فیلم Total Recall 1990

فیلم «خاطرات فراواقعی» ساخته ورهوون یکی از فیلم‌های دوران جوانی من است که شاید نباید در آن سن و سال به تماشای آن می‌نشستم، اما هنوز هم به آن عشق می‌ورزم. تمام جلوه‌های ویژه، خشونت و برهنگی بی‌نظیر و مضامین تحریک‌آمیز علمی-تخیلی که انتظارش را دارید، در این فیلم به چشم می‌خورد و پیچش‌ها و تغییرات داستانی از همان پنج دقیقه ابتدایی شروع می‌شود و...

فیلم «خاطرات فراواقعی» ساخته ورهوون یکی از فیلم‌های دوران جوانی من است که شاید نباید در آن سن و سال به تماشای آن می‌نشستم، اما هنوز هم به آن عشق می‌ورزم. تمام جلوه‌های ویژه، خشونت و برهنگی بی‌نظیر و مضامین تحریک‌آمیز علمی-تخیلی که انتظارش را دارید، در این فیلم به چشم می‌خورد و پیچش‌ها و تغییرات داستانی از همان پنج دقیقه ابتدایی شروع می‌شود و تا پایان ادامه دارد. «خاطرات فراواقعی» فیلمی است که حتماً باید دید. این فیلم اقتباسی دیوانه‌وار از داستانی از فیلیپ کی. دیک است. داگ کواید بارها خواب‌های تکراری درباره سفر به مریخ می‌بیند. با وجود هشدارهای دوستانش، او تصمیم می‌گیرد که خاطرات یک تعطیلات به مریخ را در ذهن خود جای دهد. اما در حین این پروسه، به یاد می‌آورد که یک مامور مخفی بوده که در حال مبارزه با رئیس شرور مریخی، ویلاس کاهن، است. اوضاع به شدت بین کهکشانی و دیوانه‌وار پیش می‌رود. «خاطرات فراواقعی» به کارگردانی پل ورهوون در فرم فوق‌العاده‌ای قرار دارد و ورهوون که معمولاً مورد انتقاد قرار می‌گیرد، عمل و خشونت را به حداکثر می‌رساند. و چه کسی بهتر از آرنولد شوارتزنگر برای به تصویر کشیدن این آشوب؟ واقعاً این شوارتزنگر بود که ورهوون را به پروژه آورد. ایده ساخت فیلم سال‌ها در حال چرخش بود و کارگردانان مختلفی به آن پرداخته بودند. دیوید کروننبرگ به‌طور معروف یک سال روی فیلمنامه کار کرد، اما به دلیل نزدیکی به داستان کوتاه «ما می‌توانیم آن را برای شما به‌طور عمده به یاد بیاوریم» فیلیپ کی. دیک، آن را کنار گذاشتند. سازندگان به دنبال یک بلاک‌باستر علمی-تخیلی پرانرژی و وسیله‌ای برای نمایش توانمندی‌های شوارتزنگر بودند و ورهوون با کمال میل این درخواست را پذیرفت. موضوع «خاطرات فراواقعی» کنجکاوی‌برانگیز است، زیرا ما در تلاشیم تا بفهمیم واقعیت چیست؟ خود کواید هرگز به‌طور کامل مطمئن نیست و فیلم در میانه با چرخشی دلپذیر به گیجی بیشتر دامن می‌زند. اما به سبک واقعی ورهوون، همه چیز در یک توپ بزرگ از انفجارها و صداها به هم می‌ریزد. باید اشاره کرد که فیلم به دور از جوهره عمیق داستان دیک است و وقتی که کسی می‌بیند شوارتزنگر در اقتباسی به کارگردانی ورهوون بازی می‌کند، باید برای این سطح بالای سرگرمی آماده باشد. موضوعی که برخی منتقدان جدی را شگفت‌زده کرد، چرا که فیلم موفقیت مالی فوق‌العاده‌ای کسب کرد و بیش از ۲۶۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروخت. در