فیلم Halloween 2018

بازگشت نیمه‌خوشایند. این فیلم ترسناک بهترین فیلمی نیست که امسال به پرده سینماها آمده، اما قطعاً بدترین هم نیست. متأسفانه، فاقد پایانی است که فیلم اصلی داشت، اما هنوز هم به عنوان یک ورودی مؤثر در یک فرانچایز که به خاطر نوسان کیفیتش شناخته شده، عمل می‌کند. من نمی‌توانم خودم را طرفدار این فرانچایز بدانم، اما از فیلم اصلی خوشم می‌آید و این دنباله فرمولی که...

بازگشت نیمه‌خوشایند. این فیلم ترسناک بهترین فیلمی نیست که امسال به پرده سینماها آمده، اما قطعاً بدترین هم نیست. متأسفانه، فاقد پایانی است که فیلم اصلی داشت، اما هنوز هم به عنوان یک ورودی مؤثر در یک فرانچایز که به خاطر نوسان کیفیتش شناخته شده، عمل می‌کند. من نمی‌توانم خودم را طرفدار این فرانچایز بدانم، اما از فیلم اصلی خوشم می‌آید و این دنباله فرمولی که توسط آن فیلم مشهور شده را به نسل Z به خوبی منتقل می‌کند. ارجاعات زیادی به ورود اول وجود دارد (یکی از قربانیان حتی یک پرستار بچه است) و همه آن‌ها به طرز شگفت‌انگیزی کار می‌کنند. متأسفانه تنش زیادی وجود ندارد. بیشتر، اگر نه همه ترس‌ها به طرز فوق‌العاده‌ای اجرا شده‌اند، اما نبردها بین مایکل مایرز و قربانیانش نسبتاً ناامیدکننده است. خون‌ریزی‌ها عالی هستند؛ واقعاً نمی‌توانم در این مورد شکایت کنم. زیرگروه‌ها به خوبی مدیریت نشده‌اند؛ با وجود اینکه در حال حرکت بودند، خیلی سریع به پایان می‌رسند که ناامیدکننده است. نوشتار خوب است... خوب، نه عالی. اما شوخی‌ها به خوبی پرداخته شده‌اند. برای طرفداران جدید و قدیمی قابل قبول است. واضح است که بلوم‌هاوس می‌داند چگونه فیلم‌های ترسناک بسازد و این نکته مهمی است. موسیقی جدید فوق‌العاده است. یکی از بهترین‌هایی که در طول سال شنیده‌ام. لذت‌بخش. در کل پیشنهاد می‌کنم. متأسفانه فیلم _Halloween_ به تازگی منتشر شده و در این روند یک خط زمانی کاملاً جدید در فرانچایز _Halloween_ ایجاد کرده است. این خط زمانی معقول است و انتظار می‌رود که اتفاقات پیش‌بینی‌شده‌ای در آن بیفتد، اما در کل خوب است. می‌خواهم یک بار دیگر به عشق خود به فیلم‌های _Halloween_ اثر راب زامبی اشاره کنم: جالب است که بخش قابل توجهی از افرادی که از آن فیلم‌ها بیزارند (99% از طرفداران فیلم‌های ترسناک)، این فیلم را دوست دارند، با وجود اینکه برخی از صحنه‌های _Halloween_ 2018 به وضوح از آقای زامبی الهام گرفته شده است. امتیاز نهایی: ★★★ - خوشم آمد. شخصاً پیشنهاد می‌کنم یک بار آن را تماشا کنید. آیا واقعاً همه ما به این نکته توجه نمی‌کنیم که لوری بیست سال پیش یک پسر نوجوان داشت؟ "یک جانشین شایسته" چهل سال پس از وقایع فیلم «Halloween» (1978) لوری استرود بار دیگر با مایکل مایرز رو به رو می‌شود. استرود به مدت چهار دهه برای یک رویارویی نهایی با مایرز آماده شده است. البته مایکل فرار می‌کند و فقط زمان مسأله‌ای است که این دو به هم می‌رسند. داستان آماده‌سازی لوری برای روز قیامت کمی غیرواقعی به نظر می‌رسد، اما این موضوع از سرگرم‌کننده بودن آن نمی‌کاهد. جیمی لی کورتس به عنوان لوری استرود با قدرت به صحنه بازمی‌گردد. همچنین نیک کسل به عنوان مایکل مایرز بازمی‌گردد و مایرز به شهرت خود