فیلم Judy 2019

فیلم "جودی" به میراث گارلند ادای احترام می‌کند و در حالی که داستان‌گویی آن کمی کلیشه‌ای به نظر می‌رسد، اما بازی فوق‌العاده زلویگر شما را به پشت صحنه یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود می‌برد. زلویگر در این بیوگرافی ساده به یاد می‌آورد که چگونه باید بازی کند و بهترین عملکرد خود را از سال 2003 و فیلم "کوهستان سرد" ارائه می‌دهد. با این حال، با...

فیلم "جودی" به میراث گارلند ادای احترام می‌کند و در حالی که داستان‌گویی آن کمی کلیشه‌ای به نظر می‌رسد، اما بازی فوق‌العاده زلویگر شما را به پشت صحنه یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود می‌برد. زلویگر در این بیوگرافی ساده به یاد می‌آورد که چگونه باید بازی کند و بهترین عملکرد خود را از سال 2003 و فیلم "کوهستان سرد" ارائه می‌دهد. با این حال، با وجود نیت‌های خوب، فیلم به نظر می‌رسد که بیشتر وسیله‌ای برای نامزدی‌های جوایز برای بازیگر اصلی‌اش باشد تا اینکه بخواهد مطلب جالب‌تری درباره جودی گارلند بگوید. فیلم جودی به جهانی از غم و خود تخریبی منتقل می‌شود. او یک بازیگر جوان بی‌گناه، شکننده و بااستعداد بود که به سرعت به شهرت رسید. صدای او مانند صدای یک فرشته بود. اما در پس تولیدات پرزرق و برق و زیر آن لبخند بی‌نقص، فشار زیادی وجود داشت. او به عنوان یک عروسک قابل انعطاف تحت تأثیر هالیوود بود، محصولی از مدیران بی‌رحم. گارلند دیگر یک انسان نبود و فردیتش به طرز وحشیانه‌ای توسط مقامات بالاتر از بین رفته بود. او به اعتیاد و کار بیش از حد دچار شد و زندگی سخت و بی‌رحمانه‌ای را تجربه کرد. فیلم به دوره‌های آخر حرفه‌اش می‌پردازد که او مجبور به اجرای یک تور در لندن شد. وضعیت نامناسب او نتیجه اعتیادش بود. گارلند در دو راهی بین غریزه مادرانه و حرفه‌اش قرار داشت. فیلمنامه به خوبی خطرات شهرت در سنین آسیب‌پذیر را بررسی می‌کند، هرچند که در برخی جنبه‌ها سطحی به نظر می‌رسد. این فیلم به وضوح یک بیوگرافی مرسوم است و ترکیب نور و تاریکی در کارگردانی به آن شباهتی با "هفته من با مریلین" می‌دهد. لحظاتی از طرفداران که عشق خود را به قهرمانشان ابراز می‌کنند، به ستاره فیلم قدرت بیشتری می‌دهد. اما غم هرگز محو نمی‌شود. در نهایت، همه چیز به اجراهای مرکزی بستگی دارد. زلویگر در هر صحنه حاضر است و روحش را به شخصیت می‌بخشد. او به طرز شگفت‌انگیزی گارلند را به تصویر می‌کشد و من اگر او برای این عملکرد جوایز نگیرند، ناامید خواهم شد. این اجرا نه تنها بهترین عملکرد شغلی اوست، بلکه به سادگی بهترین عملکرد سال است. فیلم بدون او کار نمی‌کند. گارلند هرگز با چنین همدردی به تصویر کشیده نشده و این ترکیبی از کیفیت و کمیت است. این فیلم بزرگ یا پر زرق و برق نیست، بلکه فقط صادقانه است. گارلند خود به این اثر افتخار می‌کرد و ما هرگز او را فراموش نخواهیم کرد. اما لطفاً یک جعبه دستمال کاغذی با خود بیاورید. من نمی‌خواهم زحمات زلویگر را در به تصویر کشیدن نسخه‌ای از جودی گارلند نادیده بگیرم، اما می‌خواهم به طور کامل از فیلمنامه انتقاد کنم. "جودی" در هر فرصت ممکن، به کلیشه‌ای‌ترین و خسته‌کننده‌ترین مسیرها می‌رود. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات برای من جذاب بود، اما محصول نهایی ضعیف بود. زلویگر باید نامزد اسکار باشد برای این عملکرد خیره‌کننده به عنوان جودی گارلند. او واقعاً درخشان است و تا حدی به ما که نتوانستیم گارلند را در اوجش تجربه کنیم کمک می‌کند تا بفهمیم او چه ستاره‌ای واقعی و ناقص بود. به وضوح هرگز ستاره‌ای دیگر مانند او نخواهیم داشت، اما فکر نمی‌کنم زلویگر سعی در تقلید داشته باشد. این است که چرا اجرای او اینقدر جذاب است - این اجرا شخصی است. متأسفانه، اما عمق زیادی در بقیه فیلم وجود ندارد. جسی باکلی (که در "گل وحشی" خوب بود) برجسته است، اما در غیر این صورت، فیلم کمی کسل‌کننده است.