فیلم Da 5 Bloods 2020

من از تماشای فیلم _Da 5 Bloods_ که به کارگردانی اسپایک لی ساخته شده، لذت بردم. این فیلم داستان چهار کهنه‌سرباز آفریقایی-آمریکایی از جنگ ویتنام را روایت می‌کند که پس از سال‌ها به ویتنام بازمی‌گردند. دلیل بازگشت آن‌ها دوگانه است: جستجوی بقایای رهبر گروهشان و بازیابی مقداری طلا که در آن زمان دفن کرده بودند. چند نکته مثبت درباره این فیلم وجود دارد. نخست، بازی دلروی...

من از تماشای فیلم _Da 5 Bloods_ که به کارگردانی اسپایک لی ساخته شده، لذت بردم. این فیلم داستان چهار کهنه‌سرباز آفریقایی-آمریکایی از جنگ ویتنام را روایت می‌کند که پس از سال‌ها به ویتنام بازمی‌گردند. دلیل بازگشت آن‌ها دوگانه است: جستجوی بقایای رهبر گروهشان و بازیابی مقداری طلا که در آن زمان دفن کرده بودند. چند نکته مثبت درباره این فیلم وجود دارد. نخست، بازی دلروی لیندو در این فیلم واقعاً چشمگیر است. او در یک مونولوگ فوق‌العاده که به‌طور مستقیم به دوربین ارائه می‌دهد، بهترین لحظات فیلم را رقم می‌زند. این صحنه آن‌قدر تأثیرگذار است که باعث می‌شود احساساتی در شما برانگیزد. این مونولوگ مرا به یاد یکی از بهترین لحظات فیلم _JCVD_ با بازی ژان کلود ون دام انداخت. نکته دیگر این است که شخصیت‌ها در تمام طول فیلم از لحاظ سنی ثابت هستند، چه در زمان جنگ ویتنام و چه در حال حاضر. این به نظر یک انتخاب هنری آمده که نشان می‌دهد چگونه خاطرات جنگ برای آن‌ها باقی مانده است و زمانی که به گذشته فکر می‌کنند، تأثیرات آن هنوز بر آن‌ها مشهود است. از نظر هنری، تغییر نسبت تصویر صفحه نمایش بسته به زمان (حاضر یا دوران جنگ) نیز بسیار جالب بود و به بیننده یادآوری بصری از تغییر لحن و داستان می‌داد. با این حال، برخی نکات منفی نیز وجود داشت که تماشای فیلم را برایم دشوار کرد. به‌عنوان مثال، در دقایق ابتدایی فیلم، اشاره‌ای به دونالد ترامپ می‌شود که حس می‌کنم به‌طور غیرضروری در فیلم گنجانده شده است. در ادامه هم مواردی از این دست ادامه دارد که احساس می‌کنید به‌طور ناخواسته در داستان گنجانده شده‌اند. این موضوع در برخی مواقع به‌قدری واضح و تکراری می‌شود که ممکن است برخی بینندگان را از داستان جدا کند. همچنین، فیلم به نظر می‌رسد که طولانی شده و در برخی نقاط کشدار است. زمان آن بیش از دو ساعت و نیم است و در بعضی جاها احساس می‌کنید که می‌تواند کوتاه‌تر باشد. نکته‌ای که نتوانستم درک کنم این است که یکی از شخصیت‌ها در فیلم با زنی که در زمان جنگ رابطه داشته، دوباره ارتباط برقرار می‌کند. اما او به‌هیچ‌وجه به اندازه کافی بزرگ نیست که در دهه 1960 در بیست‌سالگی بوده باشد. آیا این یک انتخاب عجیب از نظر بازیگری بود یا توضیح خاصی پشت آن وجود دارد؟ در مجموع، این تجربه تماشایی کمی نامتعارف بود. لحظات خوبی داشت، اما زمان‌های مرده‌اش بیش از حد و طولانی بود. اگر زمان فیلم کوتاه‌تر و توضیحات سیاسی کمتری داشت، قطعاً بهتر می‌شد. فیلم _Da 5 Bloods_ بسیار خوب است و از ابتدا تا انتها من را با خود همراه کرد. فیلم‌برداری فوق‌العاده‌ای دارد و صحنه‌های زیبایی در آن دیده می‌شود. مدت زمان فیلم شاید می‌توانست کوتاه‌تر باشد، اما به‌طور کلی، بیشتر فیلم‌های جنگی معمولاً مدت زمان طولانی دارند. من شروع و پایان فیلم را به اندازه وسط آن دوست نداشتم، اما باز هم نکات خوبی در آن وجود دارد. همچنین با این نظر موافقم که برخی تصاویر واقعی استفاده شده در فیلم ضروری نیستند. بازیگران فوق‌العاده‌اند. دلروی لیندو برای من ستاره فیلم است و بازی فوق‌العاده‌ای به عنوان پل به نمایش می‌گذارد. همچنین همیشه دیدن چادویک بوزمن (نورمن) لذت‌بخش است و کلارک پیترز (اوتیس)، نورم لوئیس (ادی) و ایزیا ویتلاک جونیور (ملوین) هم در نقش‌های خود دوست‌داشتنی هستند. بدون شک، من این چهار نفر را در نقش‌های اصلی دوست دارم، اما اگر بازیگران اصلی دیگری مانند ساموئل ال. جکسون، دنزل واشینگتن، جیانکارلو اسپوزیتو و جان دیوید واشینگتن در این فیلم بودند، واقعاً فوق‌العاده می‌شد. این فیلم کامل نیست، اما من از تماشای آن لذت بردم. به‌طور کلی، گروهی از سربازان آفریقایی-آمریکایی تصمیم می‌گیرند به ویتنام برگردند تا جسد همکارشان را که در عملیات کشته شده پیدا کنند و مقداری طلا به ارزش 17 میلیون دلار را بازیابی کنند. در این مسیر، آن‌ها با شیاطین شخصی خود، یک دوست دختر قدیمی و محلی‌ها که برنامه‌های خود را دارند، مواجه می‌شوند. این فیلم وحشتناک نیست، اما نمی‌توان آن را به عنوان بهترین کار اسپایک لی توصیف کرد. این گروه حس هم‌دلی و وفاداری را منتقل می‌کنند، اما این به اندازه‌ای سطحی است که بیشتر شبیه یک فیلم اکشن معمولی است. دو ساعت و نیم زمان فیلم بسیار طولانی است. اما از نظر بصری جذاب است، با این حال برای من بیشتر از آنکه خوب باشد، ناامیدکننده بود.