فیلم The Sorcerer’s Apprentice 2010

به‌طور کلی، منتقدان به شدت دربارهٔ این فیلم نظر داده‌اند، اما نظرات مردم عادی امتیاز بهتری به آن داده‌اند (هرچند که فوق‌العاده نیست). این موضوع چندان تعجب‌آور نیست، زیرا این خودخوانده‌های دانای کل همیشه دربارهٔ فیلم‌هایی که فقط برای سرگرمی ساخته شده‌اند، ناله می‌کنند. من فیلم را ارزش وقت و پولی که صرف کردم، دانستم. البته داستان چندان جذاب نبود، اما آیا کسی واقعاً انتظار دارد...

به‌طور کلی، منتقدان به شدت دربارهٔ این فیلم نظر داده‌اند، اما نظرات مردم عادی امتیاز بهتری به آن داده‌اند (هرچند که فوق‌العاده نیست). این موضوع چندان تعجب‌آور نیست، زیرا این خودخوانده‌های دانای کل همیشه دربارهٔ فیلم‌هایی که فقط برای سرگرمی ساخته شده‌اند، ناله می‌کنند. من فیلم را ارزش وقت و پولی که صرف کردم، دانستم. البته داستان چندان جذاب نبود، اما آیا کسی واقعاً انتظار دارد که از فیلمی مانند این چنین چیزی انتظار داشته باشد؟ به‌وضوح، این فیلم به جوانان و کسانی که به سحر و جادو و ماجراجویی‌های قدیمی علاقه دارند، هدف‌گذاری شده است. جلوه‌های ویژه واقعاً زیبا بودند و من به‌خصوص تم جادوگری قدیمی را دوست داشتم. این که بازیگر اصلی، نیکلاس کیج باشد، البته کمک زیادی به فیلم می‌کند. فیلم «شاگرد جادوگر» فیلم جالبی است. پیش‌زمینه آن چیز انقلابی نیست و به همان الگوهایی که بسیاری از این نوع فیلم‌ها دنبال می‌کنند، پایبند است؛ من به یاد می‌آورم که «راهب بی‌نقص» و «پرسی جکسون و المپیایی‌ها: دزد رعد» نیز ساختارهای مشابهی داشتند. این به این معنی نیست که فیلم لذت‌بخش نیست، زیرا من از آن لذت بردم. نیکلاس کیج همیشه به نوعی سرگرم‌کننده است، در حالی که جی باروشل به‌ویژه در مواقع کمدی عملکرد خوبی دارد. آلفرد مولینا نیز پس از «پرنس آف پرشیا: شن‌های زمان» دو ماه پیش، دوباره در یک نقش زنده دیزنی ظاهر می‌شود. او خوب است، اما در فیلم قبلی بهتر عمل کرده است. جلوه‌های ویژه عالی هستند و من واقعاً از دیدن آن‌ها بر روی صفحه لذت بردم. موسیقی متن نیز قابل قبول است، هرچند که سرعت فیلم می‌توانست بهتر باشد. به‌طور کلی، این فیلم من را تا حدی راضی می‌کند. آیا ارزش دیدن دارد؟ بله. به جز یک صحنه سرگرم‌کننده با برخی از "ل'آپرانتی سورسیر" فوق‌العاده لوکاس و چند تی‌شرت پرشور، این فیلم اقتباسی بسیار ضعیف از این افسانه آرتوری است. در روزهای قدیم، "مرلین" موفق می‌شود "مورگان" (آلیس کریگه) را در نوعی عروسک روسی زندانی کند. این به "بالازار" (نیکلاس کیج) می‌رسد که آن را در طول هزاره‌ها حفظ کند تا جانشین جادوگر قدیمی ظهور کند. خوب، او در چهره نسبتاً خجالتی "دیو" (جی باروشل) ظاهر می‌شود و بنابراین بالازار باید او را در هنرهای جادوگری آموزش دهد. در همین حال، "هوروات" (آلفرد مولینا) بدخواه به دنبال آزاد کردن جادوگر از اسارت است و با کمک یک راکر به سبک بیلی آیدل به نام "دریک استون" (توبی کبل) در پی آن‌هاست. به‌طور عادلانه، نیت خوبی وجود دارد - اکشن سریع و قابل توجهی وجود دارد، جلوه‌های بصری قابل قبول هستند و واقعاً خوب به نظر می‌رسند. اما بازیگری واقعاً ضعیف است. هیچ نشانه‌ای از جرقه میان کیج و شاگرد جوانش وجود ندارد؛ مولینا به عنوان "هوروات" با جذبه و بی‌رحم، تقریباً بی‌فایده است و سایر بازیگران فقط به شلوغی فیلم اضافه می‌کنند. به جز کبل که کمی سرگرم‌کننده است. دیالوگ‌ها بی‌اهمیت هستند و با نزدیک به دو ساعت، این فیلم خیلی طولانی است. متأسفانه. این فیلم منابع لازم برای خوب بودن را دارد، اما به خاطر تخیل آقایان کیج و تورنتاوب ضعیف عمل کرده است.