فیلم Fallen 1998

من این فیلم را سه یا چهار بار دیده‌ام و هر بار نیم ساعت اول برایم زمان می‌برد تا یادآوری‌اش کنم. داستانی جذاب که ریشه در اسطوره‌های آرامی دارد اما در فیلادلفیای قرن بیستم روایت می‌شود. "هوبز" (دنزل واشنگتن) کارآگاهی است که روی پرونده یک قاتل سریالی به نام "ادگار ریس" کار کرده و او را دستگیر و اعدام کرده است. اما مدت کوتاهی پس...

من این فیلم را سه یا چهار بار دیده‌ام و هر بار نیم ساعت اول برایم زمان می‌برد تا یادآوری‌اش کنم. داستانی جذاب که ریشه در اسطوره‌های آرامی دارد اما در فیلادلفیای قرن بیستم روایت می‌شود. "هوبز" (دنزل واشنگتن) کارآگاهی است که روی پرونده یک قاتل سریالی به نام "ادگار ریس" کار کرده و او را دستگیر و اعدام کرده است. اما مدت کوتاهی پس از این به‌ظاهر پایان، جرایم مشابه دیگری آغاز می‌شود و او و همکارش "جونزی" (جان گودمن) گیج و متعجب می‌شوند. او همواره یک آهنگ را می‌شنود - همان آهنگی که متوفی در لحظه مرگش می‌خواند، اما کسانی که آن را می‌خوانند متفاوت هستند. چیزی مرموز در حال وقوع است که می‌تواند در یک بدن ساکن شود و به راحتی و به‌طور نامرئی از یک بدن به بدن دیگر منتقل شود و به نظر می‌رسد که هدفش "هوبز" است. او که desperate است تا خانواده‌اش را از این شیطان محافظت کند، باید راهی برای نابودی آن پیدا کند قبل از اینکه او را نابود کند. شروع داستان کمی طولانی است و گودمن به‌خصوص انتخاب مناسبی نیست، اما وقتی به اصل داستان پی می‌بریم، واشنگتن و کارگردان گرگوری هاوبلیت داستانی به خوبی ساختار یافته ارائه می‌دهند و با استفاده از عکاسی، دیدگاهی از تهدید ما را به نمایش می‌گذارند و به‌خوبی حس تحرک و چابکی این موجود را منتقل می‌کنند در حالی که "هوبز" سعی می‌کند با آن مقابله کند. دونالد ساترلند گاهی به‌طور ناگهانی ظاهر می‌شود، اما واقعاً هدف خاصی ندارد و بسیاری از بازیگران فرعی به نوعی در پس‌زمینه محو می‌شوند. به طور کلی، این فیلم به نقاط قوت واشنگتن که در بهترین حالتش است، می‌پردازد و موضوعی محکم و جالب را ارائه می‌دهد. فیلم کمی طولانی است، اما هنوز ارزش تماشا دارد. من معمولاً از فیلم‌هایی که دنزل در نقش کارآگاه/مامور دولتی بازی می‌کند، خوشم نمی‌آید چون او این نقش‌ها را خیلی زیاد بازی می‌کند و به نظر می‌رسد که در این نقش‌ها نوعی حبس شده است و این یک اتلاف استعداد است. او فراتر از بازی در این نوع نقش‌هاست. اما این یکی از استثناهاست. او کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد، اما با این حال، آنچه به یاد می‌آورید واشنگتن نیست. شما الیاس کاته‌اس را به یاد می‌آورید و او تنها چند دقیقه در فیلم حضور دارد. قابل توجه است که در یک فیلم دنزل واشنگتن، شخص دیگری نقش به یاد ماندنی‌تری را ایفا می‌کند و این حتی نادرتر است که نقشی که به یاد می‌آورید، کمترین زمان را در صفحه نمایش داشته باشد. بنابراین، این فیلم از ابتدا با شروع خوبی مواجه است یا حداقل با شروع به یاد ماندنی. این دو ویژگی معمولاً اتفاق نمی‌افتد. سپس یک مونوگرافی از شخصیت سبک نوآر ویلیام هولدن وجود دارد که واقعاً به درستی انجام شده و به جو داستان بیشتر از آنچه که باید، اضافه می‌کند. داستانی ترسناک دارید و علاوه بر آن، صحنه‌های بسیار خوب و واقعاً ترسناکی نیز وجود دارد. از ابتدا تا انتها، این فیلم به‌خوبی اجرا شده و به‌خوبی بازی شده و شایسته یادآوری بیشتر از آنچه که هست، است. این یکی از فیلم‌هایی است که همیشه به مردم توصیه می‌کنم.