فیلم The Green Inferno 2013

این فیلم را از زمانی که خبرش در اینترنت پخش شد می‌خواستم ببینم، ولی حالا که بالاخره پیدایش کردم، نمی‌دانم چه احساسی نسبت به آن دارم. شاید کمی احساس آزار بصری کنم. این فیلم با شروعی بسیار ضعیف آغاز می‌شود؛ حضور آن دختر بلوند واقعاً هیچ ارتباطی به بقیه داستان ندارد و اصلاً به داستان کمک نمی‌کند. او یکی از آن آدم‌هاست که وقتی می‌خواهید بروید،...

این فیلم را از زمانی که خبرش در اینترنت پخش شد می‌خواستم ببینم، ولی حالا که بالاخره پیدایش کردم، نمی‌دانم چه احساسی نسبت به آن دارم. شاید کمی احساس آزار بصری کنم. این فیلم با شروعی بسیار ضعیف آغاز می‌شود؛ حضور آن دختر بلوند واقعاً هیچ ارتباطی به بقیه داستان ندارد و اصلاً به داستان کمک نمی‌کند. او یکی از آن آدم‌هاست که وقتی می‌خواهید بروید، می‌گوید "هی، یک لحظه صبر کن" و به جای اینکه حرف‌های مهمی بزند، می‌گوید "ولش کن." شما هرگز نمی‌فهمید که منظورش چه بوده و به نظر نمی‌رسد که ارزش اسکار یا حتی سکه‌های شکلاتی داشته باشد، اما واقعاً آزاردهنده است. همچنین هیچ پیش‌زمینه‌ای درباره قطع عضو در این فیلم نداشتم، تقریباً. اگر قرار است فیلم‌ها اینطور من را تحت تأثیر قرار دهند، می‌توانید لطفاً بهتر تبلیغ کنید تا من بتوانم به هر قیمتی از آن پرهیز کنم، چون واقعاً باعث می‌شود احساس مرگ کنم. خُب، یک دختر سال اول دانشگاه، این فعال را می‌بیند و به نظر می‌رسد که او نظرش را جلب کرده است و به یک فعال کاملاً علاقه‌مند تبدیل می‌شود و فکر می‌کند "چرا که نه، می‌روم و زندگی‌ام را در میانه جایی ناشناخته به خطر می‌اندازم" در حالی که با این افراد تصادفی که فکر می‌کنند او یک احمق حبابی است، همراه می‌شود. حتی او در طرف اشتباه رهبر است زیرا دوست دخترش متوجه می‌شود که دختر سال اول ما می‌خواهد با او باشد و این باعث حضور او در آنجا می‌شود. این افراد در تمام طول فیلم به نظر می‌رسد که در حال قربانی کردن باکره‌ها هستند. واقعاً ایده‌ای عالی است که این بچه‌های ثروتمند سفیدپوست را به یک منطقه محروم ببرند و هیچ‌گونه توجهی به این موضوع نداشته باشند. یکی از آنها حتی در فاصله نزدیک فریاد می‌زند که درباره سوءاستفاده از کودکان صحبت کند، در حالی که یک خانواده در حال حمل سه‌چرخه‌شان با دوچرخه هستند. مهارت‌های زنده ماندن آنها واقعاً بی‌نقص است. همه چیز به شدت واضح است و این فیلم 90 درصد به خونریزی متکی است که واقعاً به خوبی انجام شده است. صحنه‌ای با چشم وجود دارد که به طرز فوق‌العاده‌ای ثبت شده است و اگر می‌توانید آن را بدون پلک زدن یا تلو تلو خوردن تماشا کنید، شاید باید به آن قبیله بپیوندید چون به وضوح به آنجا تعلق دارید. آنها به سادگی وسایلشان را رها کرده و بی‌سلاح به جنگل می‌روند، آیا واقعاً کسی از سقوط هواپیما و گرفتار شدن در مشکلات شگفت‌زده می‌شود؟ واقعاً یکی از آنها از مقعدش منفجر می‌شود که یکی از آن لحظات "نقطه این صحنه چیست؟" است. من نیازی به دیدن این در زندگی‌ام ندارم. مرد مهربانی که به زنبور عسل شباهت داشت و به نظر می‌رسید اگر کسی بخواهد عضوی از بدنش را برای شام ببرد، به او مراجعه کند، واقعاً دوست داشتم. او به خوبی ظاهری را که داشت، مدیریت کرده بود. بیشتر آنها بیشتر از صحنه مدفوع آزرده خاطر شدند تا از دیدن همدیگر که یکی یکی برای شکنجه برده می‌شدند. باز هم می‌گویم که تمام صحنه‌های خونی واقعاً خشن بودند و بابت آنها امتیاز زیادی می‌دهم. برخی قسمت‌ها واقعاً احمقانه هستند، یکی از آنها بعد از دیدن یکی از آنها که گردنش را می‌زند، واقعاً خودارضایی می‌کند. واقعاً؟ من با این فعالیت مشکلی ندارم اما هر چیز زمانی و مکانی دارد و من انتظار نداشتم که در آن لحظه چنین احساسی داشته باشم. آنها قبیله را با ماده مخدر به حالت مستی درمی‌آورند به عنوان یک طرح فرار، باز هم نمی‌توانم در این گروه نبوغی بیابم. آیا می‌توانم اشاره کنم که هیچ‌کس به فکر این نیست که لباس‌های زرد درخشانشان را در تلاش برای فرار درآورند؟ فکر می‌کردم این کار یک اقدام منطقی در این شرایط باشد. می‌توانم تعطیلات بهتری از اینکه در جنگل رها شوم و توسط موجودات شیطانی خورده شوم، تصور کنم. **بدترین ترس آنها از بیرون اعتراضشان بود.** من از فیلم‌های الی راث لذت بردم، حتی اگر در برخی موارد آنها را کمتر از میانگین امتیازدهی کرده‌ام. اما این چیزی نیست که من دنبالش بودم. این یک ترس-وحشت است، نه وحشت واقعی با ویروس‌های ماوراء طبیعی یا علمی تخیلی. من قبل از دیدن داستان فیلم را یاد گرفته بودم، اما این فیلم خیلی خشن بود. حتی برای بیشتر بزرگسالان. معمولاً برای شکنجه‌های فیلم‌ها احساسی ندارم، چون کلمه "جعلی" همواره در ذهنم تداعی می‌شود وقتی خونریزی را می‌بینم. به هر حال، این روزها، کشتن در فیلم‌ها به عنوان سرگرمی در نظر گرفته می‌شود. گروه خاصی از طرفداران وجود دارند که از این نوع تم‌ها پیروی می‌کنند. اما برای من، آدم‌خواری یکی از آزاردهنده‌ترین موارد بود. من با کشتن مشکلی ندارم، اما آدم‌خواری واقعاً احساس ناخوشایندی به من می‌دهد. داستان خوب بود، اما عمدی. شما بیشتر قسمت‌ها را حدس می‌زنید. اما این فیلم در مورد آن نیست، بلکه فقط برای اینکه شما را از جا بپراند و در این زمینه موفق است. این فیلم کاملاً مخالف "در آغوش مار" بود. این فیلم از فیلم ایتالیایی دهه 80 با داستان مشابه الهام گرفته شده است. فیلم درباره مبارزه برای بقا مسافران است پس از اینکه هواپیمای آنها در جنگل آمازون سقوط کرده و حالا توسط قبایل آمازون شکار می‌شوند. یک دنباله با عنوان "فراتر از جهنم سبز" در حال ساخت است. فکر نمی‌کنم این فیلم قابل توصیه باشد، اما برخی برای تفریح و برخی برای به چالش کشیدن دوستانشان این کار را انجام می‌دهند. به طور کلی، یک تولید مناسب با بازیگران، مکان‌ها و جلوه‌های بصری، اما من آن را ترجیح نمی‌دهم. _4/10_ از آن متنفر نبودم اما برایم اهمیتی نداشت. بازیگری به جز چند صحنه از لورنزا ایزو واقعاً بد بود، هرچند که ساده‌لوحی این شخصیت‌ها به شدت آزاردهنده بود. به عنوان فیلم‌های الی راث، احتمالاً یکی از بهترين فیلم‌های اوست، اما من فقط به آن 3 از 5 می‌دهم.