فیلم Genius 2016

**پشت هر نویسنده بزرگ، یک ویراستار نابغه قرار دارد!** عنوان «نابغه» را برای داستانی که در این فیلم روایت می‌شود، مناسب نمی‌دانم. این داستان بیشتر به تعهد و اولویت‌هایی مربوط می‌شود که به افرادی که در این مسیر هستند، داده می‌شود و به همین دلیل از چشم دیگران به عنوان نابغه به نظر می‌رسد. هرچند که تجربه همیشه مفید است. این فیلم داستان یک ویراستار را...

**پشت هر نویسنده بزرگ، یک ویراستار نابغه قرار دارد!** عنوان «نابغه» را برای داستانی که در این فیلم روایت می‌شود، مناسب نمی‌دانم. این داستان بیشتر به تعهد و اولویت‌هایی مربوط می‌شود که به افرادی که در این مسیر هستند، داده می‌شود و به همین دلیل از چشم دیگران به عنوان نابغه به نظر می‌رسد. هرچند که تجربه همیشه مفید است. این فیلم داستان یک ویراستار را روایت می‌کند و اینکه چگونه او با یکی از بهترین نویسندگان زمان خود ملاقات می‌کند. این دو نفر با هم آثار شاهکاری به دنیای ادبیات تقدیم می‌کنند و این داستان به‌طور واقعی به ما ارائه شده است. این داستان در دهه ۱۹۳۰ اتفاق می‌افتد. یک نویسنده پرشور و یک ویراستار نابغه رابطه‌ای قوی ایجاد می‌کنند که فراتر از جنبه‌های حرفه‌ای آنهاست. در حالی که هر دو خانواده درگیر مشکلاتی هستند، این دو مرد کاملاً غرق در کارهای خود می‌شوند. به همین دلیل، فیلم از زوایای مختلف به مسائل مختلف می‌پردازد. این فیلم بیوگرافی اگر به دنبال الهام هستید، چیزی کمتر از آن ندارد. اگر شما عاشق کتاب هستید، این فیلم را نباید از دست بدهید، به‌ویژه اگر کتاب‌های توماس ولف را خوانده‌اید. باور نکردنی است که این فیلم توسط یک کارگردان تازه‌کار ساخته شده است. بازیگران، از جمله کالین فرث و جود لاو در نقش‌های اصلی، فوق‌العاده عمل کرده‌اند. ما فیلم‌های زیادی درباره نویسندگان دیده‌ایم، اما این فیلم به ویراستار پرداخته است. این فیلم در خط داستانی «ترامبو» با بازی برایان کرانستون قرار می‌گیرد. امیدوارم آن را از دست ندهید، زیرا اگر به دستاوردهای واقعی زندگی و حتی کسانی که پشت موفقیت‌ها قرار دارند، احترام بگذارید، این فیلم بسیار خوب است. نابغه در حالی که حول انتشار رمان‌های توماس ولف «نگاه به خانه، فرشته» و «از زمان و رود» می‌چرخد، فیلمی درباره نوشتن نیست بلکه درباره ویرایش است؛ بنابراین، ویراستار مکس پرکینز (کالین فرث) به اندازه ولف (جود لاو) زمان و اهمیت دریافت می‌کند. هر دو دارای شریک‌هایی هستند و ما می‌دانیم که آنها با بازی نیکول کیدمن و لورا لیینی، حضور چشمگیری در زندگی هر مرد دارند - این واقعاً زنانی هستند که پشت مردان بزرگ ایستاده‌اند، اگر بخواهیم از یک اصطلاح غیر توانمند استفاده کنیم. بزرگی پرکینز در توانایی او برای شناسایی بزرگی در دیگران نهفته است؛ پیش از ولف، او همینگوی و اسکات فیتزجرالد را «کشف» کرده بود. علاوه بر این، آیلین و لوئیس موزها نیستند و نابغه تنها یک داستان عاشقانه است که روایتگر رابطه پرکینز و ولف است. ازدواج آنها کامل است زیرا ولف معتقد است که الهام باید در حین کار به سراغ شما بیاید (باوری که وقتی او با پیش‌نویس ۵۰۰۰ صفحه‌ای «از زمان و رود» وارد دفتر پرکینز می‌شود، آشکار