فیلم Dead Man 1995

این فیلم به نوعی سوررئالیستی است که ارزشی دارد، اما ممکن است مورد پسند همه نباشد. این فیلم کمی نگران‌کننده است. یک وسترن بی‌تساهل، رو در رو، بسیار خام و گاهی دشوار برای درک است. همه چیز با ویلیام بلیک، یک حسابدار از سواحل شرقی، آغاز می‌شود که با قطار به مکانی دورافتاده در غرب می‌رود تا شغلی را در شرکتی به مدیریت یک صنعت‌گر بی‌رحم...

این فیلم به نوعی سوررئالیستی است که ارزشی دارد، اما ممکن است مورد پسند همه نباشد. این فیلم کمی نگران‌کننده است. یک وسترن بی‌تساهل، رو در رو، بسیار خام و گاهی دشوار برای درک است. همه چیز با ویلیام بلیک، یک حسابدار از سواحل شرقی، آغاز می‌شود که با قطار به مکانی دورافتاده در غرب می‌رود تا شغلی را در شرکتی به مدیریت یک صنعت‌گر بی‌رحم بپذیرد. مشخص می‌شود که این شغل قبلاً توسط فرد دیگری پر شده است: در پایان روز، بدون انگیزه، به رختخواب یک زن فاحشه می‌رود و نهایتاً مردی را که به خاطر حسادت سعی در کشتن او داشت، می‌کشد. این مرد پسر صاحب کارخانه بود که بلافاصله پس از بلیک، افراد خود را به دنبال او می‌فرستد و بلیک که از این موضوع بی‌خبر است، فرار می‌کند و به همراه یک هندی عجیب به نام «هیچ‌کس» ادامه می‌دهد. فیلم دارای ارزش هنری بالایی است. فیلم‌برداری سیاه و سفید آن عالی است و به طرز هوشمندانه‌ای از نور، سایه، زوایا و قاب‌بندی استفاده می‌کند. دکورها و لباس‌ها نیز بسیار خوب طراحی شده‌اند: آنها از نظر تاریخی به‌خصوص دقیق نیستند و فیلم نگران نیست که به‌طور سخت‌گیرانه‌ای در زمان و مکان خاصی قرار بگیرد، بنابراین زیبایی‌شناسی بر واقع‌گرایی بازسازی غالب است. با این حال، ارزش زیبایی‌شناختی آن قابل توجه است و تصویری خام، خشن و کثیف از غرب را به ما ارائه می‌دهد. جیم جارموش مدیریت مؤثری دارد که حداکثر استفاده را از آنچه در دست دارد می‌کند. تعداد خوبی از جلوه‌های بصری وجود دارد و موسیقی متن، که بر پایه گیتار الکتریک ساخته شده، جو خاصی را ایجاد می‌کند و به طریقی به فیلم به‌خوبی می‌خورد، حتی اگر هرگز یکی از موسیقی‌های متنی نباشد که بخواهیم آن را روی سی‌دی داشته باشیم. این فیلم دارای مجموعه‌ای از بازیگران خوب است که در آن، جانی دپ به‌طور طبیعی درخشش دارد. او در اینجا هنوز جوان بود، اما قبلاً نشان داده بود که به بازی در شخصیت‌های عجیب و غریب علاقه دارد. با این حال، و شاید به خاطر ماهیت عجیب فیلم، این اثر یکی از بهترین کارهای این بازیگر نیست. ایگی پاپ، رابرت میچام و کریسپین گلاور نیز در فیلم حضور دارند و کار جالب و صادقانه‌ای در شخصیت‌های خشن و سخت‌گیر انجام می‌دهند، با دیالوگ‌های کم و حضور و تأثیر زیادی. مشکل بزرگ این فیلم – و واقعاً مشکلی بزرگ است – این است که به طرز ظاهری پیچیده و تقریباً سوررئالیستی به نظر می‌رسد. در مقاطع مختلف، پیشنهاد می‌شود که شخصیتی که دپ بازی می‌کند، مرده است و تقریباً نوعی سینستزیس بین حسابدار و هم‌نام بریتانیایی‌اش وجود دارد، که هنرمند و شاعر بوده و در زمان رویدادهای فیلم واقعاً مرده است! این موضوع بسیار عجیب است و چنین عجیب‌بودن باعث می‌شود این فیلم برای همه مناسب نباشد.