فیلم The New Mutants 2020

نمی‌توانم باور کنم که اکنون در حال نوشتن نقدی برای «موتانت‌های جدید» هستم... آخرین فیلم مجموعه «مردان ایکس» قبل از ورود به دنیای سینمایی مارول (MCU) یکی از فیلم‌های به شدت تأخیر خورده تاریخ سینما شد، اما سرانجام این هفته منتشر شد. این فیلم در سال ۲۰۱۷ فیلم‌برداری شد و تاریخ اکران اولیه‌اش آوریل ۲۰۱۸ بود، اما به دلیل برنامه‌ریزی دوباره توسط جاش بون، اکران...

نمی‌توانم باور کنم که اکنون در حال نوشتن نقدی برای «موتانت‌های جدید» هستم... آخرین فیلم مجموعه «مردان ایکس» قبل از ورود به دنیای سینمایی مارول (MCU) یکی از فیلم‌های به شدت تأخیر خورده تاریخ سینما شد، اما سرانجام این هفته منتشر شد. این فیلم در سال ۲۰۱۷ فیلم‌برداری شد و تاریخ اکران اولیه‌اش آوریل ۲۰۱۸ بود، اما به دلیل برنامه‌ریزی دوباره توسط جاش بون، اکران آن برای اولین بار به تأخیر افتاد. دیزنی نیز مذاکراتی برای ادغام با ۲۰th Century Fox (اکنون ۲۰th Century Studios) آغاز کرد که وضعیت فیلم را در حالت بلاتکلیفی نگه داشت. با ظهور یک پاندمی جهانی، فیلم حتی بیشتر به تأخیر افتاد. نتیجه نهایی: اکران محدود جهانی سه سال پس از پایان فیلم‌برداری و بدون هیچگونه فیلم‌برداری مجدد. بنابراین، به وضوح، انتظاراتم بسیار پایین بود... شگفت‌آور، شگفت‌آور، «موتانت‌های جدید» یک آشفته‌گی وحشتناک نیست، بلکه... خوب است! واقعاً متأسفم که این همه نفر بر روی این فیلم کار کرده‌اند و باید مدت طولانی منتظر می‌ماندند تا آن را به دنیا عرضه کنند. از این که این فیلم دچار کلیشه‌های رایج نشده و به دور از یک فیلم ابرقهرمانی معمولی است، خوشحالم. البته این فیلم دارای کلیشه‌های زیادی است و در برخی از مواقع هنوز حال و هوای یک فیلم «مردان ایکس» را دارد، اما به آن می‌پردازم. واقعاً قدردانم که بون و نیت لی داستانی نوشته‌اند که با توسعه شخصیت‌های مهم و جزئیات غنی پر شده است، به‌خصوص با یک داستان عاشقانه جذاب. هر موتانت جوان داستان مخصوص به خود را دارد که به وضوح توضیح داده می‌شود. هر بار که فیلم به گذشته یک شخصیت می‌پردازد، هرگز احساس نمی‌شود که این یک زیرمجموعه بی‌اهمیت است. همه چیز هدفی دارد. تیم فنی نسبت به سایر فیلم‌های این ژانر بودجه بسیار پایینی داشتند، بنابراین باید از آنها به خاطر تبدیل یک فیلم کوچک و یک‌لوکیشنی به چیزی سرگرم‌کننده قدردانی کنم. جلوه‌های ویژه به هیچ وجه کیفیتی ندارند که بینندگان به آن عادت کرده‌اند، اما در بیشتر مواقع قابل قبول هستند. جو ترسناک به وضوح وجود دارد، اما به نظر می‌رسد که فیلم می‌توانست از یک رویکرد مطمئن‌تر و جسورانه‌تر در این صحنه‌های کابوس‌وار بهره‌مند شود. بهترین جنبه این فیلم به بازیگران بی‌نظیر آن مربوط می‌شود، با تنها یک استثنا... از رفتار سرکش آنیه تیلور-جوی تا بازی با تجربه چارلی هیاتون، از نمایش احساسی مایسی ویلیامز تا دیالوگ‌های جذاب هنری زاگا، هر یک از این بازیگران ثابت می‌کنند که چرا در چنین فرانچایز معروفی انتخاب