فیلم Persuasion 2022

به نظر می‌رسد "متقاعدسازی" نمونه‌ای دیگر از اقتباس‌های کتاب باشد: هرکسی که با منبع اصلی آشنا باشد، در درک حتی کوچک‌ترین تغییرات با مشکل مواجه خواهد شد؛ اما کسانی که پیش از این با رمان جین آستین آشنا نبوده‌اند، ممکن است بتوانند از فیلم به‌طور مستقل لذت ببرند. من که جزو گروه دوم هستم، از تماشای این فیلم به‌طرز غیرمنتظره‌ای راضی بودم. با وجود اینکه داستان...

به نظر می‌رسد "متقاعدسازی" نمونه‌ای دیگر از اقتباس‌های کتاب باشد: هرکسی که با منبع اصلی آشنا باشد، در درک حتی کوچک‌ترین تغییرات با مشکل مواجه خواهد شد؛ اما کسانی که پیش از این با رمان جین آستین آشنا نبوده‌اند، ممکن است بتوانند از فیلم به‌طور مستقل لذت ببرند. من که جزو گروه دوم هستم، از تماشای این فیلم به‌طرز غیرمنتظره‌ای راضی بودم. با وجود اینکه داستان به‌صورت پیش‌بینی‌پذیر و کلیشه‌ای روایت می‌شود، بازی فوق‌العاده داكوتا جانسون و برخی تعاملات غیرمنتظره و طنزآمیز به اندازه‌ای جذاب است که تماشای فیلم را لذت‌بخش می‌کند. این فیلم به‌دور از نوآوری یا منحصر به فرد بودن است، اما هنوز هم به‌عنوان یک توصیه برای طرفداران این ژانر مطرح می‌شود. امتیاز: B- دو گروه از تماشاگران هستند که از این فیلم متنفرند و من برای یکی از این گروه‌ها هم همدردی دارم. طرفداران خالص جین آستین از این فیلم عصبانی هستند. داستان به‌گونه‌ای به‌روز شده است. یعنی ما زبان و عبارات مدرن را در اینجا و آنجا می‌بینیم، اما به وضوح هنوز در گذشته اتفاق می‌افتد. این فیلم حس مدرنی دارد اما همچنان در گذشته قرار دارد. نسخه جدید دارای شوخی و طنز بیشتری است و من با این موضوع مشکلی ندارم. صحبت مستقیم آن به دوربین، برای یک اقتباس از آثار آستین، تجربه‌ای متفاوت است. معمولاً از روایت و صدای پس‌زمینه چندان خوشم نمی‌آید، اما اینجا به‌طرز زیرکانه‌ای اجرا شده و برای من کار می‌کند. اگر بخواهم اقتباسی نزدیک‌تر به رمان اصلی ببینم، می‌توانم به نسخه‌های 1992 و 2007 مراجعه کنم. با این حال، در برخی جاها هم به نظرم شخصیت‌ها بیشتر از حد لازم تغییر کرده‌اند، مثلاً زمانی که آن الیوت برادرشوهرش را در جمعی بزرگ با این جمله embarrass می‌کند که او پیش از انتخاب خواهر مری، به فکر ازدواج با او بوده است. این رفتار برای شخصیتی که ما به آن عادت کرده‌ایم، به نظر زیاد بی‌رحمانه می‌رسد. طرفداران آستین از این موضوع ناراحت هستند، مشابه احساسی که تاریخ‌نگاران زمانی که بیشتر فیلم‌های تاریخی تاریخ یا افراد واقعی را تغییر می‌دهند، دارند. من این احساس را درک می‌کنم حتی اگر خودم این احساس را نداشته باشم. گروهی که من همدردی نمی‌کنم، نژادپرستان هستند، یا همان نفرت‌ورزان. آنها گاهی سعی می‌کنند با صحبت در مورد فرهنگ "ووک" از نژادپرستی خود دفاع کنند. اما واقعیت این است که نمی‌توانند فراتر از نژاد و رنگ پوست ببینند و این دقیقاً دلیلی است که مهم است افراد غیرسفید برخی از این نقش‌ها را بازی کنند. این افراد کجا هستند وقتی در مورد هزاران فیلمی صحبت می‌شود که در طول دهه‌ها همه نقش‌ها توسط سفیدپوستان بازی شده‌اند؟ آیا این موضوع به آنها به‌طور یکسان توهین نمی‌کند؟ جای تعجب است. این فیلم ورودی خوبی در مجموعه اقتباس‌های آستین است. اگر می‌توانید بدون پیش‌داوری آن را تماشا کنید.