فیلم The Ruins 2008

**ماجرای ترسناک در جنگل مایا** فیلم "ویرانه‌ها" که در سال 2008 به کارگردانی کارتر اسمیت و بر اساس رمان اسکات بی. اسمیت ساخته شده است، از ارتکاب اشتباهاتی که بسیاری از فیلم‌های ترسناک سنتی مرتکب می‌شوند، پرهیز می‌کند. این فیلم در ارائه وضعیت، "هیولا" یا هیجان‌های ترسناک، افراط نمی‌کند؛ زیرا چنین فیلم‌هایی معمولاً بیشتر خنده‌دار از ترسناک به نظر می‌رسند. پایان "ویرانه‌ها" که با کتاب تفاوت...

**ماجرای ترسناک در جنگل مایا** فیلم "ویرانه‌ها" که در سال 2008 به کارگردانی کارتر اسمیت و بر اساس رمان اسکات بی. اسمیت ساخته شده است، از ارتکاب اشتباهاتی که بسیاری از فیلم‌های ترسناک سنتی مرتکب می‌شوند، پرهیز می‌کند. این فیلم در ارائه وضعیت، "هیولا" یا هیجان‌های ترسناک، افراط نمی‌کند؛ زیرا چنین فیلم‌هایی معمولاً بیشتر خنده‌دار از ترسناک به نظر می‌رسند. پایان "ویرانه‌ها" که با کتاب تفاوت دارد و به نظر من بهتر است، در مقایسه با فیلم‌های ترسناک معمولی که تعقیب و گریزهای غیرواقعی و هیجان‌انگیز دارند، کاملاً واقع‌گرایانه است. واقع‌گرایی "ویرانه‌ها" است که آن را مؤثر می‌کند و این موضوع با بازیگری پنج شخصیت اصلی تقویت می‌شود. بازیگران اصلی شامل جاناتان تاکر در نقش جف، لورا رمزی در نقش استیسی، جنا مالون در نقش امی، شاون اشمور در نقش اریک و جو اندرسون در نقش ماتیاس، آلمانی است. به ویژه، دو دختر و تاکر (جف) در این فیلم برجسته هستند. من این شخصیت‌ها را دوست‌داشتنی و به نسبت یک فیلم ترسناک 90 دقیقه‌ای به خوبی پرداخته‌شده یافتم. اولاً، آنها از آن نوع جوانان بی‌اهمیت نیستند که در بسیاری از فیلم‌های ترسناک می‌بینیم. ثانیاً، ما بارها نشانه‌هایی از شخصیت را مشاهده می‌کنیم که در ادامه جزئیات آنها را بیان می‌کنم. نقدهایی وجود دارد مبنی بر اینکه ضدقهرمانان ترسناک نیستند، اما این یکی از نقاط قوت فیلم است. مشابه فیلم "پرندگان" در سال 1963، این فیلم چیزی را که هر روز می‌بینیم و از آن نمی‌ترسیم، به منبعی از ترس تبدیل می‌کند. یکی از صحنه‌های به‌یادماندنی زمانی است که استیسی و امی در تاریکی هرم در جستجوی گوشی موبایلی هستند که مدام صدایش را می‌شنوند. کشفی که آنها انجام می‌دهند، هم شگفت‌انگیز و هم سورئالیستی است. صحنه دیگری که به یاد ماندنی است، زمانی است که جف و اریک مجبور به انجام یک عمل وحشتناک می‌شوند. اوج داستان نیز به خوبی اجرا شده و دلهره‌آور است. در حالی که داستان در شبه‌جزیره یوکاتان، مکزیک اتفاق می‌افتد، به طور شگفت‌انگیزی در گلد کست و کوه تامبورین در استرالیا، در جنوب بریزبن فیلمبرداری شده است. در هر صورت، لوکیشن‌ها فوق‌العاده هستند. به طور کلی، "ویرانه‌ها" مرا با توجه به امتیازات متوسط و نقدهای مکرر شگفت‌زده کرد. این فیلم داستانی ماجراجویانه است که با ترس روانی ترکیب شده و از چیزی معمولی و غیرترسناک به عنوان "هیولا" استفاده می‌کند. این فیلم دارای خونریزی با کیفیت، مکان‌ها و وسایل عالی، بازی‌های با کیفیت و ساخت