شده‌اند. با وجود لهجه‌های به طرز مضحکی flawed، همه آنها شیمی فوق‌العاده‌ای با یکدیگر دارند، از جمله بلافاصله وارد شده بلویی هانت. با این حال، دومی به وضوح به دلیل بی‌تجربگی‌اش نمی‌تواند یک شخصیت جذاب باشد. نمی‌خواهم خیلی سختگیرانه با او برخورد کنم، زیرا لحظات خوبی را در کنار همکارانش نمایش داده است. اما باید بگویم که هر صحنه‌ای که او به تنهایی یا در برابر یک صفحه سبز بازی می‌کند به سطوح غیرقابل تحملی از بد بازی کردن می‌رسد. بون و/یا تیم انتخاب باید مسئولیت انتخاب او به عنوان شخصیت اصلی را نیز بپذیرند، اما راستش را بخواهید، او حتی مشکل اصلی من نیست. این به خود شخصیت او مربوط می‌شود. در حالی که او همانند سایر موتانت‌ها در مورد گذشته‌اش تمرکز دارد، هرگز واقعاً با عواقب قدرت‌هایش مواجه نمی‌شود. برخی موتانت‌ها به مردم آسیب زده‌اند یا آنها را کشته‌اند و به وضوح به خاطر آن آسیب دیده‌اند. دانی هیچ لحظه‌ای ندارد که بابت هر آنچه در گذشته‌اش اتفاق افتاده احساس پشیمانی کند یا با آن مواجه شود. ارتباط با یک شخصیت اصلی دشوار است وقتی که هم شخصیت و هم بازیگر آن فاقد جذابیت هستند. سرانجام، آلیس براگا به عنوان پزشک احتمالاً فرمولیک‌ترین جزء فیلم است. از اولین گفتگویی که او با موتانت‌ها دارد، هر بیننده‌ای می‌تواند حدس بزند داستان به کجا می‌رود. براگا به عنوان دکتر سسیلیا رییس خوب است، اما به‌طور تصادفی یا نه، شخصیت او تنها شخصیتی است که گذشته‌اش به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. انگیزه‌های رییس و آنچه فراتر از بیمارستان وجود دارد سوالات جالبی را مطرح می‌کند که متأسفانه هرگز پاسخ داده نمی‌شوند. شاید فیلم‌برداری‌های مجدد فرضی می‌توانست برخی از این مشکلات را حل کند، شاید می‌توانست چند مورد دیگر اضافه کند. نمی‌دانم به طور قطع، اما چیزی که می‌دانم این است که «موتانت‌های جدید» به دور از یک آشفته‌گی وحشتناک است. به‌طور کلی، جاش بون و نیت لی یک فیلمنامه نسبتاً سرگرم‌کننده از حوزه کلیشه‌ای ژانر ابرقهرمانی ارائه کرده‌اند که با توسعه شخصیت‌های دقیق و صحنه‌های ترسناک قابل قبول پر شده است، به‌خصوص با توجه به بودجه پایین. «موتانت‌های جدید» دارای یک بازیگر فوق‌العاده است که همه آنها شیمی فوق‌العاده‌ای با یکدیگر دارند. همه بازیگران عملکردهای خوبی دارند، به جز بلویی هانت که متأسفانه بی‌تجربگی‌اش بر پتانسیل واضحش غلبه پیدا کرده است. در تضاد با نحوه برخورد کلی با شخصیت‌ها، دانی مون‌استار نمی‌تواند یک شخصیت اصلی جذاب باشد زیرا به سختی نشان داده می‌شود که با عواقب احساسی قدرت‌هایش مواجه است، همانند سایر موتانت‌ها. با وجود یک برداشت تازه از داستان کلی، هنوز چند کلیشه و مولفه‌های فرمولیک در سرتاسر فیلم وجود دارد، به‌خصوص در ارتباط با بیمارستان. به‌طور کلی، با توجه به مشکلات متعدد تولید، این فیلم به طرز شگفت‌آوری خوب است، بنابراین حداقل برای وداع با آخرین قسمت «مردان ایکس» پیش از MCU به شدت توصیه می‌کنم. امتیاز: B-