فیلم Downton Abbey: A New Era 2022

این جدیدترین اثر جولیان فلووز دو داستان را حول خانواده "گرانتم" به تصویر می‌کشد. در داستان اول، "بارکر" (با بازی هیو دانسی) به داونتون می‌آید تا فیلمی بسازد که هزینه یک سقف جدید و ضروری را تأمین کند و به زودی با "لیدی ماری" (با بازی میشل داوکری) که همسرش غایب است، دوست می‌شود. متأسفانه، او به زودی متوجه می‌شود که فیلم‌های صامت به سرعت...

این جدیدترین اثر جولیان فلووز دو داستان را حول خانواده "گرانتم" به تصویر می‌کشد. در داستان اول، "بارکر" (با بازی هیو دانسی) به داونتون می‌آید تا فیلمی بسازد که هزینه یک سقف جدید و ضروری را تأمین کند و به زودی با "لیدی ماری" (با بازی میشل داوکری) که همسرش غایب است، دوست می‌شود. متأسفانه، او به زودی متوجه می‌شود که فیلم‌های صامت به سرعت جذابیت خود را از دست می‌دهند و ستاره‌ها، به‌ویژه "میرنا" (با بازی لورا هادوک) با چالشی مواجه هستند که پایان‌دهنده بسیاری از کارهای ستاره‌های سینمای صامت بوده است - صدایی که می‌تواند رنگ را از دیوار بکند. در همین حال، بزرگ‌ترها به جنوب فرانسه می‌روند تا ویلای زیبایی را که به کنتس سالخورده هدیه شده بررسی کنند و در این مسیر باید بین یک استقبال دوستانه و خصومت آشکار از سوی مالکین قبلی این ملک لوکس تعادل برقرار کنند. ما به راحتی بین این دو داستان جابه‌جا می‌شویم و از سینماگرافی باشکوه در قلعه هایکلر و در ساحل آبی لاکژری لذت می‌بریم. متن فیلم به طور مکرر بسیار سرگرم‌کننده است - با بهترین دیالوگ‌ها از شخصیت‌های "پایین"؛ کمی رمانس، کمی ملودرام و فراوانی برای طرفداران این شخصیت‌ها وجود دارد. همچنین پایان داستان که یادآور دبرا میتفورد است، بسیار تأثیرگذار بود و حضور مگی اسمیت و پنلوپه ویلنتون همراه با صحنه‌ای که کوین دویل ("موزلی") به خوبی از آن استفاده کرده بود، وزن و عمق به داستان اضافه کرد. هنوز هم با الیزابت مک‌گاورن مشکل دارم، هیو بونویل قطعاً در بهترین حالتش نیست و داستان فرانسوی گاهی مصنوعی به نظر می‌رسد، اما در اصل این فقط یک الگوی شیک دیگر است که به برخی از استعدادهای بازیگری شناخته‌شده اجازه می‌دهد تا نقش‌های جاافتاده را به شیوه‌ای شخصیت‌محور و جذاب ایفا کنند. به نظر خوب می‌رسد و هست، اما باید بگویم - امیدوارم واقعاً پایان یک دوره باشد... پس از این همه زمان، انتظار نداشتم که جولیان فلووز فرمول خود را تغییر دهد و شروع به ایجاد چرخش‌های رادیکال در داستان یا تراژدی‌های غیرمنتظره کند. این یک مجموعه تماشای خانوادگی راحت است. اگر بخواهم بگویم، به جز عنصر رابطه همجنس‌گرا، کمتر از قبل ماجراجو است. اما این برای من کاملاً خوب است. مانند سری جدید "همه موجودات بزرگ و کوچک": می‌دانم چه انتظاری داشته باشم، اما با مجموعه‌ای از شخصیت‌هایی که می‌شناسم و دوست دارم، برایم مهم نیست. چند حادثه وجود داشت که چندان قابل باور نبود، مانند نویسنده‌ای تازه‌کار که ناگهان به یک نمایشنامه‌نویس موفق تبدیل می‌شود، اما این به داستان کمک کرد و توسعه‌های خوشایند برای تقریباً تمام شخصیت‌ها را پر کرد. هیچ هیجان یا شگفتی وجود نداشت، اما به اندازه کافی شوخ‌طبعی ملایم و توسعه داستان وجود داشت تا من را درگیر کند و با علاقه تا پایان تماشا کنم. سینماگرافی زیبا و باشکوه در تمام طول فیلم روح و توجه شما را مجذوب خود می‌کند. محیط‌های طبیعی باشکوه و محیط‌های انسانی فوق‌العاده یکدیگر را تکمیل می‌کنند. مد و لباس‌های ساده اما با کیفیت، جذاب هستند. تم موسیقی آرامش‌بخش و دلنشین --- که اعلام می‌کند "Quelque choses de magnifique arrive" --- دوباره به ما بازمی‌گردد و من خوشحالم. چه سفر سینمایی فوق‌العاده‌ای به دنیای اشرافیت بریتانیا در اوایل قرن نوزدهم! موسیقی متن به طور دقیق بیانگر لحن شاداب و خوشحال‌کننده این فیلم است. عشق ایجاد شده است؛ تولدها و رشدها اتفاق افتاده‌اند؛ درک حاصل شده است؛ و کسانی که به دنبال استقرار بودند، به آن رسیده‌اند. حالا، وارد دنیای پرهیاهو و جذاب فیلم در اوایل قرن نوزدهم می‌شویم. حالا، راز کلاولی از گذشته وارد می‌شود. حالا، خداحافظی غیرمنتظره و باورنکردنی برای آینده وارد می‌شود. بسیار خوب بازی شده است، اما کارگردانی می‌توانست بهتر باشد؛ کمی نامنظم بود. من تیم مرچنت و آیووری را استخدام می‌کردم که در ارائه کارگردانی آرام، دلنشین و نوستالژیک معروف هستند. همچنین، فیلم را به دو ساعت تبدیل می‌کردم، به جای یک ساعت و نیم. فیلمی شامل زنان بیشتر می‌ساختم با کارگردانی زن (یا حداقل کارگردانی زن برای فیلم درون فیلم)؛ آهنگسازان زن؛ و یک گروه بزرگ کاملاً زنانه. اما، افراد کمی جرات دارند تا به تمام زیبایی‌های زندگی مانند کنت ویکتوریا پایبند باشند!