زنده است. قتل‌های او از همیشه بی‌رحمانه‌تر است. کارگردان دیوید گوردون گرین تقریباً به‌طور کامل این فیلم را اجرا کرده است. بسیاری از قتل‌ها خارج از صحنه اتفاق می‌افتند اما شما بعد از آن ترس را می‌بینید. و البته صحنه پیگیری خوشمزه‌ای وجود دارد که مایرز به هادونفیلد برمی‌گردد. دوربین او را در یک خانه حومه‌ای دنبال می‌کند جایی که کسی را می‌کشد. دوربین او را به خیابان و به خانه بعدی برای قتل دوباره دنبال می‌کند. معرفی مایکل در بیمارستان روانی هم به یادماندنی است وقتی همه روانی‌ها شروع به دیوانه شدن می‌کنند. پس از آن توالی، ما عناوین ابتدایی را با تم نمادین می‌بینیم. عالی. باید به نویسنده دنی مک‌براید اعتبار داد. او به فیلم اصلی احترام می‌گذارد، که واضح است در ارجاعات بی‌شماری وجود دارد (لوری که در مقابل پنجره ایستاده، مایکل که یک چشمش را از دست داده) اما از اینکه آن را به شکل جدیدی درآورد، نمی‌ترسد. چه کسی شکارچی است؟ همچنین شوخی‌هایی که به داستان اضافه می‌کند به خوبی عمل می‌کند (صحنه پرستاری). البته همه چیز عالی نیست. در بعضی مواقع _Halloween_ قربانی چندین کلیشه ژانر می‌شود (دختری که هنگام تعقیب زمین می‌خورد، تصمیم‌های مشکوک). و با اینکه استرود به مدت 40 سال آماده شده، اما کارش را به خوبی انجام نمی‌دهد. بزرگ‌ترین ناامیدی شخصیت دکتر سارتین (هالوک بیلجینر) بود. او نسخه ضعیفی از دکتر لوومی است که نقش او بیش از حد گسترش یافته است. به طور کلی، دیوید گوردون گرین و دنی مک‌براید بالاخره 40 سال متوسط و کمتر را جبران می‌کنند (Halloween: Resurrection به راحتی ضعیف است). با اینکه نسخه 2018 به همان اعتبار فرهنگی که نسخه اصلی دارد، نخواهد رسید، اما ورودی محکمی در یک فرانچایز ناامیدکننده است. "Halloween" در واقع به جز فیلم اول، سایر فیلم‌ها را نادیده می‌گیرد. به نوعی می‌توان به روش‌های مختلفی که بازسازی‌های گودزیلا عمل کردند، فکر کرد. این یک رویکرد جالب است و حداقل از تداوم "Halloween: Resurrection" پاک می‌کند. من واقعاً می‌خواستم این فیلم را بیشتر دوست داشته باشم، با توجه به اینکه طرفدار بزرگ فیلم اصلی جان کارپنتر هستم، اما می‌توانم بگویم که فقط خوب است یا قابل قبول. فیلم با یک صحنه شروع نگران‌کننده و عناصری مانند تیتراژ که به طور مستقیم به فیلم اصلی ادای احترام می‌کند، شروع می‌شود (پخش "Halloween III" در تلویزیون یک ارجاع عالی به پخش "Halloween" در "Halloween III" است) اما برخی انتخاب‌های مشکوک انجام می‌شوند و به نظر می‌رسد که با پیشرفت فیلم، مسیر خود را گم می‌کند. شخصیت‌پردازی چندین شخصیت ناپایدار است و بین شجاع و ترسیده جابجا می‌شود. شخصیت اصلی نوجوان که فکر می‌کنیم مشعل را به او منتقل می‌کنند، واقعاً نمی‌تواند کار را پیش ببرد. و پایان سریع‌تر از آنچه انتظار داشتم اتفاق می‌افتد و کمی ناامیدکننده و یادآور "H20" است. اگر طرفدار این سری هستید، ببینید. دیگران ممکن است کمی ناامید شوند. بهترین دنباله/بازسازی سری _Halloween_. جان کارپنتر به عنوان تهیه‌کننده اجرایی و کارگردان صدا بازمی‌گردد و کارگردانی را به دیوید گوردون گرین از "Pineapple Express" و "Joe" واگذار کرده است. این فیلم به خوبی