فیلم My Man Godfrey 1936

"مرد فراموش‌شده" با وارثه‌ای ثروتمند و بی‌فکر ملاقات می‌کند... و اینگونه یکی از خنده‌دارترین، دلپذیرترین و هوشمندانه‌ترین کمدی‌های کلاسیک سینما آغاز می‌شود. ویلیام پاول در نقش گودفری، مرد بی‌خانمان، تمام نکات درست را می‌زند. کارول لمبارد هم در نقش ایرن بولاک، "دختری از محله ثروتمند که دنبال مردی از محله فقیر است"، فوق‌العاده است، هرچند کمی اغراق‌آمیز. آنچه که به‌عنوان یک جست‌وجوی بی‌گناه در شهر آغاز...

"مرد فراموش‌شده" با وارثه‌ای ثروتمند و بی‌فکر ملاقات می‌کند... و اینگونه یکی از خنده‌دارترین، دلپذیرترین و هوشمندانه‌ترین کمدی‌های کلاسیک سینما آغاز می‌شود. ویلیام پاول در نقش گودفری، مرد بی‌خانمان، تمام نکات درست را می‌زند. کارول لمبارد هم در نقش ایرن بولاک، "دختری از محله ثروتمند که دنبال مردی از محله فقیر است"، فوق‌العاده است، هرچند کمی اغراق‌آمیز. آنچه که به‌عنوان یک جست‌وجوی بی‌گناه در شهر آغاز می‌شود، به یک رابطه ناخواسته تبدیل می‌شود وقتی ایرن بولاک یک بی‌خانمان باوقار به نام گودفری را به خانه می‌آورد و او را به‌عنوان خدمتکار جدید استخدام می‌کند. گودفری به‌راحتی زندگی خانوادگی را دگرگون می‌کند (بدون اینکه واقعاً تلاش کند)، که این موضوع با نارضایتی والدین سخت‌گیر ایرن (یوجین پالت و آلیس برادی) مواجه می‌شود. متأسفانه، سبک و هوش این فیلم بر روی بسیاری از تماشاگران امروزی که به محتوای بی‌روح و پر از جلوه‌های ویژه عادت کرده‌اند، گم شده است و برایشان دشوار است که فیلمی مانند این را تماشا کنند. این کمدی جذاب و پر از ذکاوت که پیام خاصی دارد، نباید از دست برود. اگر من از آن دسته افرادی بودم که هر قاب از فیلمی را برای پیدا کردن ایرادات زیر ذره‌بین می‌بردم، باز هم در اینجا مشکلی نداشتم زیرا "مرد من، گودفری" هیچ عیبی ندارد. این فیلم سینمایی از یک عصر طلایی است که به ندرت در این روزها می‌بینیم. در طول یک جست‌وجوی اجتماعی برای ثروتمندان، ایرن بولاک برنده مسابقه‌ای می‌شود که باید یک مرد فراموش‌شده، یک بی‌خانمان، را پیدا کند و او را در مهمانی ثروتمندان به نمایش بگذارد. او تحت تأثیر جذابیت گودفری، مرد بی‌خانمان، قرار می‌گیرد و او را به‌عنوان خدمتکار خانواده بولاک استخدام می‌کند. این موضوع بالطبع خانواده را شگفت‌زده می‌کند، به‌خصوص وقتی که گودفری بیش از آنچه تصور می‌کردند، از خود نشان می‌دهد. "مرد من، گودفری" یکی از آن کمدی‌های کلاسیک قدیمی است که در قلب خود ستیز اجتماعی دارد، زیرا در اینجا ثروتمندان هدف اصلی سازندگان هستند و آنها به‌عنوان افراد بی‌فکر و دست‌وپا چلفتی به تصویر کشیده می‌شوند. گودفری، مرد بی‌خانمان، کسی است که با تدبیر و وقار است و او کسی است که همه باید از او الگو بگیرند. با این حال، هرچند پیام اجتماعی مهم است، این کمدی فوق‌العاده است که درخشش دارد و به جلو می‌آید. این فیلمنامه‌ای پرانرژی است که از کار فوق‌العاده تمامی افراد درگیر در تولید بهره‌مند شده است. ویلیام پاول در نقش گودفری، عملکردی بی‌نقص دارد و هرگز تحت فشار قرار نمی‌گیرد و جملات خنده‌دار را با تأثیر گزنده‌ای بیان می‌کند. کارول لمبارد در نقش ایرن، دختر عاشق و بی‌فکر، درخشان است و تعامل او با پاول به طلا کمدی تبدیل می‌شود. اما مورد علاقه من، یوجین پالت در نقش الکساندر، پدر این خانواده عجیب و غریب است. هر حرکتی و هر جمله‌ای که از او خارج می‌شود، مرا به خنده می‌اندازد. همچنین باید اشاره کنم که از 6 اسکار که فیلم نامزد شده بود، بسیار متعجبم که هیچ‌کدام برای گیل پاتریک در نقش کورنلیا نبود، او به طرز شیطنت‌آمیزی یخ‌زده و مکار است و تأثیر زیادی بر من گذاشت به‌نحوی که می‌خواستم او را خفه کنم، کارش عالی بود. در واقع، همه آنها فوق‌العاده هستند، از بازیگران تا کارگردان، از ویرایشگر تا نویسنده، "مرد من، گودفری" یک فیلم واقعاً بی‌نظیر است که به‌راحتی وارد لیست 100 فیلم برتر من شد. 10 از 10. من از آن دسته افرادی نیستم که بگویند دیگر فیلم‌هایی مانند گذشته ساخته نمی‌شود، یا اینکه فیلم‌های سیاه و سفید کلاسیک زیادی تماشا می‌کنند. اما چند ده فیلم کلاسیک وجود دارد که هر بار که پخش می‌شوند، آنها را می‌بینم و این یکی از آنهاست. "مرد من، گودفری" در زیرژانر کمدی اسکرول‌بال قرار دارد و ممکن است حقیقت داشته باشد که دیگر مانند این فیلم‌ها ساخته نمی‌شود، زیرا به نظر می‌رسد اکثر کمدی‌های عجیب و غریب امروزی حول عملکردهای بدنی یا زبان شوکه‌کننده می‌چرخند (هرچند می‌توان بحث کرد که دیگر شوکه‌کننده نیستند). به هر حال، این فیلم پر از خنده، داستانی زیبا و یک رمانس جذاب است. البته دو بازیگر اصلی تسلط دارند، اما کل خانواده بولاک به خوبی انتخاب شده‌اند. تنها بخشی که از لذت من کاست، شخصیت کارلو بود. مادر خانواده که او را حمایت می‌کند - شاید یک موسیقیدان؟ و در چند جا فکر می‌کردم که او بیش از حد اغراق شده است، اما این یک نکته جزئی است. البته پیام اجتماعی نیز وجود دارد، در مورد دارندگان و نداشته‌ها، اما این موضوع به طرح داستان آسیبی نمی‌زند. فیلمی عالی است.