فیلم Mowgli: Legend of the Jungle 2018

دو نسخه لایو اکشن از "کتاب جنگل" در کمتر از یک سال و نیم. به‌نظر می‌رسد که نظر عمومی این است که نسخه دیزنی فوق‌العاده است و این نسخه نه. شخصاً من به هیچ‌یک از این دو نسخه علاقه زیادی ندارم، اما می‌توانم استدلالی را که می‌گوید نسخه دیگر دست‌کم **بهتر** است، بپذیرم. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات مورد علاقه‌ام را داشت، اما محصول نهایی...

دو نسخه لایو اکشن از "کتاب جنگل" در کمتر از یک سال و نیم. به‌نظر می‌رسد که نظر عمومی این است که نسخه دیزنی فوق‌العاده است و این نسخه نه. شخصاً من به هیچ‌یک از این دو نسخه علاقه زیادی ندارم، اما می‌توانم استدلالی را که می‌گوید نسخه دیگر دست‌کم **بهتر** است، بپذیرم. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات مورد علاقه‌ام را داشت، اما محصول نهایی ضعیف بود. تماشای خوبی است، احتمالاً دوباره تماشا نخواهم کرد و می‌توانم آن را به کسانی که به دنبال نسخه دیگری از "کتاب جنگل" هستند، توصیه کنم. باید بگویم که آن‌ها قطعاً بودجه‌ای برای کیفیت تولید مناسب داشتند و در حالی که موگلی تقریباً تنها شخصیت فیلم است، می‌توانم بگویم که روهان چاند یک بازیگر کودک فوق‌العاده است و باید به تماشای او ادامه داد. شخصی ناراحت بود که دیزنی "کتاب جنگل" را به‌عنوان یک فیلم خانوادگی و دوست‌داشتنی ساخته و وقتی نتفلیکس در حال استخدام بود، او وارد عمل شد و گفت: "وقت آن است که درمان نولان را اعمال کنیم!" و نسخه‌ای تیره‌تر و با جزئیات بیشتری نسبت به نسخه‌های دیگر ساخت. این نسخه به شدت به سیاست‌های جنگل می‌پردازد و بازسازی‌های عجیبی از شخصیت‌ها انجام می‌دهد. بالoo تقریباً به یک کاپیتان دزدان دریایی یا یک فرمانده نظامی قدیمی تبدیل شده (زیرا یادتان هست که وقتی انگلیسی‌ها هند را فتح کردند، هندی‌ها با سواری بر روی خرس‌ها مقاومت کردند، درست است؟)، و لوئی با یک کائای دوستانه جایگزین شده (که هنوز هم "مردم میمون" را رهبری می‌کند) و به‌طور خاص به این نکته اشاره می‌شود که چه کسی در گله است و چه کسی نیست و چه قوانینی شکسته می‌شود. آن‌ها حتی یک شخصیت جدید اضافه کردند فقط برای اینکه او را در یخچال قرار دهند: واقعاً فکر می‌کردم که با این کلیشه تمام شده‌ایم (احتمالاً حالا یک کلیشه است). عملکردهای اکشن تقریباً همگی سطحی هستند، به نظر من زیاد به‌دردبخور نیستند و همه چیز کمی عجیب فیلم‌برداری شده است. آن‌ها همچنین شخصیتی شبیه گاستون / کلیتون به‌عنوان یک ضدقهرمان اضافه کردند تا در مورد نحوه برخورد با هر دو، پیچیدگی‌هایی ایجاد کنند. دیالوگ‌ها عمدتاً خوب است، اما این فیلم طولانی است، حدود ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه، ولی احساس می‌شود که ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. داستان بیشتر شبیه به یک جمله طولانی است: با نگاه به گذشته می‌توانم یک عمل ابتدایی، یک عمل اوج و چیزی در وسط که باید عمل دوم باشد، شناسایی کنم که در آن تمام تنش‌ها رخ می‌دهد، اما وزن این سه عمل به‌طور مساوی تقسیم نشده است. همچنین هیچ‌گونه پیشرفت یا تحولی وجود ندارد: جنبه افسانه‌ای به‌کلی از بین رفته، هیچ "سطح‌بندی" وجود ندارد، موگلی همان پسربچه بی‌ادبی است که از ابتدا بود و فقط به اندازه کافی احمق است که در زمین باز با یک ببر به چالش بپردازد (بله، بیشتر از آن وجود دارد، اما مهم نیست). من حتی این فیلم را دوست دارم، اما این نسخه آنچه را که از نسخه‌های دیزنی خاص می‌دانستم، حذف کرده و آن را با سطحی از تعارض درونی و هویت به اندازه بتمن جایگزین کرده است.