فیلم Walk the Line 2005

این فیلم نمونه‌ای از انتخاب بازیگران نامناسب است. کَش بیش از ۶ فوت قد دارد. **فیلم «Walk the Line» بازیگری و کارگردانی فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد، اما بخش‌های روشن‌تر زندگی کَش را نادیده می‌گیرد و داستانی غمگین را روایت می‌کند که مرا ناراحت کرد.** «Walk the Line» داستان صعود جانی کش به شهرت و عاشقیش با جون کارتر را روایت می‌کند. جیمز منگولد یکی از...

این فیلم نمونه‌ای از انتخاب بازیگران نامناسب است. کَش بیش از ۶ فوت قد دارد. **فیلم «Walk the Line» بازیگری و کارگردانی فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد، اما بخش‌های روشن‌تر زندگی کَش را نادیده می‌گیرد و داستانی غمگین را روایت می‌کند که مرا ناراحت کرد.** «Walk the Line» داستان صعود جانی کش به شهرت و عاشقیش با جون کارتر را روایت می‌کند. جیمز منگولد یکی از کارگردانان مورد علاقه من است و این داستان را با قدرت از طریق بازی‌های شایسته اسکار خواکین فینیکس و ریس ویترسپون روایت می‌کند. بازی، موسیقی و کارگردانی همه فوق‌العاده هستند. با این حال، داستان بسیار غمگین است و پایان آن، هرچند خوشایند، به‌گونه‌ای ناگهانی رخ می‌دهد که پس از بیش از ۲ ساعت اعتیاد به مواد مخدر و آسیب به عزیزان، احساس حل شدن یا رضایت نمی‌کند. ایمان و عشق کَش به خانواده‌اش که به خوبی شناخته شده‌اند، در فیلم به تصویر کشیده نشده و می‌توانستند در این داستان تاریک امیدی ارائه دهند. متوجه هستم که چرا این فیلم برنده جوایز زیادی شده است، اما طبیعت فراری من در لذت بردن از چنین داستان غمگینی به چالش کشیده شد. خواکین فینیکس ممکن است به عنوان موسیقیدان افسانه‌ای آمریکایی جانی کش در صدر قرار گیرد، اما به نظر می‌رسد ریس ویترسپون به عنوان جون کارتر، تحسین‌ها را به خود جلب کند. او تمام سرسختی و اراده یک زن را در دنیای مردانه به نمایش می‌گذارد و آماده است که کار خود را انجام دهد. با درجه‌ای از جذابیت و استعداد موسیقی، او می‌تواند با اعتماد به نفس در کنار کسانی چون جری لی لوئیس، الویس و کارل پرکینز روی صحنه قرار گیرد. فیلم با صحنه‌های معروف زندان فولسوم آغاز می‌شود، درست قبل از اینکه او به روی صحنه برود و از طریق یک مرور مستمر، دوران کودکی‌اش را که در آن با تراژدی‌های زودهنگام مواجه بوده، می‌آموزیم. رابطه‌اش با پدرش (رابرت پاتریک) تحت فشار بوده و سپس خدمتش در نیروی هوایی ایالات متحده، قبل از اینکه به تدریج به کارنامه هنری و عاشقیش با همبازی‌اش برسد، روایت می‌شود. او با وویان (گینفر گودوین) ازدواج کرده و فرزندانی دارد، اما این موضوع واقعاً اشتیاق او به کارتر را کاهش نمی‌دهد و ما می‌بینیم که این رابطه همزمان با علاقه او به هر چیزی که از یک بطری می‌آید، تکامل می‌یابد. زندگی این مرد به طور عمومی مستند شده است، بنابراین فضای زیادی برای جیمز منگولد برای مانور با حقایق وجود ندارد. در عوض، ما یک حدس محتمل از اینکه چگونه این زوج از پس مشکلات برآمدند، ارائه می‌شود. بازی فینیکس گاهی کمی نزدیک به تقلید به نظر می‌رسید، اما شیمی قوی بین او و ویترسپون در طول فیلم وجود دارد و تصویر کردن سقوط او به ورطه مواد شیمیایی بسیار غم‌انگیز است. این داستان با یک موسیقی قوی پشتیبانی می‌شود و هر دو بازیگر آهنگ‌ها را به ویژه «جکسون» به زیبایی اجرا می‌کنند. این یک زندگینامه عادلانه از شخصیتی flawed اما در نهایت قابل قبول است و تماشای آن ارزش دارد.