کنار بازیگران اصلی، گروهی از بازیگران قابل اعتماد شامل ریچل تیکوتین، رانی کاکس، شارون استون و مایکل آیرونساید نیز حضور دارند و انتظار می‌رود که حرفه‌ای و با زبانی کنایه‌آمیز بازی کنند. جلوه‌های ویژه گاهی خوب و گاهی ضعیف هستند، اما دیدن کارهای مدل‌سازی که استاندارد خوبی دارند، خالی از لطف نیست. به‌طور کلی، من شخصاً این فیلم را یک اثر بسیار لذت‌بخش و پر از خشونت می‌دانم. به جز «شکارچی» (۱۹۸۷)، این احتمالاً یکی از فیلم‌های مورد علاقه من از آرنولد شوارتزنگر است. او (کواید) برای دریافت یک ایمپلنت بی‌خطر از خاطرات یک تعطیلات در مریخ (که هرگز نداشته) می‌رود و به‌زودی متوجه می‌شود که زندگی‌اش به سرعت در حال آشفتگی است. حتی نامزدش «لوری» (شارون استون) به یک قاتل تبدیل می‌شود و او به زودی از جهات مختلف تحت حمله قرار می‌گیرد. چرا؟ خوب، این همان چیزی است که ما به آن می‌پردازیم، زیرا او تصمیم می‌گیرد که با کمک یک نسخه ویدیویی از خود، به سیاره سرخ برگردد و به عمق ماجرا پی ببرد. نقطه ضعف من این است که رانی کاکس به عنوان «کاهن» واقعاً ضعیف عمل کرده که این موضوع در پایان فیلم اهمیت پیدا می‌کند، اما در کل این فیلم یک وسیله پر از اکشن و به خوبی کارگردانی شده برای یک ستاره در اوج است. این یکی از اولین فیلم‌هایی است که به بازی با زمان‌ها می‌پردازد. ما دقیقاً نمی‌دانیم چه زمانی چه اتفاقی افتاده است و پل ورهوون این ریتم را از ابتدا به خوبی حفظ می‌کند. آرنولد فرصتی برای ارائه دیالوگ‌های جذاب و بامزه دارد و جلوه‌های بصری به طور متعادل تولید را تقویت می‌کنند و خود را تحمیل نمی‌کنند. این فیلم کمی قدیمی شده است و برخی از دکورها کمی ساکن به نظر می‌رسند، اما سی سال بعد از آن، هنوز هم خوب ایستاده و ارزش دیدن دارد. به‌طور کلی، این فیلم تقریباً شبیه «اره» با تم‌های شکنجه‌اش است... با این حال، خشونت افراطی به طرز زیبایی در داستان جا می‌گیرد، حتی زمانی که آنقدر به سبک دهه هشتادی است که تقریباً کمیک به نظر می‌رسد. اما این خشونت افراطی بخشی از لذت این نوع فیلم‌ها است. این یکی از دلایلی است که مردم آن‌ها را دوست دارند... و این نوع افراط به گونه‌ای است که امروزه واقعاً قابل انجام نیست. این فیلم همچنین به شدت با سبک و سرگرمی پر است و شما را وارد دنیایی می‌کند که داستان در تلاش برای خلق آن است، در حالی که در عین حال بیننده را به این فکر می‌اندازد که یک معما را تماشا می‌کند. مانند «بلید رانر»، اگر بخواهید، می‌توانید فکر کنید که همه چیز یک توهم است و آنچه را که واقعی می‌پنداشتید، جعلی بوده است... اگر بخواهید به عمق بروید. اما بیایید واقع‌بین باشیم، هیچ‌کس واقعاً به این مباحث نمی‌پردازد، زیرا آنچه که ما تماشا می‌کنیم یک فیلم اکشن علمی-تخیلی است که به خوبی ساخته شده و ما نمی‌خواهیم به اندازه‌ای عمیق باشد که واقعاً هست.