فیلم The Da Vinci Code 2006

هر نفس که می‌کشید گناهی است. هیچ سایه‌ای دیگر ایمن نخواهد بود، زیرا شما به دست فرشتگان شکار خواهید شد. فیلم «کد داوینچی» به کارگردانی ران هاوارد و با فیلمنامه‌ای از آکیوا گلدسمان بر اساس رمان به همین نام اثر دن براون ساخته شده است. در این فیلم تام هنکس، آدری توتو، ایان مک‌کلن، پل بتانی، ژان رنو، آلفرد مولینا و یورگن پروشنو بازی کرده‌اند. موسیقی...

هر نفس که می‌کشید گناهی است. هیچ سایه‌ای دیگر ایمن نخواهد بود، زیرا شما به دست فرشتگان شکار خواهید شد. فیلم «کد داوینچی» به کارگردانی ران هاوارد و با فیلمنامه‌ای از آکیوا گلدسمان بر اساس رمان به همین نام اثر دن براون ساخته شده است. در این فیلم تام هنکس، آدری توتو، ایان مک‌کلن، پل بتانی، ژان رنو، آلفرد مولینا و یورگن پروشنو بازی کرده‌اند. موسیقی این فیلم توسط هانس زیمر ساخته شده و فیلمبرداری آن نیز توسط سالواتوره توتینو انجام شده است. وقتی یک مرد در موزه لوور به قتل می‌رسد، بدن او در میان پیام‌های رمزآلود پیدا می‌شود. پلیس از کارشناس سمبولوژی آمریکایی، رابرت لنگدون (با بازی هنکس) کمک می‌طلبد تا به رمزگشایی این سرنخ‌ها بپردازد. به محض اینکه او با رمزنگار پاریسی، سوفی نوو (با بازی توتو) همراه می‌شود، به سرعت مشخص می‌شود که هیچ‌چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست و معمایی آغاز می‌شود که می‌تواند پایه‌های مسیحیت را به لرزه درآورد. نسخه Extended Cut (بلوری) مشاهده شده است. من کتاب را نخوانده‌ام! و عاشق فیلم‌های جستجوی گنج و سرنخ‌ یابی هستم! بنابراین با هیچ فشاری از سمت ادبیات، به فیلم بسیار موفق ران هاوارد (با بیش از ۶۰۰ میلیون دلار سود جهانی) آمدم و تنها با حداقل انتظارات ژانری مواجه شدم. شاید به همین دلیل است که من تنها در درصد کمی از علاقه‌مندان به سینما هستم که واقعاً از این فیلم لذت بردم، با وجود آن ارقام مالی بسیار بزرگ. در نهایت، این فیلمی بسیار ایمن است که کارگردان و بازیگران آن تضمین‌کننده حرفه‌ای‌گری هستند، اما یک سفر اسرارآمیز پر از سرنخ‌های رمزآلود، سازمان‌های مخفی و پوشش‌ها را به هم می‌پیوندد. بله، مقداری کمدی هم در آن گنجانده شده که به ناچار مانع از هوش فوق‌العاده آن می‌شود. من همچنین درک می‌کنم که چرا بسیاری احساس می‌کنند که این فیلم بیش از حد گفت‌وگو محور است، اما آیا قرار بود این فیلم به عنوان یک بلاک باستر اکشن برای تماشاگران پاپ‌کورن‌خور عرضه شود، مانند «گنجینه ملی» و غیره؟ این یک تریلر توطئه‌آمیز هوشمندانه است که پر از پیچش‌ها و تغییرات است و در نهایت یک افشای غیرقابل‌باور دارد. همچنین به خوبی توسط بازیگران اجرا شده است (با حالتی جدی و عمیق) و وقتی مک‌کلن پس از یک ساعت به داستان اضافه می‌شود، کمی کلاس به آن می‌بخشد، در حالی که موسیقی زیمر ترکیبی باشکوه از کُر، سازهای زهی و سینت‌ها است. من معتقدم که این فیلم سزاوار انتقادات تند و تیز نبود، اما باز هم می‌گویم که من با یک بوم سفید وارد تماشای اولیه‌ام شدم. من به خاطر جنجال یا به خاطر عشق به دن براون جذب آن نشدم؛ من دقیقاً همان چیزی را که انتظار داشتم، دریافت کردم. یک تریلر بزرگسالانه جذاب اما ناقص، و حتی موهای هنکس هم مانع از لذت بردن من از فیلم نشد. ۷ از ۱۰. نوشتن این نقد ممکن است عملی از روی خودپسندی به نظر برسد. تا قبل از این، من از جمله بسیار کمی بودم که «کد داوینچی» را ندیده یا حتی کتاب آن را نخوانده بودم. اما حالا این کار را انجام داده‌ام — یعنی فیلم را دیده‌ام. هنوز هم برنامه‌ای برای خواندن کتاب ندارم. اما آیا کسی باقی مانده که از یک نقد بهره‌مند شود؟ به طور کلی، من فکر می‌کردم که فیلم نسبتاً احمقانه است. می‌دانم که کتاب به اندازه یک مستند متوسط تحقیق شده است و داستان آن به اندازه کافی پیچیده و مناسب برای یک تریلر است. مانند یک تریلر جاسوسی، توسعه می‌یابد که دو قهرمان هرگز نمی‌توانند مطمئن باشند که به چه کسی می‌توانند اعتماد کنند. در واقع، پاسخ کوتاه به نظر می‌رسد «هیچ‌کس!» پر از پیچش‌های داستانی، معکوس‌ها و افشاگری‌های شگفت‌انگیز است، برخی جذاب و برخی دیگر کاملاً قابل پیش‌بینی. اما در ابتدای فیلم، وقتی شخصیت اصلی زن ماشینش را با سرعت بالا به عقب در ترافیک می‌راند، که سریع‌تر از اکثر رانندگان می‌تواند به جلو براند، کمی از اعتبارش برای من کاسته شد. واقعاً؟ فیلم پر از اکشن است، اما شور و شوق و حس شوخ‌طبعی یک کلاسیک مانند «مهاجمان صندوق گمشده» را ندارد. به نظر می‌رسد که دین موضوعی جدی است. این فیلم تمام عناصر لازم را دارد و حتی پل بتانی را که خود را عذاب می‌دهد، در خود جای داده است، پس چه اتفاقی افتاد؟ خوب، همه چیز با قتل مرموز مرد در موزه لوور به خوبی آغاز می‌شود. مشخص می‌شود که قربانی یکی از متصدیان موزه است و وقتی پلیس متوجه می‌شود که جسد او با نمادهای باستانی تخریب شده، «سوفی» (آدری توتو) را برای تحقیق دعوت می‌کند. او در عوض از استاد آمریکایی «لنگدون» (تام هنکس) می‌خواهد که به او کمک کند تا بفهمد این همه چه معنایی دارد، و به سرعت در دسیسه‌های یک جامعه افسانه‌ای که ریشه‌های آن به آغاز مسیحیت برمی‌گردد، درگیر می‌شوند. در واقع، در حالی که آنها سعی می‌کنند یک قدم جلوتر از افرادی که می‌خواهند آنها را نیز به قتل برسانند، بمانند - کسانی که در جامعه و دولت فرانسه ارتباطات زیادی دارند - آنها شروع به مشکوک شدن می‌کنند که ممکن است جام مقدس هدف نهایی باشد، زیرا سفرهای آنها، با کمک «سر لی تیبینگ» (سر ایان مک‌کلن)، به یک مکان دفن در لندن می‌انجامد که به طور مشهور با جنگ‌های صلیبی مرتبط است. بازیگران مکمل شامل ژان رنو و آلفرد مولینا هستند و خود داستان پر از مذهب و جنجال است، اما محصول نهایی واقعاً کمی بی‌مزه است. فکر می‌کنم این احتمالاً به این دلیل است که هنکس آنقدر وزن و جذبه ندارد که این داستان را به اندازه کافی محکم نگه دارد. حتی نگاه‌های وحشت‌زده‌اش نیز کم‌تر از حد قابل قبول صادقانه به نظر می‌رسند و شیمی قابل توجهی با توتو که مناسب است، ندارد. بتانی بهتر عمل می‌کند و کمی از شور و اشتیاق دیوانه‌وار را منتقل می‌کند و رنو همیشه به خوبی نقش کارآگاه فرانسوی مشکوک را بازی می‌کند، اما در بیشتر مواقع این فیلم پر از دیالوگ است و بیش از حد از متن رمان دن براون نقل قول کرده است، بدون اینکه ران هاوارد به یاد داشته باشد که این یک رسانه بصری است و گاهی برای ما سرگرم‌کننده‌تر است که چند وظیفه کشف خودمان را داشته باشیم. فیلم طولانی است، اما اگر ما در unraveling این معمای جذاب بیشتر درگیر بودیم، این موضوع نباید مهم می‌بود. اما ما نبودیم و این موضوع برای من کمی بیش از حد توصیفی و کند کرد. متاسفم.