجاد خنده‌های واقعی به مشکل برمی‌خورد. (این فیلم نوشته...

در جدیدترین فیلم مستقل که به عنوان یک گزینه «هوشمندانه» در برابر کمدی‌های رومانتیک کلاسیک قرار گرفته، "طرح مگی" هدف‌های بلندی را دنبال می‌کند و تلاش قابل توجهی دارد، اما متأسفانه در این امر ناکام می‌ماند. این فیلم به نوعی یادآور برخی از فیلم‌های کمتر هوشمندانه وودی آلن است، که نوشتار قابل قبولی دارد اما در ایجاد خنده‌های واقعی به مشکل برمی‌خورد. (این فیلم نوشته و کارگردانی ریبکا میلار است و از داستان اصلی کارن رینالدی اقتباس شده است). گریتا گرویگ، بازیگر محبوب و عجیب‌ غریب، در نقش اصلی به خوبی انتخاب شده است. شخصیت جذاب او به خوبی با ایتان هاوک، که یکی از بهترین بازی‌های خود را به عنوان استاد مردم‌شناسی انتقادی انجام می‌دهد، و جولیان مور (به عنوان یک استاد باهوش اما سرد کلمبیا) هم‌خوانی دارد. بازیگران تمام تلاش خود را می‌کنند؛ ای کاش این بازیگران اسکریپت بهتری برای کار کردن در اختیار داشتند. این فیلم نامنظم و درهم‌ریخته نمی‌تواند تصمیم بگیرد که تم کلی‌اش چیست. ترکیبی از کمدی جذاب، فلسفه‌های هیپستری و درام خانوادگی است. تأکید زیادی بر روی یک کودک خردسال (که قطعاً زیبا است) وجود دارد که به عنوان یک غیروالدین برای من نامفهوم بود. به نظرم این بخش‌های مربوط به کودک بیش از حد است و کاملاً غیرضروری به نظر می‌رسد. مایا رودولف و بیل هادر در نقش‌های فرعی غیرقابل توجه هدر رفته‌اند؛ شخصیت‌های آن‌ها هرگز توسعه نمی‌یابند و به نظر می‌رسد صرفاً برای چند خط دیالوگ (که خیلی هم خنده‌دار نیستند) وجود دارند. تنها پوسته‌ای از یک داستان وجود دارد و در ارتباط با آن خیلی چیزها اتفاق نمی‌افتد. فیلم فقط پر از دیالوگ و یک رشته وقایع زیباست که همه (به نوعی) به طرح بزرگ مگی مربوط می‌شوند. فیلم بسیار تحت فشار است و پایان «چرخش» بزرگ آن چیزی است که تنها یک احمق واقعی نمی‌تواند از دور ببیند. من این فیلم را نفرت‌انگیز نمی‌دانم، اما نمی‌توانم بفهمم که به چه کسی باید آن را توصیه کنم. شاید اگر طرفدار گرویگ یا هاوک هستید، اجاره آن می‌تواند گزینه مناسبی باشد. این فیلم نوعی درام رمانتیک تازه در مورد خیانت و طلاق است. نوشته و کارگردانی ریبکا میلار. یک بازگشت عالی بعد از شش سال فاصله، اما نه شاهکار. بازی‌ها بسیار قابل توجه بودند، به ویژه اینکه این فیلم معمولی گرویگ است. اگر از تماشای فیلم‌های او لذت می‌برید، احتمالاً از این فیلم نیز خوشتان خواهد آمد. از طرف دیگر، بازی‌های امضایی او برای من کمی خسته‌کننده بود. همه شخصیت‌های او نوعی دختر شاد و خوش‌خلق و کمدی هستند و من می‌خواهم او نقش‌ها و ژانرهای متفاوت‌تری را امتحان کند. شاید به همین دلیل بسیاری از مردم این فیلم را کنار گذاشتند. ایتان هاوک و جولیان مور در نقش‌های فرعی قابل قبولی ظاهر شدند، اما همه به اندازه کافی در صحنه حضور داشتند تا بتوانند آن را فیلم خود نیز بدانند و دیالوگ‌های خوبی ارائه دهند. من با این فیلم زمان خوبی را گذراندم، زیرا بهتر از آنچه که انتظار داشتم بود. داستان خوب بود و تمام روایت آن به خوبی توسعه یافته بود. متأسفانه این فیلم R است، در غیر این صورت می‌توانست فیلمی برای همه باشد. به نوعی یادآور سبک ارائه وودی آلن است. زیرا حتی در زمان‌های سخت برای شخصیت‌های فیلم، آن‌ها به آرامی و خونسردی با آن مواجه می‌شوند. بنابراین، این فیلم یک تجربه بی‌استرس است، به ویژه اگر روز بدی را پشت سر گذاشته‌اید، ممکن است به شما کمک کند آرام شوید. اما انتظار خنده‌های بلند در بخش‌های کمدی نداشته باشید. به طور کلی، این فیلم ارزش دیدن دارد، اما به آن‌هایی که می‌گویند این فیلم خیلی بد است، اعتماد نکنید. ممکن است برای آن‌ها بد باشد، اما قطعاً نمی‌توان آن را به طور کامل نقد کرد. منتقدان این فیلم را تأیید کرده‌اند و اگر به فیلم‌های قابل قبول علاقه دارید، آن را تماشا کنید و خودتان قضاوت کنید. این فیلم دارای ویژگی‌های خوبی است، اما اگر گرویگ در نقش متفاوتی در فیلم بعدی‌اش ظاهر نشود، ممکن است این آخرین فیلمی باشد که از او می‌بینم، زیرا همان‌طور که گفتم، از او در همان نقش‌های قدیمی خسته شده‌ام. در نهایت، احساس می‌کنم که می‌خواهم آن را پیشنهاد کنم، اما نه به همه، به ویژه نه به جوانان؛ بزرگترها ممکن است بیشتر آن را دوست داشته باشند. _7 از 10_