فیلم The Living Daylights 1987

**فیلم "روزهای زندگی" با بازی تیموتی دالتون در نقش 007** "روزهای زندگی" اولین فیلم از دو فیلم جیمز باند با بازی تیموتی دالتون در نقش 007 است. این فیلم به عنوان یک اثر معتبر باند شناخته می‌شود، اما معمولاً در بحث‌های مربوط به بهترین فیلم‌های این مجموعه ذکر نمی‌شود. "مشکل" این فیلم دالتون نیست، زیرا او یک باند عالی را به تصویر می‌کشد و همان چیزی...

**فیلم "روزهای زندگی" با بازی تیموتی دالتون در نقش 007** "روزهای زندگی" اولین فیلم از دو فیلم جیمز باند با بازی تیموتی دالتون در نقش 007 است. این فیلم به عنوان یک اثر معتبر باند شناخته می‌شود، اما معمولاً در بحث‌های مربوط به بهترین فیلم‌های این مجموعه ذکر نمی‌شود. "مشکل" این فیلم دالتون نیست، زیرا او یک باند عالی را به تصویر می‌کشد و همان چیزی بود که این سری در سال 1987 (زمان انتشار فیلم) به آن نیاز داشت. اگرچه دوران راجر مور (1973-1985) برای من بهترین دوره این مجموعه است، به دلیل اینکه این فیلم‌ها به‌طور کلی سرگرم‌کننده هستند، اما راجر در سال 1987 برای ادامه نقش بسیار پیر بود (او 60 سال داشت). همچنین فکر می‌کنم که همه به یک باند جدی‌تر در سال 1987 نیاز داشتند و دالتون این خواسته را برآورده می‌کند. در "روزهای زندگی" چیزهای خوبی وجود دارد. فیلم با یک صحنه عالی از پرش با چتر نجات در صخره جبرالتار آغاز می‌شود که به صحنه‌ای از یک جیپ در حال پایین آمدن از کوه می‌رسد. سپس وقایع به براتیسلاوا در اسلواکی (اما در وین اتریش فیلم‌برداری شده) منتقل می‌شود که همه چیز به درام و تعلیق می‌انجامد. کمی بعد یک تعقیب و گریز زمستانی هیجان‌انگیز با باند و علاقه‌اش (مریم دَبو) در خودرویی با چوب اسکی (که همچنین در اتریش فیلم‌برداری شده) به تصویر کشیده می‌شود. عملیات پرتحرک در عمل پایانی در افغانستان (اما در مراکش و بیابان موهاوی فیلم‌برداری شده) رخ می‌دهد. این قسمت از فیلم با تعلیق بیشتری پیش می‌رود، زیرا جیمز و دوستش سعی می‌کنند از کشور با یک هواپیمای باری خارج شوند و فیلم هنوز در آنجا به پایان نمی‌رسد. این اوج داستان شامل سه یا چهار صحنه تعلیق عالی و چند دیالوگ خنده‌دار نیز هست. متأسفانه، فیلم در بخش زنان ضعیف است. دَبو به شیوه‌ای دل‌فریب و معصومانه بازی خوبی دارد، اما حضور او هرگز به‌خوبی استفاده نمی‌شود؛ با این حال او در شلوار به خوبی به نظر می‌رسد. به جز او، فقط نگاهی گذرا به زنان وجود دارد و هیچ‌کس واقعاً چشمگیر نیست، به جز شاید یک زن بلوند که شلوارک سفید به تن دارد. بازیگران شامل جو دان بیکر، یرون کرابه، جان ریس-دیویس و آندریاس ویسنیوسکی هستند که عمدتاً نقش‌های منفی یا احتمالی منفی را ایفا می‌کنند. نتیجه‌گیری: اگرچه "روزهای زندگی" از بهترین‌های این سری نیست، اما هنوز هم یک فیلم باند ارزشمند با عناصر معمولی است، هرچند در بخش زنان ضعیف عمل کرده است. به جز تیموتی دالتون که باندی تازه و شاداب را به تصویر می‌کشد، صحنه‌های آغازین و پایانی بهترین بخش‌های فیلم هستند. این فیلم 2 ساعت و 10 دقیقه طول می‌کشد. امتیاز: B- این فیلم ورودی خوبی به سری است و اولین حضور دالتون است که جذاب و از نظر من به‌طور قابل‌توجهی بهتر از هر یک از فیلم‌های راجر مور است (اگرچه برخی از فیلم‌هایش را به اندازه کافی سرگرم‌کننده می‌دانم). من خیلی به این آهنگ تم علاقه ندارم، اما هنوز هم به اندازه کافی جذاب است. همچنین شامل کارهای هوایی فوق‌العاده‌ای است. **3.75/5** به نظر می‌رسد راجر مور baton "007" ایان فلمینگ را به تیموتی دالتون داده و این اولین تجربه اصلاً بد نیست. داستان شاید بهترین نباشد، اما این هنوز یک ماجرای پرتحرک با کلی آتش‌بازی و وسایل دیوانه‌وار است که