فیلم The Lost World: Jurassic Park 1997

اگر شما از دکتر ایان مالکم جذاب در فیلم اول لذت بردید، آماده باشید که او در این فیلم در مرکز توجه قرار بگیرد و بلافاصله تمام ویژگی‌های جذابش حذف شود! آیا فیلم اول شما را به این باور رسانده بود که دایناسورها روی زمین قدم می‌زنند با ترکیب بی‌نقص جلوه‌های عملی و CGI نوآورانه؟ متأسفانه! این هم رفته است! حس شگفتی؟ ناپدید شد! شگفت‌زده...

اگر شما از دکتر ایان مالکم جذاب در فیلم اول لذت بردید، آماده باشید که او در این فیلم در مرکز توجه قرار بگیرد و بلافاصله تمام ویژگی‌های جذابش حذف شود! آیا فیلم اول شما را به این باور رسانده بود که دایناسورها روی زمین قدم می‌زنند با ترکیب بی‌نقص جلوه‌های عملی و CGI نوآورانه؟ متأسفانه! این هم رفته است! حس شگفتی؟ ناپدید شد! شگفت‌زده شوید که چگونه هر بازیگر در مدت زمان غیرمنطقی و طولانی این فیلم، فقط به شکل سطحی بازی می‌کند: _پارک ژوراسیک II_! منظورم _پارک ژوراسیک II: دنیای گمشده_ است... نه، منظورم _دنیای گمشده_ است! به هر دلیلی _دنیای گمشده: پارک ژوراسیک_! امتیاز نهایی: ★★ - برخی موارد برای من جذاب بود، اما محصول نهایی ضعیف است. دنیای گمشده: پارک ژوراسیک به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و با فیلمنامه‌ای از دیوید کئپ بر اساس رمانی از مایکل کرایتون ساخته شده است. در این فیلم جف گلدبلوم، جولین مور، پیت پستله‌ویت، وینس وان، ریچارد شیف، پیتر استورماره، ونسا لی چستر، آرلیس هاوارد و هاروی جیسون بازی می‌کنند. موسیقی اثر جان ویلیامز و فیلم‌برداری توسط یانوش کامینسکی انجام شده است. چهار سال پس از وقایع وحشتناک پارک ژوراسیک در جزیره نوبلر، مشخص می‌شود که یک سایت دایناسوری دیگر در جزیره سورنار وجود دارد. دکتر ایان مالکم (گلدبلوم) مجبور می‌شود دوباره با وحشت‌ها روبرو شود وقتی متوجه می‌شود که دوست‌دختر دیرینه‌شناسش، سارا هاردینگ (مور)، در حال حاضر در جزیره به عنوان پیشگام تیمی که جان هموند (ریچارد آتنبرو) برای ثبت دایناسورها در محیط طبیعی‌شان گردآوری کرده، حضور دارد. اما وقتی به آنجا می‌رسند، مشکلات به سرعت بروز می‌کنند، به‌ویژه زمانی که تیمی از این‌جن با ایده‌های دیگری درباره دایناسورها می‌رسد. با توجه به موفقیت چشمگیر پارک ژوراسیک در سال 1993، دنباله‌سازی غیرقابل اجتناب بود. نتیجه تقریباً تکرار همان چیزهاست، فیلم‌سازی بسیار ایمنی از سوی اسپیلبرگ. پس از فشارهای عاطفی فیلم قبلی‌اش، فهرست شندلر، هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که کارگردان حق داشت با پروژه دنیای گمشده استراحت کند، زیرا در شندلر هیچ چیز ایمن نبود، اما با اینکه پارک ژوراسیک II یک بلاک باستر خانوادگی بسیار لذت‌بخش است و سرگرمی با تکنولوژی بالا به حساب می‌آید، اما از نظر فکری آنچه برای یک دنباله الهام‌بخش لازم است را ندارد. فرمول داستان به همان مسیر پیش می‌رود، انسان‌ها در خطر در جزیره، با برخی دایناسورهای جدید و اضافه (دو تی‌رکس به عنوان یک امتیاز) و سپس "چرخش" داستانی که برخی خطرات هیولا به سن دیگو می‌آورد، مانند کنگ. بین شخصیت‌های خوب به رهبری مالکم و شخصیت‌های بد به رهبری پیتر لادلو (هاوارد)، که خواهرزاده حقه‌باز هموند و مدیر فعلی این‌جن است، درگیری‌هایی وجود دارد. مسائلی خانوادگی نیز مطرح می‌شود، البته چون این فیلم در نهایت کار اسپیلبرگ است، در حالی که پیام خطرات دست‌کاری در علم همواره قوی باقی می‌ماند. بازیگران به خوبی توسط گلدبلوم باهوش هدایت می‌شوند، که حضور آرامش‌بخشی از فیلم اول است، و اعتبارهای تکنیکی همان‌طور که انتظار می‌رفت، بسیار بالا هستند. برخی صحنه‌ها اوج می‌گیرند، مانند یک توالی که از زیر یک تکه شیشه که زیر وزن یک شخصیت شروع به شکست می‌کند، فیلم‌برداری شده است، اما برخی دیگر نه، مانند تبدیل شدن دختر نوجوان مالکم به نادیا کامانچی در یک صحنه‌ای که از مرز باور خارج است. اما به‌طور کلی، این یک بلاک‌باستری صادقانه است که صرفاً به مخاطب هدفش که کمک کرد تا بیش از 600 میلیون دلار سود کند، هدف‌گذاری شده است. در دنباله‌ها، ایمنی غالباً به شما سود می‌دهد و از دنباله‌های دهه نود، این یکی از بهترهاست. هیجان‌انگیز است اگرچه از نظر فکری محدود است. 7/10 دنیای گمشده به‌طور قطع شایسته‌ی آن پذیرش بد اولیه‌اش نبود. البته، این فیلم به دور از شگفتی‌های پارک ژوراسیک 1993 است. داستان و شخصیت‌ها کمتر جذاب و به‌طور کلی (احمقانه) هستند. اما با این حال، لحظات سرگرم‌کننده‌ای دارد و صحنه‌های دایناسوری به یاد ماندنی دارد. گلدبلوم عالی است. امتیاز: B- احساس می‌کنم باید اشاره کنم که نقد مثبت کلی من بر اساس ارزش سرگرمی است و نه به هیچ وجه بر اساس دقت علمی و موارد مشابه. این دنباله چندین عنصر موفق از فیلم اول را حفظ می‌کند: ایان مالکم، که یکی از نکات قوت فیلم اول است، را حفظ می‌کند؛ یک کودک وارد داستان می‌شود، زیرا به مراتب دراماتیک‌تر است که کودکان را در خطر قرار دهید؛ حداقل یک شخصیت منفی وجود دارد که برایش آرزو می‌کنیم که به عنوان غذای دایناسور تبدیل شود؛ و صحنه‌های اکشن با تعقیب‌های نفس‌گیر و فرارهای وحشتناک فراوانی وجود دارد. چندین از دیالوگ‌های معروف دوباره به ایان داده می‌شود. یکی از دیالوگ‌های مورد علاقه‌ام در تمام فیلم‌های پارک ژوراسیک، در اوایل فیلم مطرح می‌شود. بعد از اینکه آن‌ها گله‌ی زیبای تریسراتوپس را از نزدیک مشاهده می‌کنند، ایان می‌گوید: "خب بله، اوه و آهه؛ این‌طور همیشه شروع می‌شود، اما بعداً دویدن و فریاد زدن خواهد بود." و چهار سال پس از فیلم اول، آن‌ها یک چیز از دیگر فیلم‌های اکشن یاد گرفته‌اند: افزایش تعداد کشته‌ها. چرا باید چند نفر را بکشید وقتی می‌توانید به سادگی یک تیم بزرگ را برای شکار دایناسورها بفرستید و یکی یکی آن‌ها را بکشید؟ حتی در پایان، یک تی‌رکس را در خیابان‌های سن دیگو مانند کنگ مشاهده می‌کنیم. بنابراین به فرمول پایبند است با چند تغییر و سرگرم‌کننده است. اکنون آن‌ها سعی می‌کنند از ویرانی‌هایی که در فیلم اول رخ داده، بهبود یابند. این فیلم به‌طرز خسته‌کننده‌ای خنثی است و اتفاق خاصی نمی‌افتد. نقد دو ستاره‌ای / 40% این فیلم کاملاً به جا است. دنیای گمشده: پارک ژوراسیک در بسیاری از سطوح بد است. من پارک ژوراسیک 1 را تقریباً به مدت 24 ساعت تکرار کردم و هر بار که نشستم، یک خنده یا حس شگفتی یا هیجان داشتم. پارک ژوراسیک 1 واقعاً یک شگفتی است. به جز جیغ و فریاد، شخصیت‌ها به خوبی نوشته شده و به خوبی بازی شده‌اند. انتخاب بازیگران فوق‌العاده است، حتی بچه‌ها، و اینقدر به روز است که باید به آن 10/10 بدهم. _در واقع، فکر می‌کنم این کار را خواهم کرد._ این بار همه چیز بی‌ارزش است. مالکم برمی‌گردد اما جذابیتی که او را "محبوب" کرده بود، کمرنگ شده است. بچه‌ها برای یک cameo بازمی‌گردند اما با دختر مالکم که... به نظر می‌رسد وجودش مانند پسر استکر پنتکست در فیلم پاسیفیک ریم بی‌معنا است. او برای بیشتر مدت فیلم اساساً هیچ کاری نمی‌کند. من معمولاً بچه‌ها را نفرت‌انگیز نمی‌دانم مگر اینکه واقعاً آزاردهنده باشند، اما او به نوعی واکنشی را که من در طول این فیلم داشتم، تجسم می‌کند: "این بی‌فایده است". فیلم بی‌فایده، هیچ اتفاقی نمی‌افتد، البته برخی افراد بلعیده می‌شوند اما هیچ‌کس اهمیت نمی‌دهد زیرا همه به نوعی احمق و بی‌فایده هستند به جز اولین کسی که بلعیده می‌شود _که تقریباً مطمئن هستم که گفت تی‌رکس‌ها منطقه را ترک کرده‌اند_. هرگز ندیدم جولین مور اینقدر بخندد. شخصیت او، سارا، خوب است تا زمانی که سارا و نیک "کار خوب" را انجام دهند _با مقدار زیادی احمقانه‌ی غیرضروری_ که منجر به حوادث این فیلم می‌شود. برخلاف معمول، من با زنان یا فمینیسم مشکلی ندارم، بنابراین جمله‌ی او درباره‌ی اینکه نیازی به نجات مالکم در ابتدای فیلم ندارد، قبل از اینکه همه چیز به هم ریخته شود، برایم مشکلی ایجاد نمی‌کند. او به آنجا رفته بود و انتظار نداشت که حوادث به گونه‌ای که بودند، پیش برود، و منظورم از حوادث، لادلو است. به هر حال، برگردیم به موضوع اصلی. چیز دیگری برای گفتن وجود ندارد جز اینکه پنج بار پارک ژوراسیک 1 را تماشا کنید و احتمالاً زمان بهتری را نسبت به تماشای هر یک از پنج دنباله داشته باشید. پ.ن.: آیا کسی می‌تواند توضیح دهد که کشتی چه شد؟ کسی اصلاً؟ می‌دانم آنچه در فیلمنامه نوشته شده بود قرار بود اتفاق بیفتد اما این چیزی نیست که ما در فیلم دریافت می‌کنیم و فیلم هیچ منطقی ندارد. 4/10 برای این زباله بسیار سخاوتمندانه است. باید امتیازم را کاهش دهم. این پس از تماشای پارک ژوراسیک 1 به مدت 24 ساعت بسیار ناامیدکننده بود. دنیای گمشده: پارک ژوراسیک سعی می‌کند در پی آثار اصلی قدم بردارد اما در این راه دچار لغزش می‌شود. در حالی که اسپیلبرگ برخی از صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز و جلوه‌های بصری خیره‌کننده را ارائه می‌دهد، این فیلم جذابیت و انسجامی که پارک ژوراسیک را به یک اثر نمادین تبدیل کرده بود، ندارد. از همان ابتدا احساس می‌شود که چیزی کم است. داستان با یک بنیاد ضعیف آغاز می‌شود و انگیزه‌های شخصیت‌ها پراکنده