فیلم Rust and Bone 2012

ماریون کوتیار و متیاس شونهارتس در این درام/رمانس استثنایی فوق‌العاده ظاهر می‌شوند. شونهارتس با درگیری‌های درونی شدید خود، همه چیز را در اطرافش ویران می‌کند و تنها برای آنکه در یک اوج هیجان‌انگیز، دوباره همه چیز را بسازد که نزدیک بود مرا به گریه بیندازد. این فیلم فوق‌العاده بود. من از هر چیزی که از شونهارتس دیده‌ام لذت برده‌ام و مشتاقم که بیشتر از کارهای او کاوش...

ماریون کوتیار و متیاس شونهارتس در این درام/رمانس استثنایی فوق‌العاده ظاهر می‌شوند. شونهارتس با درگیری‌های درونی شدید خود، همه چیز را در اطرافش ویران می‌کند و تنها برای آنکه در یک اوج هیجان‌انگیز، دوباره همه چیز را بسازد که نزدیک بود مرا به گریه بیندازد. این فیلم فوق‌العاده بود. من از هر چیزی که از شونهارتس دیده‌ام لذت برده‌ام و مشتاقم که بیشتر از کارهای او کاوش کنم. "آلن" (متیاس شونهارتس) کمی سرگردان است که باید از پسر کوچک خود "سام" (آرمان ورژور) مراقبت کند. آنها به آنتیب می‌روند تا با خواهرش زندگی کنند و او امیدوار است که شغفی پیدا کند. او فردی تنبل نیست - به مواد مخدر یا نوشیدنی اعتیاد ندارد و بنابراین موفق می‌شود به عنوان نگهبان یک کلوب شبانه استخدام شود. او همچنین به واسطه مدیرش "مارتیا" (بولی لَنر) درآمدش را با برخی از مبارزات بدون دستکش افزایش می‌دهد. یک حادثه وحشتناک در پارک دریایی محلی او را به "استفانی" (ماریون کوتیار) معرفی می‌کند. به‌واسطه این حادثه او بدون پاهای پایین خود مانده است و به تدریج این دو شروع به ایجاد ارتباط می‌کنند. او به زودی در بهبود حرکات او کمک می‌کند و یک بازدید از ساحل به او این امکان را می‌دهد که شنا کند - آزادی که او از آن لذت می‌برد. پس از چند پروتز، او بسیار بیشتر قادر به حرکت است و کمی خوشحال‌تر شده و رابطه آنها شروع به تبدیل شدن به رابطه‌ای فیزیکی‌تر می‌کند. ظاهراً این فقط یک رابطه جنسی است، اما وقتی او شروع به مدیریت فعالیت‌های بوکس او می‌کند، هر دو متوجه می‌شوند که این رابطه بی‌قید و شرط شاید آن چیزی نیست که برای آینده می‌خواهند. در حالی که "آلن" باید رابطه‌اش با پسر کوچک خود را حفظ کند و داستان به‌طور نسبتاً نامشخصی در سناریویی برای آن رابطه به پایان می‌رسد که به شدت به فاجعه نزدیک است. راستش، در اینجا زیاد اتفاق نمی‌افتد. این یک توسعه تدریجی شخصیت‌هاست و در این راستا، واقعاً جالب است. هر دو این افراد نقص‌هایی دارند و ارتباط در حال رشد آنها به نوعی موجب ارزیابی و اولویت‌گذاری خودشان می‌شود. کوتیار کاملاً قانع‌کننده است و همبازی او نیز تمام آنچه را که از نقش کمتر توسعه‌یافته‌اش انتظار می‌رود، به خوبی ایفا می‌کند. این فیلم حسی روزمره دارد، داستان - هرچند برای اهداف درام بزرگ‌نمایی شده - حقیقت را به تصویر می‌کشد و هرچند یکی دو زیر داستان فقط آن را شلوغ می‌کند، اما داستانی محکم و به‌خوبی روایت شده است.