فیلم I, Robot 2004

من، ربات (2004)، آیا در ژانر خودش جایگاه خوبی دارد؟ من، ربات طرفداران زیادی دارد که باعث شده این فیلم به عمق رتبه‌بندی‌های ضعیف بلاک‌باسترهای علمی تخیلی سقوط نکند. به یاد دارم که هنگام اکران فیلم، بسیاری از مردم نگران بودند که آیا ویل اسمیت می‌تواند فیلم را به دوش بکشد؟ نگرانی طرفداران آیزاک آسیموف درباره برداشت نادرست از میراث او و ... حقیقت این است...

من، ربات (2004)، آیا در ژانر خودش جایگاه خوبی دارد؟ من، ربات طرفداران زیادی دارد که باعث شده این فیلم به عمق رتبه‌بندی‌های ضعیف بلاک‌باسترهای علمی تخیلی سقوط نکند. به یاد دارم که هنگام اکران فیلم، بسیاری از مردم نگران بودند که آیا ویل اسمیت می‌تواند فیلم را به دوش بکشد؟ نگرانی طرفداران آیزاک آسیموف درباره برداشت نادرست از میراث او و ... حقیقت این است که من، ربات ترکیبی از ایده‌های علمی تخیلی است، از پیشنهاد آسیموف تا رمان هم‌نام از ایندو بیندر، که در نهایت تصویر یک جنایتکار در برابر یک توطئه علمی تخیلی را ارائه می‌دهد که قطعاً اگر با دیدگاه سرگرم‌کننده به آن نگاه کنیم، بسیار لذت‌بخش است. پس از اینکه دوباره این فیلم را برای اولین بار در یک سال گذشته تماشا کردم، متوجه شدم که هنوز هم به عنوان یک اثر خوب در ژانر علمی تخیلی با ضربان قلبی منسجم برای تفکر، به هدف خود می‌رسد. معمای آینده به‌خوبی توسط کارگردانی الکس پرویاس به تصویر کشیده شده و البته ویل اسمیت به‌خوبی نقش قهرمان عمل را ایفا می‌کند. اما پیروزی اصلی (علاوه بر داستان) آلن تودیک است که به‌عنوان شخصیت ساخته‌شده از کامپیوتر، سونی، صدا و حرکات انسانی را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و مشاهده او واقعاً لذت‌بخش است. تصاویر فوق‌العاده (نامزد اسکار)، داستان عالی، اکشن پویا، بازیگری بهتر از متوسط (گرچه بریجت مویناهان در برخی مواقع در convincing بودن به عنوان یک دانشمند مشکل دارد) و ما یک شب سرگرم‌کننده کامل برای کسی که به دنبال اجاره‌ای است که به‌طور ایمن آنچه را که در قوطی رباتی شکل گفته شده، ارائه دهد، داریم. ۷.۵ از ۱۰ ویل اسمیت نقش فردی پارانوئید و بدخلق را به‌خوبی ایفا می‌کند. او تقریباً در هر نقشی که بازی می‌کند، عملکرد خوبی دارد. تصویری از آینده که همه ما انتظار داریم به وقوع بپیوندد و تنها انسان‌های خوب ربات‌ها هستند. ویل اسمیت به عنوان یک پلیس که از هوش مصنوعی به شدت متنفر است، ایفای نقش می‌کند؛ با این حال او بخشی از بدنش به دلیل یک تصادف رانندگی از پروتزهای پیشرفته تشکیل شده است. زمانی که یک مدیر از بزرگترین شرکت تولید ربات جهان به خودکشی دست می‌زند، او مجبور به تحقیق می‌شود و به زودی توطئه‌ای برای تسلط بر بشریت را کشف می‌کند. "من، ربات" یک افشای هوشمندانه در مورد چگونگی تسلط هوش مصنوعی بر جهان است؛ عمدتاً با بهره‌برداری از بی‌تفاوتی مردم، وسواس ما با راحتی و وابستگی به تکنولوژی. ویل اسمیت و بریجت مویناهان - و آلن تودیک به عنوان "سونی"، رباتی سرکش که برای افشای توطئه طراحی شده - عملکردهای خوبی دارند در حالی که ما تلاش می‌کنیم تا انقلاب ربات‌ها را متوقف کنیم. این فیلم دو ساعته به‌خوبی نوشته شده، با سبک بصری جذاب و کارگردانی پویایی ارائه می‌شود. "من، ربات" از سال ۲۰۰۴ یک تجربه علمی تخیلی اکشن محکم ارائه می‌دهد. از نظر بصری، در زمان خود برجسته است، با تصویری عالی از شیکاگوی آینده و ربات‌های خوب طراحی‌شده. کارگردانی الکس پرویاس حال و هوای تاریک و خنک ایجاد می‌کند که با مفهوم مرکزی "آیا ربات‌ها علیه ما قیام می‌کنند؟" همخوانی دارد. ویل اسمیت سرگرم‌کننده است، هرچند ویژگی تنفر او از ربات‌ها کمی اغراق‌آمیز است. فیلمنامه دارای لحظاتی ضعیف و حفره‌های داستانی است و به نظر می‌رسد می‌توانستند قوانین آسیموف را به‌طور مؤثرتری بررسی کنند. با این حال، صحنه‌های اکشن لذت‌بخش هستند و ریتم فیلم شما را درگیر نگه می‌دارد. برای من، طراحی صدا و موسیقی به تجربه افزوده است، به‌ویژه در صحنه‌های اکشن ربات‌ها. این فیلم یک اثر سرگرم‌کننده است که به هدف خود می‌رسد و در این زمینه موفق است. البته نقص‌هایی دارد و تطبیق کاملی از داستان‌های آسیموف نیست، اما اگر به دنبال یک فیلم اکشن سرگرم‌کننده با تصاویر جذاب هستید، ارزش دیدن دارد. این نوع فیلمی است که می‌توانید آن را تماشا کنید و بدون فکر زیاد از آن لذت ببرید.