و نامشخص به نظر می‌رسند که باعث می‌شود ارتباط با سفر آن‌ها دشوار باشد. آنچه واقعاً به فیلم آسیب می‌زند، کمبود تمرکز است. داستان در چندین جهت کشیده شده است، با برخی شخصیت‌ها که برای اکتشاف آمده‌اند، برخی دیگر برای شکار دایناسورها و چند نفر دیگر فقط برای همراهی. این روایت مبهم تنش و هیجان را کاهش می‌دهد و شما را وادار می‌کند تا به هدف برخی صحنه‌ها شک کنید. حتی ایان مالکم، که در فیلم اول برجسته بود، در اینجا برای حمل بار یک نقش اصلی دچار مشکل است. شگفتی و شگفتی فیلم اصلی با تن‌های تاریک‌تر و اکشن‌های بی‌نظم جایگزین شده است که ممکن است برای برخی جذاب باشد اما در کل به نظر می‌رسد یک قدم به عقب است. با این حال، فیلم لحظاتی دارد. صحنه‌های اکشن جذاب هستند و اسپیلبرگ هنوز می‌داند چگونه تنش را زمانی که لازم است بسازد. به لحاظ بصری، همانطور که انتظار می‌رفت، بسیار چشمگیر است و دایناسورهایی که هنوز هم امروز جذاب هستند. اما در نهایت، دنیای گمشده به‌عنوان دنباله‌ای به نظر می‌رسد که بسیار تلاش می‌کند تا جادوگری را که در فیلم قبلی وجود داشت، دوباره به دست آورد بدون اینکه به‌طور کامل درک کند که چه چیزی آن را خاص می‌کرد. ارزش دیدن برای اکشن و نوستالژی دارد، اما انتظار نداشته باشید که تأثیر ماندگاری مشابه نسخه اصلی بر جای بگذارد. در پایان این فیلم، جمله‌ای زیبا از لرد آتنبرو در مورد اینکه "... موجودات به کمک ما برای بقا نیاز ندارند، آن‌ها به غیبت ما نیاز دارند"، وجود دارد. هرگز کلامی درست‌تر نیست، اما متأسفانه این فیلم تجاری به هیچ وجه جانی به آن نمی‌بخشد. شخصیت "هموند" کنترل شرکتش را از دست داده و به "مالکم" (جف گلدبلوم) اطلاع می‌دهد که یک سایت B پر از موجودات فیلم اول وجود دارد و هیئت جدید او مصمم است که همه آن‌ها را به پول تبدیل کند. او باید زودتر به آنجا برسد، و بنابراین با شوخ‌طبعی کنایه‌آمیز و "تمبو" باهوش (پیت پستله‌ویت) راهی می‌شود. البته، چون این یک فیلم اسپیلبرگ است، باید یک کودک آزاردهنده هم وجود داشته باشد و در این مورد این کودک "کیلی" (ونسا چستر) است و برای کامل کردن جمع ما، "نیک" و "سارا" با بازی وینس وان و جولین مور به جمع ملحق می‌شوند. سپس ما با یک سری صحنه‌های بزرگ با تقلید از ده‌ها بار مرگ در جدال با دایناسورها روبرو می‌شویم، فقط آن‌ها دیگر آن جذابیت فیلم 1993 را ندارند و حالا به تقلیدهای کم‌رنگ یا چیزی از انباری ری هریهاوزن شباهت دارند. داستان به طرز خنده‌داری قابل پیش‌بینی است زیرا در نهایت مشخص می‌شود که منافع شخصی و علمی در برابر یکدیگر قرار می‌گیرند و با دایناسورهای گرسنه روبرو می‌شوند، و پایان‌بندی کاملاً مناسب اما تقریباً نود دقیقه دیرتر از آن چیزی که می‌خواستم، رخ می‌دهد. پستله‌ویت تنها کسی است که در اینجا چیزی شبیه به شخصیت دارد، در بسیاری از جنبه‌ها شبیه به بوب پک در فیلم اول است و برخی از جلوه‌های بصری به طرز شگفت‌انگیزی خلاقانه هستند، اما این دنباله‌ای است که هیچ‌کس به یاد آن به خوبی نگاه نخواهد کرد.