واقعاً برای بیش از دو ساعت با سرعت پیش می‌رود. "باند" مأمور است تا به "ژنرال کُسکوف" (یرون کرابه) در برلین کمک کند و در این راه با ویولنیست کشنده "کارا" (مریم دَبو) روبرو می‌شود. کمی سرگرمی با جولی تی. والاس، یک جت پرشی هاریر و یک عمارت انگلیسی که به زودی خراب می‌شود، صحنه‌ای برای روایت بعدی فراهم می‌کند که جاسوسی بین‌المللی خطرناک را با جذابیت و سرگرمی زیاد ترکیب می‌کند. بازیگر منفی بلوند آندریاس ویسنیوسکی قطعاً به فروش جین‌های 501 کمک کرده است، و جو دان بیکر به همان اندازه برای فروش سربازان اسباب‌بازی و دزموند لوئیلین همچنان به قهرمان ما اسباب‌بازی‌های خلاقانه‌ای می‌دهد تا او را از مرگ حتمی نجات دهد! آرت مالک شاید در نقش یک مبارز آزادی‌خواه افغان چندان قانع‌کننده نباشد و من صحنه‌های کمی از لویس مکسول در نقش "مونی‌پنی" عاشق را از دست دادم، اما در کل این فیلم یک اثر لذت‌بخش و با روحیه خوب و کارگردانی سریع درباره شجاعت‌های جنگ سرد است. این فیلم در پرده بزرگ بهتر به نظر می‌رسد - برخی از فیلم‌برداری‌ها، به ویژه عکاسی هوایی - به خوبی به پرده بزرگ و کمی موسیقی A-ha در ابتدای فیلم می‌خورد. نه بهترین فیلم این فرانچایز، اما نوید خوبی برای این تجسم جدید است. من نمی‌فهمم چرا این همه نفرت از دالتون به عنوان 007 وجود دارد؛ واقعاً فکر می‌کنم او یک باند خوب بود و برخی از ویژگی‌های قاتل سردخون را که در اولین فیلم‌های دوران کانری وجود داشت به تصویر کشید. به اعتقاد من، او تغییر لازم از خنده‌داری‌های مور بود. اما، فکر می‌کنم بخشی از نفرت از تغییر از خنده‌داری ناشی می‌شود. شما به چیزها عادت می‌کنید و بسیاری از مردم به مور عادت کرده بودند. با این حال، من 7 ساله بودم که "روزهای زندگی" به نمایش درآمد و این اولین فیلم 007 بود که به یاد دارم در سینماها دیدم و یک جای ویژه در قلبم برای سبک قاتل سردخون 007 دارم. و "روزهای زندگی" یکی از آخرین فیلم‌هایی است که تمام کلیشه‌های 007 را در خود دارد؛ سیگار کشیدن، حرمسرا و چیزهایی که فیلم‌های 007 قبل از اینکه در دهه 90 از آن‌ها دور شوند، تعریف می‌کردند. این فیلم بازگشتی به دوران "دکتر نو" و "از روسیه با عشق" باند است، حرکتی به دور از خنده‌داری و... ... و یکی از بهترین ماشین‌های 007 را دارد، حداقل از نظر من. "روزهای زندگی" هنوز هم آستون مارتینی را دارد که من می‌خواهم... و بیایید رو راست باشیم، او با آنچه که واقعاً طالبان است قبل از اینکه طالبان به عنوان دشمن غرب شناخته شود، کار می‌کند، زمانی که آن‌ها هنوز با روس‌ها می‌جنگیدند و زمانی که غرب هنوز در افغانستان به نفع آن‌ها عمل می‌کرد. بنابراین شما نوعی درس تاریخ می‌گیرید که واقعاً فقط افرادی که در دهه 80 زنده بودند به یاد دارند. این آخرین فیلم‌های بسیار خوب 007 است. این قطعاً آخرین فیلم‌های سرگرم‌کننده 007 است. در اینجا، باند قرار است از ترور یک VIP روسی که به غرب فرار می‌کند جلوگیری کند، اما باند حسی پیدا می‌کند و به جای کشتن قاتل (یک ویولنیست زیبا)، سلاح را از دستان او شلیک می‌کند. چیزی در مورد این فراری مشکوک است و برای بیننده واضح است، هرچند شاید برای کسی که در داستان است واضح نباشد. ما مناظر زیبای زیادی، اکشن فراوان، شوخی‌های زیادی و برخی از بازی‌های عالی داریم، مانند سواری بر روی یک جعبه ویولن مانند یک سورتمه برای فرار از بدکارها. این شاید "سرگرم‌کننده‌ترین" فیلم باند باشد و این موضوع شایسته ذکر است. بعد از این فیلم، به نظر می‌رسد "سرگرمی" به یک کلمه چهار حرفی برای تهیه‌کنندگان ذهنی نسل زینوفوب تبدیل شد. من هم قبلاً چندان از این فیلم خوشم نمی‌آمد و حالا دوباره آن را دوست دارم، اما هنوز هم "مجوز برای کشتن" را ترجیح می‌دهم.