فیلم A Walk Among the Tombstones 2014

با وجود اینکه هنوز فیلم‌های زیادی را تماشا نکرده‌ام (در حال حاضر بیشتر وقتم را به تماشای آثار سینمایی بین دهه‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۰ اختصاص داده‌ام)، احترام عمیقی برای نقش‌های جدید لیام نیسون در سال‌های اخیر قائل هستم. این موضوع مرا به فکر فرو می‌برد که اگر بازیگر مورد علاقه‌ام، جیمز کگنی، در اوایل دهه ۶۰ میلادی به زندگی آرام بازنشستگی روی نمی‌آورد، چه اتفاقی...

با وجود اینکه هنوز فیلم‌های زیادی را تماشا نکرده‌ام (در حال حاضر بیشتر وقتم را به تماشای آثار سینمایی بین دهه‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۰ اختصاص داده‌ام)، احترام عمیقی برای نقش‌های جدید لیام نیسون در سال‌های اخیر قائل هستم. این موضوع مرا به فکر فرو می‌برد که اگر بازیگر مورد علاقه‌ام، جیمز کگنی، در اوایل دهه ۶۰ میلادی به زندگی آرام بازنشستگی روی نمی‌آورد، چه اتفاقی می‌افتاد. آن زمان، طوفان بی‌نظیری از «بازیگران بزرگ در فیلم‌های B» به طرفداران هجوم آورد. همسرم بیشتر به فیلم‌های ترسناک و آثار جدید علاقه‌مند است، بنابراین تماشای این فیلم برایش جالب بود و توانستم تمایلات نئو-نوآر آن را به او نشان دهم، تقریباً مثل این بود که با یک الگوی «فیلم خودت را بساز» پیش برویم و یکی‌یکی آنها را بررسی کنیم. اگر این نوع پیش‌بینی‌پذیری به درستی انجام شود، برایم مشکلی ندارد و با وجود نقص‌های فراوان، به‌طور کلی در این زمینه موفق است. در اوج داستان، من فقط به چهار چیز اهمیت می‌دادم: اینکه دختر ربوده‌شده، متیو اسکادر و تی‌جی زنده بمانند و اینکه دو دزد/قاتل به سزای اعمالشان برسند، چه از طریق حبس طولانی‌مدت و چه قتل؛ هر چیزی که باعث شود تا جنایت‌هایشان پایان یابد. این فیلم به‌خوبی ساخته شده و تجربه لذت‌بخشی بود. با توجه به نقص‌های نسبتاً جزئی (به‌ویژه جنبه یک‌بعدی شخصیت‌های منفی)، قطعاً آن را به اکثر سینمادوستان، به‌ویژه کسانی که به سینمای معاصر «جرم واقعی» علاقه‌مند هستند، توصیه می‌کنم. این فیلم پیش‌زمینه خوبی دارد و به اندازه کافی فیلم معقولی است اما متأسفانه هرگز به چیزی فراتر از معمول نمی‌رسد. ما با برخی از مجرمان واقعاً نفرت‌انگیز روبرو هستیم و منظورم افرادی است که واقعاً وحشتناک و عجیبهستند و لیام نیسون را داریم که به عنوان کارآگاه خصوصی سابق، نقش اصلی را بازی می‌کند. می‌توان گفت که این یک دستور العمل خوب برای شروع است. متأسفانه، فیلم هرگز واقعاً اوج نمی‌گیرد. لیام نیسون در به تصویر کشیدن کارآگاه سابق خوب عمل می‌کند و او واقعاً بار فیلم را به دوش می‌کشد. شخصیت‌های وحشتناک واقعاً وحشتناک هستند اما هرگز واقعاً در این وحشتناک بودن درخشان نمی‌شوند. اکثر شخصیت‌های دیگر فقط تزئینی هستند و شاید تنها استثنای آن پسرک جوانی باشد که شخصاً او را خسته‌کننده یافتم. در مورد خسته‌کننده بودن، باید بگویم که جلسات AA و صداهای ضبط‌شده از آنها تقریباً در این دسته قرار می‌گیرند. به نظرم به‌طور کلی احساس می‌شد که این بخش‌ها پرکننده‌های غیرضروری هستند. نمی‌دانم چرا این همه محبوب است که «قهرمانان» را به‌صورت الکلی یا الکلی‌های سابق به تصویر بکشند. این فیلم سرعت بالایی ندارد. بیشتر یک تریلر است تا یک فیلم اکشن، هرچند که چند صحنه اکشن وجود دارد. گاهی اوقات به سمت کارهای واقعی کارآگاهی پیش می‌رود و گاهی اوقات فقط به سمت جلو می‌پرد و چند ناهماهنگی و حفره‌های داستانی را به جا می‌گذارد. می‌توانم بگویم که این فیلم داستان جنایی نسبتاً معمولی، خوب اما بدون نکته خاصی است درباره دو روان‌پریش و یک کارآگاه سابق سرسخت که وظیفه تعقیب آنها را دارد. بدون حضور لیام نیسون به عنوان بازیگر اصلی، فیلم به‌طور کلی خنثی و بی‌مزه می‌بود.