فیلم Ad Astra 2019

«آد آسترا» یکی از فیلم‌های هنری است که هالیوود به خود دیده است. پنهان کردن درام متافیزیکی در لباس یک ماجرای علمی تخیلی پر از اکشن، حرکتی هوشمندانه از جیمز گری است. اگرچه این فیلم کامل نیست، اما همواره سرگرم‌کننده بوده و به بررسی عمیق تأثیر والدین بر فرزندان می‌پردازد. سفر به قلمروهای دوردست منظومه شمسی، «آد آسترا» همچنین اکتشافی از قلب انسان است. من عاشق...

«آد آسترا» یکی از فیلم‌های هنری است که هالیوود به خود دیده است. پنهان کردن درام متافیزیکی در لباس یک ماجرای علمی تخیلی پر از اکشن، حرکتی هوشمندانه از جیمز گری است. اگرچه این فیلم کامل نیست، اما همواره سرگرم‌کننده بوده و به بررسی عمیق تأثیر والدین بر فرزندان می‌پردازد. سفر به قلمروهای دوردست منظومه شمسی، «آد آسترا» همچنین اکتشافی از قلب انسان است. من عاشق فیلم‌های فضایی علمی تخیلی هستم، به‌ویژه زمانی که این فیلم‌ها کیهان را به شکلی بصری خیره‌کننده به تصویر می‌کشند، مانند «آد آسترا». این یکی از آن فیلم‌هاست که تصاویر آن هر داستانی را که بیان می‌شود، ارتقا می‌دهد. اگر با دیدن صحنه‌های ابتدایی این فیلم دچار احساسات نشوید، شاید این فیلم برای شما مناسب نباشد. از طراحی صدا که هم آرام و هم قدرتمند است تا فیلم‌برداری شگفت‌انگیز، جیمز گری داستانی بصری جذاب با شخصیتی برجسته ارائه می‌دهد. براد پیت قطعاً در این فصل جوایز نامزدی‌های زیادی دریافت خواهد کرد. اجرای ظریف اما احساسی او طیف وسیعی از احساسات را نشان می‌دهد. او تمام بار داستان را بر دوش خود حمل می‌کند و این موضوع برای من هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما داستان شامل روایت گسترده‌ای است که به نظر می‌رسد در اینجا به جنجالی‌ترین جنبه فیلم تبدیل می‌شود: این فیلم به آرامی پیش می‌رود. هیچ مشکلی با کندی عمدی یک فیلم وجود ندارد؛ در واقع، برخی از فیلم‌های مورد علاقه من به هیچ‌وجه تند نیستند. آنها به داستان خود اهمیت می‌دهند و مخاطب را در آنچه که تجربه می‌کند، نگه‌می‌دارند. «آد آسترا» نه یک فیلم اکشن است و نه یک کمدی، بلکه یک درام محور شخصیت است. با این حال، انتظار نداشته باشید که در تمام طول فیلم احساس سرگرمی کنید. برخی لحظات به‌منظور ایجاد غرق شدن در محیط طراحی شده‌اند، نه برای اینکه شما را شگفت‌زده کنند. برخی از صحنه‌ها به سادگی برای ایجاد حس غوطه‌وری در فضا طراحی شده‌اند. گری به عمد سرعت کندی را برقرار می‌کند. به وضوح، تماشاگران عمومی معمولاً از این نوع فیلم‌ها لذت نمی‌برند، اما اگر بتوانید انتظارات خود را به‌طور واقع‌گرایانه مدیریت کنید، یک قدم به جلو خواهید بود تا در طول فیلم احساس کسالت نکنید. اکت اول توجه همه را به خود جلب می‌کند. این بخش زمان را در زمین هدر نمی‌دهد و به‌سرعت به آنچه که در حال وقوع است می‌پردازد و 90 درصد از صحنه‌های اکشن سنگین را شامل می‌شود (از جمله یکی از بهترین صحنه‌های ابتدایی سال). صدا تأثیر قابل توجهی بر چگونگی فیلم‌برداری صحنه‌ها دارد و صحنه‌های تعقیب و گریز در