فیلم Star Trek Into Darkness 2013

داستان ضعیفی برای فیلمی با بودجه کلان. صادقانه بگویم، فکر می‌کنم تنها اگر طرفدار «استار تریک» باشید از این فیلم خوش‌تان خواهد آمد. در غیر این صورت، نمی‌توانید هیچ منطقی از آن استخراج کنید و این واقعیت که کاپیتان سفینه فضایی اولین کسی است که برای کار میدانی خارج می‌شود، عجیب به نظر می‌رسد. فیلم _Star Trek: Into Darkness_، یا _STID_، که بچه‌ها به آن می‌گویند (که...

داستان ضعیفی برای فیلمی با بودجه کلان. صادقانه بگویم، فکر می‌کنم تنها اگر طرفدار «استار تریک» باشید از این فیلم خوش‌تان خواهد آمد. در غیر این صورت، نمی‌توانید هیچ منطقی از آن استخراج کنید و این واقعیت که کاپیتان سفینه فضایی اولین کسی است که برای کار میدانی خارج می‌شود، عجیب به نظر می‌رسد. فیلم _Star Trek: Into Darkness_، یا _STID_، که بچه‌ها به آن می‌گویند (که باعث ناراحتی من می‌شود چرا که به STIها و STDها شباهت دارد)، به نظر من یک قدم جلوتر از قسمت قبلی است (که آن‌را هم تا حدودی دوست داشتم). با این حال، به نظر می‌رسد هر دو فیلم، هم فیلم ابراهامز در ۲۰۰۹ و هم _Into Darkness_، یک مشکل مشترک دارند که نمی‌توانم نادیده‌اش بگیرم. و آن این است که هر دو به طور اساسی احساس می‌کنند مانند یک قسمت بسیار کش آمده از یک برنامه تلویزیونی هستند. و من تا حد زیادی از سریال قدیمی «استار تریک» چیز زیادی ندیده‌ام، بنابراین این احساس از آن دیدگاه به وجود نیامده است. فقط یک نوع حس غیرقابل تغییر است که بعد از چند دقیقه از شروع هر فیلم در من شکل گرفت. حتی در این مورد، _Into Darkness_ کمی بهبود یافته است. متأسفانه، این فیلم جدید «استار تریک» پر از نقاط ضعف داستانی است. برخی از آن‌ها... یا حداقل یکی از آن‌ها کاملاً غیرقابل بخشش است. این نقاط ضعف به اندازه‌ای نیستند که فیلم را خراب کنند، اما باعث می‌شوند درباره توانایی ابراهامز به عنوان یک کارگردان در آینده تردید کنم، اگر نتواند حتی «استار تریک» را مدیریت کند. از همان ابتدا سوالاتی داشتم که می‌توانستند به راحتی با چند خط دیالوگ پاسخ داده شوند. این موضوع ناامیدکننده بود، زیرا بر روی آنچه که در اصل یک اثر سینمایی لذت‌بخش بود، سایه می‌افکند. با وجود این مشکلات که در طول فیلم بدتر می‌شوند، باید دوباره به ابراهامز و تیمش برای زمان‌بندی اصلاح‌شده‌شان تبریک بگویم. یافتن راهی برای موفقیت در بازسازی این فرنچایز، بدون تضعیف اعتبار نسخه اصلی، حرکت بسیار خوبی بود (علاوه بر این، آن‌ها خود را برای انحرافات بیشتر در آینده باز گذاشته‌اند، اکنون که مفهوم established است). بسیار هوشمندانه. بازگشت زکری کوئینتو، کارل اوربان، سایمون پگ، جان چو و آنتون یلچین برای من یک امتیاز بزرگ است. کاملاً غیرقابل پیش‌بینی است که آن‌ها به همان اندازه فوق‌العاده هستند. اما اگر بخواهم از بنیدیکت کامبربچ هم تقدیر نکنم، چه نوع کاربری در «تامبلر» خواهم بود؟ (که واقعاً به حق از این بریتانیایی تقدیر می‌شود، که یک شرور فوق‌العاده می‌سازد). امتیاز ۶۵% من باید اعتراف کنم که واقعاً از این فیلم لذت بردم. این فیلم کمتر از برخی ویژگی‌های «استار تریک» دارای اخلاق‌گرایی متعصبانه است و اساساً یک ماجراجویی علمی‌تخیلی است که کریس پاین ("کیرک") و گروهش را در برابر دشمنان - چه خارجی و چه داخلی - قرار می‌دهد! رابطه بین پاین و "اسپوک" (زکری کوئینتو) هنوز به خوبی برای من کار نمی‌کند؛ اما کارل اوربان به عنوان "مک‌کوی" با تمام استعاره‌های عجیبی که دارد، واقعاً خوب عمل می‌کند. هر چه کمتر درباره "اسکاتی" سایمون پگ بگوییم، بهتر است - اما خوشبختانه، او به ندرت در فیلم ظاهر می‌شود. "انترپرایز" باید "خان" (بنیدیکت کامبربچ) را که مسئول بمب‌گذاری در لندن و سپس حمله به فرماندهی ستاره‌فروشی است، در قلمرو خطرناک کلینگان پیدا کند و آن‌ها با چند موشک مشکوک به راه می‌افتند. بین "اوهورا" و "اسپوک" یک شوخی دوستانه وجود دارد که لبخند به لب می‌آورد و آنتون یلچین هنوز با مشکل فهمیدن "و"هایش از سوی کامپیوتر مواجه است. این فیلم پر از نبردهای فازری است، پیراهن‌ها چندین بار پاره می‌شوند و داستان کمی تعریف دارد که به پیشبرد آن کمک می‌کند. با این حال، پانزده دقیقه آخر کمی پایان را بیش از حد کش می‌دهد - اما اگر به دنبال علمی‌تخیلی با کیفیت بالا هستید که چند چرخش در داستان داشته باشد و ظاهری خوب داشته باشد، این فیلم می‌تواند گزینه خوبی باشد. ابراهامز هرگز نباید چیزی مرتبط با «استار تریک» بسازد. این یک اثر سینمایی مضحک است. یک نقد دیگر گفت که تنها طرفداران «استار تریک» از این فیلم خوش‌شان می‌آید، اما حقیقت برعکس است. او صحنه‌های اکشن را ایجاد می‌کند که مقداری شتاب ایجاد می‌کنند، اما نتیجه‌گیری آن هرگز نشان داده نمی‌شود. چکوف (آن پسر لاغر و خجالتی) کیرک را نگه می‌دارد که اسکاتی را از سقوط نجات دهد، در حالی که در یک سفینه در حال ورود به جو زمین قرار دارد. به پنج ثانیه صحبت در پل برید، سپس دوباره برمی‌گردند و در راهرو راه می‌روند. آیا شما شوخی می‌کنید؟ این احساس می‌شود که این فیلم شبیه کارهای مک‌جی است، که نمی‌داند چگونه نتایج اغراق‌آمیز ایجاد کند. اما باز هم، هیچ طرفدار «استار تریک» نمی‌خواهد مک‌جی به «استار تریک» نزدیک شود. این رویکرد هم به فلسفه «استار تریک» لطمه می‌زند و هم تلاش‌های ابراهامز برای ایجاد تنش را تضعیف می‌کند. با عدم تمایل به استفاده از حل مشکلات هوشمندانه یا کاملاً جدی بودن، این لحظات احساس پوچی می‌کنند. قسمت ناامیدکننده این است که «استار تریک» در طول دهه‌ها ثابت کرده که داستان‌گویی عمیق می‌تواند به اندازه صحنه‌های اکشن مهیج باشد—اگر نه بیشتر. عدم تمایل ابراهامز به اعتماد به هوش بینندگان یا شخصیت‌هایش، یکی از دلایل اصلی است که برداشت او از این فرنچایز طرفداران را به شدت تقسیم می‌کند. مضحک. حتی مضحک‌تر اینکه این فیلم سودآور بوده است.