فیلم The Pink Panther 1963

دیوید نیون در این فیلم شخصیتی از "رافلز" (۱۹۳۹) را دوباره به تصویر می‌کشد و در نقش "سر چارلز لیتون" با جذابیت و شیک‌پوشی ظاهر می‌شود. او یک فرد اجتماعی باهوش است که به مجلل‌ترین مهمانی‌ها دعوت می‌شود و همیشه در این مهمانی‌ها یک سرقت جواهر رخ می‌دهد. تا به حال هیچ‌کس نتوانسته بود ارتباط این حوادث را با هم پیدا کند تا اینکه "کلاوزو"...

دیوید نیون در این فیلم شخصیتی از "رافلز" (۱۹۳۹) را دوباره به تصویر می‌کشد و در نقش "سر چارلز لیتون" با جذابیت و شیک‌پوشی ظاهر می‌شود. او یک فرد اجتماعی باهوش است که به مجلل‌ترین مهمانی‌ها دعوت می‌شود و همیشه در این مهمانی‌ها یک سرقت جواهر رخ می‌دهد. تا به حال هیچ‌کس نتوانسته بود ارتباط این حوادث را با هم پیدا کند تا اینکه "کلاوزو" (پیتر سلرز) و همسرش "سیمن" (کاپوسین) به یک هتل لوکس می‌روند که "پرنسس" (کلودیا کاردیناله) نیز در آنجا اقامت دارد - به همراه گردنبند بی‌قیمتش. "کلاوزو" فکر می‌کند که این گردنبند حتماً دزدیده خواهد شد، و تقریباً همه همینطور فکر می‌کنند، اما ورود برادرزاده‌اش "جرج" (رابرت واگنر) باعث ایجاد مشکل برای "لیتون" می‌شود و آنچه پیش می‌آید واقعاً خنده‌دار است. نیون و کاردیناله در اینجا جاذبه زیادی دارند و به خوبی با هم هماهنگ شده‌اند و حس می‌کنند که این لوکس بودن در کوهستان دقیقاً جای آن‌هاست. تماشاگر چند نکته درباره "خانم کلاوزو" می‌داند که شوهرش از آن بی‌خبر است، و این مسئله به خوبی به رمز و راز نه چندان مرموز و پایان نسبتاً عجیب فیلم اضافه می‌کند. به نظر من این فیلم، بهترین حضور سلرز با این شخصیت است. این طبیعی‌ترین بازی اوست و نقش او در صدر لیست بازیگران نیست؛ او بیشتر بخشی از مکانیک داستان است که چندین تم را با هم پیوند می‌زند و به همه این امکان را می‌دهد که لحظه‌ای شبیه "۰۰۷" و "دزدیدن یک دزد" در برف داشته باشند. برخی از صحنه‌ها - به ویژه در اتاق هتل با افرادی که زیر تخت پنهان شده‌اند - کمی طولانی می‌شوند، اما هنوز هم زمان‌بندی کمدی ذاتی از تقریباً همه افراد وجود دارد که این داستان پر تکرار را به روایتی ارزشمند تبدیل می‌کند. همچنین به "برندا د بنزی" توجه کنید که به طرز افراطی بازی می‌کند! واقعاً سرگرم‌کننده است.