به فیلم اصلی متصل می‌شود و به آن ادای احترام می‌کند (ایرادات زیادی برای پیدا کردن وجود دارد) و در عین حال داستان اورجینالی را در اطراف لوری استرود (جیمی لی کورتس) که در عذاب است، تزریق می‌کند. متأسفانه، یک چرخش غیرقابل باور در plot در اواخر فیلم، توجه را از خط اصلی داستان قوی‌تر منحرف می‌کند. اگر بتوانید آن یک گناه را ببخشید، از بازسازی _Halloween_ به طرز شگفت‌انگیزی لذت خواهید برد. بازگشت مایکل مایرز، موجود ترسناک که اولین بار در _Halloween_ 1978 ظاهر شد، توجیه‌پذیر نیست. در سال 2018، پس از ده فیلم _Halloween_ در آن چهار دهه (برخی دنباله‌های صریح، برخی تلاش برای بازسازی)، لوری استرود (جیمی لی کورتس) برای _Halloween_ بازمی‌گردد. کسی فکر می‌کند که آن چهل سال باید به شهر هادونفیلد درک یا همدردی نسبت به تروماهای ماندگار لوری می‌داد، اما اینطور نیست. اوه... نه. این چه بود؟ اینقدر خسته‌کننده بود که خوابم برد. ما یک فیلم دیگر داریم که به خاطر دلایل سیاسی و شاید هم به خاطر بازگشت جیمی لی کورتس، ستایش‌های بالایی دریافت می‌کند... اما عمدتاً به خاطر سیاست‌ها است. اما واقعاً دیدن جیمی لی کورتس دوباره بسیار خوب بود، و به نوعی خوب است که "واقعاً بدون او احساسی شبیه به یک فیلم _Halloween_ نداریم". متأسفانه، این کافی نیست که فیلم را نجات دهد، نه خون و گور اضافی که واقعاً نیازی به آن در دو فیلم اول نبود. اما... خون و گور به نظر می‌رسید که جای ترس‌های واقعی را می‌گیرد (هرچند که چند تا وجود داشت) انگار که می‌خواهند بگویند، بله، می‌دانند که این فیلم ترسناک ترسناک نیست، بنابراین بهتر است آن را خونین‌تر کنند و امیدوارند که این یک مبادله خوب برای ترس‌های واقعی باشد. مسئله اصلی این است که این فیلم خیلی پراکنده است. انگار که در کمیته نوشته شده که همه بخواهند داستان کوچکی به فیلم اضافه کنند، بدون اینکه به سختی داستان را به هم بزنند. نتیجه این است که زیرمجموعه‌های زیادی وجود دارد که در نهایت به خط اصلی داستان اهمیتی نمی‌دهید چون سعی می‌کنند همه را در یک سوراخ جا دهند. در نهایت فقط به هیچ چیز اهمیت نمی‌دهید. و سپس شخصیت‌هایی که در فیلم گنجانده شده‌اند تا خطوط داستانی اضافی را جا دهند، به همان اندازه نازک و توسعه‌نیافته هستند که واقعاً دشوار است به آن‌ها اهمیت دهید. در پایان، آنقدر چیزها در حال وقوع است که هرگز به چیزی به اندازه کافی تمرکز نمی‌کند تا بیننده را عاطفی سرمایه‌گذاری کند و واقعاً فقط به لوری اهمیت می‌دهید چون او در دو فیلم خوب شما را جذب کرده و این به اندازه کافی شما را نگه می‌دارد تا فیلم را تمام کنید. اگر او در این فیلم نبود، حتی شخصیت او هم به هیچ وجه قابل ارتباط نبود. این باعث می‌شود بخواهید کارگردان را به یقه بگیرید و فریاد بزنید "تمرکز!" با امید اینکه همه خطوط داستانی غیرضروری را کنار بگذارد و فقط به آنچه که مهم است بپردازد. اما، می‌دانید، نشانه‌های سیاسی وجود دارد و برای بسیاری از مردم این مهم‌تر از داستان‌گویی است. برای بقیه، شاید حدود 15 دقیقه از داستان واقعی وجود داشته باشد و بقیه همه حاشیه‌ای است. _وقتی که شما به دنبال یک فیلم ترسناک خوب هستید،_ "Halloween" (2018) خوب است!