فیلم Ma Rainey’s Black Bottom 2020

این فیلم در روز اول سال ۱۹۲۷ اتفاق می‌افتد و مکان آن یک استودیو ضبط برای آلبوم‌های موسیقی است. ما با آماده‌سازی استودیو برای افسانه بلوز، ماری نی، شروع می‌کنیم که به همراه گروه نزدیکانش و تیمی از موسیقیدانان به رهبری جوانی با انگیزه به نام لووی، در حال آماده‌سازی هستند. لووی دارای دیدگاه جدید و بازیگوشی در مورد رابطه هنرمندان سیاه‌پوست با استودیوهای ضبط...

این فیلم در روز اول سال ۱۹۲۷ اتفاق می‌افتد و مکان آن یک استودیو ضبط برای آلبوم‌های موسیقی است. ما با آماده‌سازی استودیو برای افسانه بلوز، ماری نی، شروع می‌کنیم که به همراه گروه نزدیکانش و تیمی از موسیقیدانان به رهبری جوانی با انگیزه به نام لووی، در حال آماده‌سازی هستند. لووی دارای دیدگاه جدید و بازیگوشی در مورد رابطه هنرمندان سیاه‌پوست با استودیوهای ضبط تحت مدیریت سفیدپوستان است که تضاد قابل توجهی با دیدگاه شخصی ماری نی دارد. این تضادها، رخدادهای این روز سخت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فیلمی که در حین تماشای این اثر به ذهن می‌رسد، «حصارها» (Fences) از سال ۲۰۱۶ است. هر دو فیلم بر اساس نمایشنامه‌هایی از آگوست ویلسون ساخته شده‌اند و شباهت‌هایی در جو عمومی و فضای هر دو اثر وجود دارد. شما جو تئاتری را در کنار تجلی آرزوهای جامعه سیاه‌پوست در دوره‌های مختلف تاریخ آمریکا خواهید یافت. ماری نی شخصیتی خشن و بی‌رحم است که از تمام ابزارهای موجود برای رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند و به حقوق خود، از جمله پول و حتی یک بطری کوکاکولا، چنگ می‌زند. در مقابل، شخصیت لووی کمی سبک‌تر، دستکاری‌کننده و مغرور است، اما او نیز هیچ مانعی را برای فریب دیگران در راه رسیدن به اهدافش نمی‌شناسد. هر دو شخصیت هدف دارند و تاریخچه‌ای از خود دارند. این فیلم به‌طور کامل محوری است و به جز چند آهنگ و صحنه‌های حرکتی، که به نوعی فضایی تئاتری دارند، که من از آن بسیار لذت بردم، به خوبی ساخته شده است. فیلم به طرز فوق‌العاده‌ای قادر است زمانه‌ای را به تصویر بکشد که با مد، ماشین‌ها، دکوراسیون و سازهای موسیقی مرتبط است و تمام این موارد به بهترین شکل پیاده‌سازی شده است. دیالوگ‌ها فوق‌العاده و تأثیرگذار هستند و جالب است که این کمتر با جو تئاتری ارتباط دارد که خود گواهی بر نبوغ آگوست ویلسون است. نحوه برخورد فیلم با زیرموضوعات نیز به طرز شگفت‌انگیزی تأثیرگذار است و پویایی استودیوهای فیلم‌سازی و مقیاس‌ها و اهرم‌های قدرت را به تصویر می‌کشد. چه کسی تصمیم‌گیرنده است و چه کسی شخصیت قوی‌تری در استودیو دارد که بر تصمیم‌گیری تأثیر می‌گذارد؟ شخصیت‌های فیلم قطعاً محدود هستند، اما تأثیرگذارند. همه، بدون استثنا، زیر نور افکنده می‌شوند، زیرا ما در مورد صحنه صحبت می‌کنیم. اما طولانی‌ترین لحظات و برجسته‌ترین اجراها بدون شک متعلق به ویولا دیویس و چادوک بوزمن است. با تأمل در اجرای چادوک بوزمن، او قطعاً یک بازیگر سختکوش است و با وجود سن کمش کارهای بزرگی انجام داده است.