فیلم A Knight’s Tale 2001

ساعت فوق‌العاده‌ای است، دوباره آن را تماشا می‌کنم و به شدت توصیه می‌کنم. بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد: واقعاً نمی‌دانم چطور می‌توانستید انتخاب بهتری داشته باشید. فقط فکر کردن به آلن تودیک، هیت لجر و شانی ساسمان لبخند بر لبم می‌آورد. همه به طرز فوق‌العاده‌ای نقش‌های خود را بازی می‌کنند و شخصیت‌های اصلی را به بهترین شکل به تصویر می‌کشند: شخصیت‌های منفی واقعاً مورد تنفر هستند و نمی‌توانم از...

ساعت فوق‌العاده‌ای است، دوباره آن را تماشا می‌کنم و به شدت توصیه می‌کنم. بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد: واقعاً نمی‌دانم چطور می‌توانستید انتخاب بهتری داشته باشید. فقط فکر کردن به آلن تودیک، هیت لجر و شانی ساسمان لبخند بر لبم می‌آورد. همه به طرز فوق‌العاده‌ای نقش‌های خود را بازی می‌کنند و شخصیت‌های اصلی را به بهترین شکل به تصویر می‌کشند: شخصیت‌های منفی واقعاً مورد تنفر هستند و نمی‌توانم از شخصیت‌های اصلی و شخصیت‌های فرعی خوشم نیاید. یکی از ویژگی‌های متمایز این فیلم این است که موسیقی مدرن (برای آن زمان) را به آن اضافه کرده‌اند، در حالی که واقعاً در دوران انگلستان/اروپای قرون وسطی جایی نداشت. چندین صحنه وجود دارد که اگر با دقت نگاه کنید، ممکن است فیلم را با «۱۰ چیز که از شما متنفرم» یا برخی کمدی‌های رمانتیک نوجوانانه آن زمان اشتباه بگیرید. خوشبختانه آنها توانستند محتوای مسابقات سوارکاری را با داستان‌های شخصیتی متعادل کنند که به مراتب سرگرم‌کننده‌تر است، اما مگر اینکه شما کوین اسمیت باشید، نمی‌توانید سوارکاری را از فیلمی که در مورد مسابقات سوارکاری است حذف کنید. این فیلم سرگرم‌کننده‌ای است که پیام‌های مثبتی درباره حقوق زنان و طبقه اجتماعی دارد، لطفاً آن را تماشا کنید. پدرم، روحش شاد، واقعاً از این فیلم خوشش می‌آمد و در آن زمان من دانشجویی متکبر بودم که همه چیزهای سرگرم‌کننده را رها کرده بود و نمی‌توانستم بفهمم پدرم از چه چیزی خوشش می‌آید. حالا در دنیایی زندگی می‌کنم که کسی توییتی با سر رئیس‌جمهور که به بدن راکی بالبوآ تغییر شکل داده، منتشر می‌کند و مردم وحشت‌زده فریاد می‌زنند: "چطور می‌توانم این را بپذیرم، اگر نه کاملاً به‌طور واقعی!" و من در کناری نشسته‌ام و زیر لب می‌گویم که این فقط یک شوخی بود و خود قدیمم را که از فیلم «داستان یک شوالیه» متنفر بود، در آن‌ها می‌بینم و فکر می‌کنم: "من واقعاً چهار سال متوالی آدمی بی‌حس و حال بودم، خدا را شکر که از آن دوره گذشتم." وقتی اولین بار آن را دیدم، فکر می‌کردم که جایی که آهنگر نشان نایک را به زره اضافه کرد، وحشتناک بود چون، خوب، من متکبر بودم و زندگی را خیلی جدی می‌گرفتم.... تبلیغات آشکار!... کارگاه‌های تولیدی!... کار کودکان!.... سرمایه‌داری! هر چه! حالا که آن مرحله از زندگی‌ام گذشته است، این فقط یک شوخی است و واقعاً نوعی شوخی بامزه به نظر می‌رسد. و همین را می‌توان درباره چاسر هم گفت.... و نبوغ ادبی، چطور جرات کردند به چنین چیزی بی‌احترامی کنند.... و حالا که بزرگ‌تر شده‌ام، او واقعاً بهترین بخش فیلم نبود؟ موسیقی راک کلاسیک در فیلمی درباره دوران تاریکی و... ناپسند... غیرواقعی... blah, blah, blah، و حالا که آن مرحله ناآگاهانه زندگی‌ام تمام شده، این کار در چندین سطح کار می‌کند و به طرز شگفت‌انگیزی موفق می‌شوند از آن برای خنداندن شما استفاده کنند. به نظر می‌رسد که حالا که یاد گرفته‌ام واقعاً از چیزها لذت ببرم و همه چیز را آن‌قدر جدی نگیرم، و بفهمم که یک شوخی فقط یک شوخی است، این فیلم یک کمدی فوق‌العاده سرگرم‌کننده و خنده‌دار است و تماشای آن به معنای عاشق شدن به آن است.