ماه به طرز غیرقابل باوری خوب تصویربرداری شده‌اند. به‌طور علمی، این فیلم «بین ستاره‌ای» نیست که شما به سادگی باید برخی از چیزهای شگفت‌انگیز اما غیرقابل توجیه را بپذیرید. «آد آسترا» هیچ صحنه‌ای ندارد که کسی فکر کند: «این کاملاً من را از فیلم خارج می‌کند، نمی‌توانم بپذیرم که این در آینده‌ای تخیلی ممکن است.» با این حال، دو بخش باقی‌مانده به شدت بر شخصیت پیت تمرکز می‌کنند و داستان اصلی را کند می‌کنند. همان‌طور که بالاتر نوشتم، توسعه زیادی از طریق افکار روی وجود دارد. روایت گسترده تقریباً همیشه یک مشکل است، حتی زمانی که راوی براد پیت باشد. برخی از مونولوگ‌ها واقعاً شخصیت را توسعه می‌دهند یا توضیح می‌دهند که او چه احساسی دارد، اما برخی به سمت فلسفی بودن تمایل دارند که همیشه پیام معنادار یا جالبی به همراه ندارد. به زبان روزمره، گاهی کمی کسل‌کننده می‌شود... علاوه بر این، پایان می‌تواند برای بسیاری از افراد ناامیدکننده باشد. تامی لی جونز (H. Clifford McBride) زمان زیادی در فیلم ندارد و نمی‌توانم واقعاً جزئیات داستان او را توضیح دهم، اما رابطه شخصیت او با روی دقیقاً به عنوان یک پرداخت فوق‌العاده عمل نمی‌کند. موسیقی متن ماکس ریختر یکی از بهترین‌های سال 2019 است و امیدوارم که در هر مراسم جوایزی مورد توجه قرار گیرد. این قطعاً به جذاب‌تر شدن تجربه کمک می‌کند. کمبود صدا در فضا نیز به نوعی قدرتمند است. به شکلی زیبا ویرایش شده، اما با یک سرعت پیوسته کند که از لحظه‌ای که اکتیو دوم آغاز می‌شود، تغییر نمی‌کند. با این حال، داستان «آد آسترا» به‌طور کلی از «شهر گمشده Z» گری به مراتب بهتر است، که من به‌طور جدی از آن متنفر بودم. این ماجرای فضایی بصری هیجان‌انگیزتر است، داستان آن جذاب‌تر است و شخصیت اصلی آن قابل توجه‌تر از همه چیز در قسمت قبلی گری است. در نهایت، این یکی از آن فیلم‌هاست که تماشای آن در یک سینما (به‌ویژه IMAX) یا در خانه تفاوت بزرگی دارد. شما هرگز در خانه به اندازه سینما احساس سرگرمی یا جذابیت نخواهید کرد، بنابراین حتماً این فیلم را در بهترین صفحه نمایش نزدیک به خود ببینید. در مجموع، «آد آسترا» هنوز یک ویترین برای شانس‌های براد پیت در برنده شدن اسکار است. با اجرایی ظریف اما قدرتمند، پیت تمام داستان را به بندر امن می‌رساند و این کار را با کمک عظیم از تصاویر خیره‌کننده انجام می‌دهد. از نظر فنی، این یکی از نزدیک‌ترین فیلم‌های سال 2019 به کمال است. به‌طرز بسیار خوبی فیلم‌برداری شده، ویرایش شده، با یک موسیقی متن جذاب و فیلم‌برداری زیبا. با این حال، این یک فیلم کند است که همیشه به خوبی عمل نمی‌کند. روایت روش اصلی برای توسعه شخصیت پیت است و در حالی که بیشتر اوقات مؤثر است، داستان اصلی را کند می‌کند و در برخی لحظات کمی کسل‌کننده می‌شود. پایان آن پرداخت تأثیرگذاری نیست که فیلم نیاز داشت و بازیگران مکمل فوق‌العاده به‌خوبی استفاده نشده‌اند. در نهایت، هنوز یک فیلم عالی است و باید در بزرگ‌ترین و بهترین صفحه نمایش ممکن دیده شود، پس خودتان آن را ببینید!