فیلم The Messengers 2007

برادران پان، پس از موفقیت‌های قبلی‌شان در زمینه ترسناک، با فیلم "پیام‌آوران" به دنیای اصلی سینما وارد شدند و متأسفانه نتیجه کار چندان خوب نیست. من واقعاً می‌خواستم این فیلم را دوست داشته باشم، چون از فیلم معروف ترسناک برادران پان به نام "چشم" لذت برده بودم و به همین دلیل نیز انتظارات بالا از این فیلم داشتم. اما حالا باید اعتراف کنم که واقعاً...

برادران پان، پس از موفقیت‌های قبلی‌شان در زمینه ترسناک، با فیلم "پیام‌آوران" به دنیای اصلی سینما وارد شدند و متأسفانه نتیجه کار چندان خوب نیست. من واقعاً می‌خواستم این فیلم را دوست داشته باشم، چون از فیلم معروف ترسناک برادران پان به نام "چشم" لذت برده بودم و به همین دلیل نیز انتظارات بالا از این فیلم داشتم. اما حالا باید اعتراف کنم که واقعاً ناامید شدم؛ چون انتظار داشتم چیزی به همان اندازه تاریک و ترسناک باشد، با توجه به اینکه صحبت از همان کارگردانان است و این بار نیز بودجه بزرگتری در اختیار داشتند. این موضوع نشان می‌دهد که کارگردانان خوب هم می‌توانند کارشان را خراب کنند (یا حداقل به نظر من) و این مسئله ارتباطی به منابع مالی ندارد. در "پیام‌آوران"، خانواده سلیمان به یک مزرعه دورافتاده نقل مکان می‌کنند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند و خاطرات ناخوشایند را پشت سر بگذارند. اما به محض ورود به خانه جدیدشان، دختر نوجوان خانواده، جس، شروع به تجربه موقعیت‌های عجیبی می‌کند و ادعا می‌کند که افرادی را در زیرزمین می‌بیند. موجوداتی که با خود در صلح نیستند و نیاز دارند پیامی به او برسانند قبل از اینکه دیر شود. با این حال، والدین او که از رفتارهای ترسناک او خسته شده‌اند، به هیچ یک از حرف‌های او باور ندارند. متأسفانه، تنها یک مسئله زمان است تا آنها متوجه شوند که شاید جس این بار دروغ نمی‌گوید و واقعاً چیزی در آن خانه وجود دارد... چیزی که سال‌ها در تاریکی منتظر بوده و در انتظار آزاد شدن است. من درباره این واقعیت که این نوع داستان‌ها قبلاً هزار بار گفته شده‌اند، شکایت نمی‌کنم. من یکی از آن طرفداران سینما نیستم که به عدم نوآوری در داستان‌ها اعتراض کنند. واقعاً فکر می‌کنم بیشتر فیلم‌ها (به ویژه فیلم‌های ترسناک) شباهت‌های زیادی دارند و در حالی که بسیاری از نقدها به سادگی و عدم اصالت داستان اشاره می‌کنند، من بیشتر روی این موضوع تمرکز می‌کنم که این فیلم در کل ترسناک نیست که این بزرگترین نگرانی من است. به نظر می‌رسد برادران پان اساساً استعداد خود را به شیطان فروخته‌اند تا وارد صنعت سینمای آمریکا شوند، بدون اینکه متوجه شوند که نیازی به کپی‌برداری از فیلم‌های ترسناک سطحی و بی‌معنی با درجه PG نیست. "پیام‌آوران" به یکی از آن فیلم‌ها تبدیل می‌شود که واقعاً هیچ چیزی در آن اتفاق نمی‌افتد... هرگز. فقط یک تنوع خوب از توهمات و موقعیت‌ها وجود دارد که به "آیا واقعاً اتفاق افتاد یا فقط تخیل من بود؟" کاهش می‌یابد. نه، متأسفم