فیلم The Naked Gun 2½: The Smell of Fear 1991

این دنباله، ادامه‌ای نه چندان بد برای فیلم سرگرم‌کننده "سلاح برهنه" (1988) است که در آن لزلی نیلسن دوباره نقش "دربین" بیچاره را ایفا می‌کند. این بار او دوباره با "اد" (جرج کندی) و "نوربرگ" (اوجی سیمپسون) همکاری می‌کند تا از جاه‌طلبی‌های بزرگ‌مردان صنعت انرژی جلوگیری کند. این سرمایه‌داران به منظور حفظ کنترل خود بر مصرف انرژی داخلی، نقشه‌ای برای ربودن یک دانشمند به نام...

این دنباله، ادامه‌ای نه چندان بد برای فیلم سرگرم‌کننده "سلاح برهنه" (1988) است که در آن لزلی نیلسن دوباره نقش "دربین" بیچاره را ایفا می‌کند. این بار او دوباره با "اد" (جرج کندی) و "نوربرگ" (اوجی سیمپسون) همکاری می‌کند تا از جاه‌طلبی‌های بزرگ‌مردان صنعت انرژی جلوگیری کند. این سرمایه‌داران به منظور حفظ کنترل خود بر مصرف انرژی داخلی، نقشه‌ای برای ربودن یک دانشمند به نام "دکتر مینهایمر" (ریچارد گریفیثس) می‌کشند. او در حال آماده‌سازی گزارشی جامع درباره قابلیت انرژی خورشیدی به عنوان یک منبع ارزان و قابل دسترس برای همه است. اما این تنها یک آدم‌ربایی ساده نیست - آن‌ها برنامه دارند تا این دانشمند را با یک کلاهبردار تعویض کنند که اطمینان حاصل کند آن‌ها برای سال‌ها به انحصار خود ادامه می‌دهند. آیا "گروه پلیس" می‌تواند به موقع کار خود را سامان دهد؟ اوضاع وقتی پیچیده‌تر می‌شود که متوجه می‌شویم "جین" (پریسیلا پریسلی) دستیار استاد است و احیای رابطه‌اش با او، دربین را به وضعیت‌های کمدی مختلفی می‌کشاند. مانند فیلم اول، شوخی‌ها سریع، معاصر و اغلب بیشتر شبیه کمدی‌های لورل و هاردی هستند. گریفیثس بازیگر کمدی خوبی بود و توانسته بود از بیان‌های چهره‌اش و سایز بزرگش به خوبی برای ایجاد خنده استفاده کند. همچنین، شیمی خوبی در صحنه‌ها وجود دارد و زمان فیلم کمتر از نود دقیقه است، پس زمان کافی برای خسته شدن از داستان نسبتاً فرمولی ندارد. اما این نکته آخر، نقطه ضعف فیلم است. سخت است که چرخ را دوباره اختراع کرد و به راستي به نظر می‌رسد تلاش چندانی برای متفاوت کردن این فیلم با نسخه قبلی نشده است. داستان خیلی مشابه است و تعداد زیادی از شوخی‌ها به راحتی قابل پیش‌بینی هستند. با این حال، این فیلم همان چیزی را که وعده می‌دهد، ارائه می‌دهد و لبخند را به لب‌ها می‌آورد، هرچند که نه به شدت خنده‌دار. این دنباله به طور نزدیکی از فیلم اولیه پیروی می‌کند، هرچند ممکن است به اندازه آن قوی نباشد. پس از موفقیت پیش‌بینی شده فیلم اول، این دنباله نیز پیش‌بینی‌شده بود و مردم برای دیدن یک دوز جدید از دیوانگی با لزلی نیلسن در فرم عالی به سینماها هجوم آوردند. وقتی این فیلم را چهل سال پس از اولین نمایش تجاری‌اش می‌بینید، تشخیص برخی نکات مثبت کار سختی نیست: فیلم به خوبی پیر شده و هنوز هم سرگرم‌کننده است. من می‌دانم که سبک شوخی در این فیلم ممکن است به مذاق همه خوش نیاید، زیرا به شدت بر پایه "کمدی فیزیکی" و معانی دوگانه با کنایات جنسی قوی استوار است، اما به وضوح از بسیاری از کمدی‌های مدرن امروز، باهوش‌تر و باوقارتر است. دیالوگ‌ها به طرز قابل توجهی احمقانه هستند، اما این نیز خودش یک شوخی محسوب می‌شود. لزلی نیلسن ستاره بزرگ این فیلم است و بخش زیادی از کیفیت فیلم به حضور او و نحوه الهام‌بخش بازی‌اش در نقش شخصیت بی‌دست و پا بستگی دارد. در واقع، بقیه بازیگران چندان جذاب نیستند: آن‌ها صرفاً در فیلم هستند چون باید باشند. با این حال، می‌توان گفت که پریسیلا پریسلی در بازی‌اش دقت بیشتری به خرج داده و متریال خوبی برای کار بر روی شخصیتش دارد. ریچارد گریفیثس نیز شایسته امتیاز مثبت است و به عنوان یک افزودنی استثنایی به یک گروه بازیگران نسبتاً بی‌روح عمل می‌کند. نقطه ضعف فیلم به نظر می‌رسد فیلمنامه باشد: داستانی که برای حمایت از فیلم و خدمت به عنوان اسکلت شوخی‌ها ایجاد شده، آن‌قدر ضعیف است که تقریباً نامحسوس است. بعد از نیمه اول فیلم، به شدت برایم سخت بود که به یاد بیاورم همه چیز از کجا شروع شد. واقعاً احساس کردم که داستان اهمیتی ندارد و فقط شوخی‌ها و دیالوگ‌های خنده‌دار مهم هستند. این یک مشکل است، در مقایسه با فیلم اول که داستان آن، هرچقدر هم که دیوانه‌وار بود، قوی‌تر و بهتر نوشته شده بود. فیلم همچنین دارای ارزش‌های تولید خوبی است، از جمله دکور، لباس‌ها و جلوه‌های بصری، ویژه و آرایشی. این فیلم به اندازه بار اول خوب نیست، اما "سلاح برهنه 2½: بوی ترس" هنوز هم سرگرمی را ارائه می‌دهد. لزلی نیلسن به عنوان ستوان فرانک دربین همچنان درخشان است و دیدن او در این نقش بسیار سرگرم‌کننده است. جرج کندی و پریسیلا پریسلی نیز خوب عمل می‌کنند، در حالی که ریچارد گریفیثس و به طور کمی کمتر، رابرت گوئلت، تازه‌واردهای مثبتی هستند. باید بگویم که فکر نمی‌کنم کمدی در این فیلم به اندازه قبلی قوی باشد، به‌خصوص اینکه شوخی‌ها کمی بیشتر در معرض دید قرار دارند و با کنایه‌های اضافی همراه هستند. با این حال، هنوز هم زمان خوبی است. حالا باید ببینیم "سلاح برهنه 33 1/3: توهین نهایی" چه چیزهایی برای ارائه دارد...