فیلم حرفه‌ای است. همچنین از حضور لورا رمزی بهره می‌برد و از کاریکاتوریسم بیش از حد بسیاری از فیلم‌های ترسناک که بیشتر خنده‌دار از ترسناک هستند، اجتناب می‌کند. به عبارت دیگر، "ویرانه‌ها" همه چیز را به خوبی ارائه می‌دهد. نسخه سینمایی 90 دقیقه و نسخه بدون سانسور 93 دقیقه است. من نسخه دوم را تماشا کردم. **نمره: B+/A-** ***هشدار اسپویلر*** (ادامه را نخوانید مگر اینکه فیلم را دیده باشید) گیاهانی که بر روی هرم زندگی می‌کنند و توانایی‌های آنها نکته جالبی را مطرح می‌کند: قلمرو حیوانات از کرم‌ها تا انسان‌ها گسترده است. گیاهان چه؟ گیاهان در ویرانه‌های مایا به وضوح از پایان پیشرفته‌تر قلمرو گیاهان هستند – آنها به صورت گروهی برای تأمین غذا کار می‌کنند و قادرند صداها را تقلید کنند، مانند صداهای انسانی و زنگ گوشی موبایل. شکایاتی وجود دارد مبنی بر اینکه شخصیت‌های اصلی همواره تصمیمات اشتباهی می‌گیرند. پاسخ: این چهار نفر با ماتیاس دوست شده بودند و بنابراین به او اعتماد کردند. آنها می‌خواستند تاریخ مایا را در جایی غیرمعمول تجربه کنند. وقتی بومی‌ها به ناگهان وارد صحنه می‌شوند و یکی از اعضای آنها را به طرز وحشیانه‌ای می‌کشند، تنها جایی که می‌توانند به‌طور ایمن فرار کنند، هرم است. در آن نقطه، آنها گرفتار شده‌اند زیرا بومی‌ها ویرانه‌ها را محاصره کرده‌اند. کجای این تصمیم اشتباه است؟ شخصی شکایت کرده که جوانان هرگز سعی نمی‌کنند از هرم فرار کنند تا زمانی که تقریباً خیلی دیر شده است، که supposedly منطقی نیست. پاسخ: آنها تنها دو شب بر روی هرم بودند و منتظر کمک بودند. تنها گزینه دیگرشان فرار به جنگل بود که امکان‌پذیر نبود زیرا هرم توسط بومی‌ها با سلاح‌های مرگبار محاصره شده بود که قبلاً ثابت کرده بودند که بدون رحم هر کسی را که به گیاهان آلوده شده بکُشند. بنابراین، منطقی‌ترین کار این بود که منتظر کمک بمانند و تنها در صورتی که مجبور شوند، فرار کنند، که همین اتفاق هم می‌افتد. برای من منطقی به نظر می‌رسد. نقد دیگری این است که شخصیت‌های اصلی احمق هستند و توسعه شخصیت کمی دارند. همان‌طور که گفته شد، من آنها را دوست‌داشتنی یافتم و نمونه‌های زیادی از شخصیت وجود دارد: آنها خواهان تجربه فرهنگ منطقه هستند و فقط نمی‌خواهند از تعطیلات خود برای مهمانی استفاده کنند، مانند مسافران معمولی یک‌بعدی. همچنین، آنها از ترک ماتیاس در هرم به حال خود امتناع می‌کنند و دخترها ریسک می‌کنند تا از همان طناب مشکوک پایین بروند که باعث سقوط او شد. علاوه بر این، جف اصرار دارد که کار وحشتناک قطع پاهای ماتیاس را انجام دهد و اریک حتی در حالی که این عمل ابتدایی او را وادار به استفراغ می‌کند، موافقت می‌کند که کمک کند. در نهایت، جف به‌طور داوطلبانه خود را فدای می‌کند تا امی فرصتی برای فرار داشته باشد و او به‌طور جسورانه‌ای به سمت آزادی می‌دود. تمام اینها به نظر من نشان از شخصیت دارند. بدیهی است که انتقاداتی که به فیلم وارد شده، عمدتاً بی‌اساس یا به راحتی قابل توضیح هستند.