اما من واقعاً از این مزخرفات خسته شدم. فرض می‌کنم که عمل واقعی در بیست دقیقه آخر شروع می‌شود، اما این برای من کافی نیست. نتیجه‌گیری به نوعی غیرواقعی بود و احساسی از "این همه‌اش بود؟" را در ذهنم باقی گذاشت. به طور کلی، این بدترین فیلم نیست و غیرقابل تماشا هم نیست. در لحظاتی سرگرم‌کننده است و چندین صحنه خوب از ارواح دارد که به نوعی این تجربه را قابل تحمل می‌کند. من همچنین از صحنه‌های کلاغ‌ها لذت بردم، چون به شدت یاد "پرندگان" می‌افتم که مثل مهمانی با یک دوست قدیمی است، یا چیزی شبیه به آن. موسیقی در ابتدای فیلم و در پایان، به نظر من، نقطه قوت واقعی است و متأسفانه این نشانه خوبی نیست. همچنین، میکروفون بالایی که بیش از یک بار در فیلم دیده می‌شود، هم نشانه خوبی نیست. درباره آن جزئیات کوچک نظری ندارم. تماشای بدی بود، احتمالاً دوباره تماشا نخواهم کرد و نمی‌توانم توصیه کنم. من واقعاً از کریستین استوارت خوشم می‌آید و فکر می‌کنم او در این فیلم به خوبی ایفای نقش کرده است، اما او به سختی بار فیلم را به دوش کشید. جان کربت تنها شخص دیگری بود که در این فیلم به خوبی عمل کرد. خود داستان خوب بود، اما مشکلات زیادی دارد. بزرگترین مشکل من فقط نادیده‌گرفتن واقعیت است. مسئله "در صورت شما" این است که مزرعه با "کلاغ‌ها" که به وضوح کلاغ‌های بزرگ هستند، آزار می‌بیند. این کار انجام می‌شود چون می‌توان کلاغ‌ها را بسیار آسان‌تر آموزش داد، اما آنها به طور متوسط پرندگان بزرگی هستند که اکثر مردم با آن‌ها آشنا نیستند. سپس کارهای احمقانه‌ای مثل گذاشتن غذا در دورتر از جایی که باید به آنجا برده شود (اینها کیسه‌های سبکی نیستند) انجام می‌دهند و وقتی پرندگان می‌آیند، او آنها را به سمت داخل ماشین می‌رانند در حالی که تنها بخشی که باز است، صندوق عقب است. آنها در حال کاشت دانه‌های آفتابگردان هستند که به این معنی است که بسیاری از موجودات سعی در خوردن آن دارند، اما زمان‌بندی همه‌جا درهم و برهم است. آنها به کاشت دانه‌ها می‌روند و در پس‌زمینه گیاهان کوچکی وجود دارد. یک حادثه در اوایل رخ می‌دهد، سپس به نظر می‌رسد که یک هفته گذشته است، اما بعد تقریباً به پایان برداشت نزدیک می‌شویم. و هنوز یک کیسه بزرگ دانه برای کاشت وجود دارد و این بخشی از برداشت نیست زیرا به تنهایی است و فکر نمی‌کنم که آنها شروع به برداشت در طول فیلم کنند. همچنین قالب وجود دارد که به نظر می‌رسد او نمی‌داند چگونه آن را درمان کند یا چرا دوباره برمی‌گردد... فقط احمقانه است. اما جزئیات مانند این نشان می‌دهند که فیلمنامه چقدر ضعیف نوشته شده است، به ویژه دیالوگ‌ها. افکت‌ها واقعاً جالب هستند و آنها کار خوبی روی پرندگان، دیوار و "زمین روان" انجام داده‌اند، اما داشتن یک یا دو افکت جالب کافی نیست. بهتر است که انفجارهای عجیبی داشته باشید. به طور کلی، دیدن آن ارزشش را ندارد، مگر اینکه بخواهید فیلمی را ببینید که در آن کریستین استوارت به طور عینی بهترین بازیگر است.