می‌شود)، در حالی که پرکینز به شدت طرفدار این است که کمتر، بیشتر است. بزرگ‌ترین نکته فیلم این است که در حالی که نوشتن یک کار انفرادی و تنهایی است، بازنویسی به‌طور ایده‌آل کار دو نفر است زیرا شما به حداقل یک جفت گوش دیگر برای شنیدن و یک دهان دیگر برای ارائه بازخورد نیاز دارید - اما نمی‌تواند هر کسی باشد. خوش‌شانسی ولف این است که در پرکینز «خواننده ایده‌آل» خود را می‌یابد؛ کسی که او را تشویق می‌کند که «عزیزان خود را بکشید» (حتی زمانی که قلب نویسنده خودخواه شما را می‌شکند). به این ترتیب، بهترین صحنه فیلم این است که پرکینز و ولف یک پاراگراف را از ۲۳۲ کلمه به فقط ۲۵ کلمه کاهش می‌دهند. من به‌ویژه دوست داشتم که ولف از صداهای تقلیدی برای توصیف عاشق شدن شخصیتش استفاده می‌کند و پرکینز از او می‌پرسد: «این صدا، زنگ و صدا است. آیا این نکته است؟» و البته اینطور نیست، زیرا «او آن‌قدر سریع به او علاقه‌مند شد که هیچ‌کس در اتاق حتی صدای آن را نشنید؛» اگر هیچ‌کس آن را نشنید، چه اهمیتی دارد که چه نوع صدایی بود، درست است؟ حالا نمی‌دانم چقدر نابغه به وقایع واقعی وفادار است (حدس من این است که چندان نیست؛ و البته، انسان می‌پرسد که ادبیات‌دوستان چگونه ممکن است درباره فیلمی که در آن پرکینز، ولف، فیتزجرالد و پاپا همینگوی همه توسط بازیگران بریتانیایی بازی می‌شوند، احساس کنند)، اما این موضوع مهم نیست؛ برخلاف اکثر فیلم‌های بیوگرافی درباره نویسندگان به‌طور خاص و هنرمندان به‌طور کلی، این فیلم به فرآیند خلاقانه وفادار است. این یکی از بهترین شخصیت‌پردازی‌های جود لاو است که در نقش نویسنده مشکل‌دار توماس ولف بازی می‌کند. آثار تقریباً کتاب مقدسی او به‌طور خاص مورد توجه اکثر نمایندگان ادبی قرار نمی‌گیرد، اما مکس پرکینز (کالین فرث) آن روند را با دادن فرصت به او تغییر می‌دهد. حالا برخی شرایط ویرایشی برای این پروژه وجود دارد - نه‌کمتر از مقدار قابل توجهی کاهش صدها صفحه - اما آنها شروع به همکاری کرده و رابطه‌ای را شکل می‌دهند که باعث می‌شود ولف متمرکز شده و موفق شود. البته این موفقیت هیولایی با دو سر است و وقتی کتاب بعدی با حجم تقریباً ۵۰۰۰ صفحه‌ای می‌آید، این دو باید به کار حمله‌ور شوند و این آغازگر یک چرخه از تلخی و کینه در نویسنده می‌شود. شاید تنها «آیلین» (نیکول کیدمن) بتواند مسیر اجتناب‌ناپذیر او به خود تخریبی را متوقف کند؟ در این میان، وظیفه خانم پرکینز (لورا لیینی) است که اطمینان حاصل کند شوهرش به احساسات دوستی‌اش نرود - که کار آسانی نیست. این یک بیوگرافی جالب، اگرچه حدس و گمان، از مردی است که به شدت درگیر است. با موفقیت، بله - اما همچنین با ایده‌های خود درباره شعر و داستان‌گویی و این وسواس است که هر رابطه‌ای که او داشته را آزمایش می‌کند. لاو به‌خوبی از این ناامیدی را به تصویر می‌کشد و فرث با تلاش understated خود به خوبی او را تکمیل می‌کند. چند cameo از گای پیرس (اسکات فیتزجرالد) و دامینیک وست (ارنست همینگوی) برای اضافه کردن گوشت به داستان و نشان دادن اینکه موفقیت آنها چقدر می‌تواند ناپایدار باشد وجود دارد در حالی که فیلمنامه جان لوگان دیالوگ‌ها را محکم نگه می‌دارد.