فیلم Darkman 1990

فیلم «دارکمن» ساخته سم ریمی، آزمایش اولیه او برای دنیای مرد عنکبوتی، واقعاً لذت‌بخش است. لیام نیسون در نقش دکتر پیتون وستلیک، یک دانشمند فوق‌العاده بازی می‌کند که پس از یک برخورد بزرگ با رابرت جی. دورانت خبیث (با بازی لری دریک)، خود را به عنوان دارکمن، یک ضدقهرمان فوق‌العاده، بازآفرینی می‌کند و به پاکسازی لس‌آنجلس از مافیایی‌ها می‌پردازد. این فیلم براساس یک کمیک‌بوک نیست و...

فیلم «دارکمن» ساخته سم ریمی، آزمایش اولیه او برای دنیای مرد عنکبوتی، واقعاً لذت‌بخش است. لیام نیسون در نقش دکتر پیتون وستلیک، یک دانشمند فوق‌العاده بازی می‌کند که پس از یک برخورد بزرگ با رابرت جی. دورانت خبیث (با بازی لری دریک)، خود را به عنوان دارکمن، یک ضدقهرمان فوق‌العاده، بازآفرینی می‌کند و به پاکسازی لس‌آنجلس از مافیایی‌ها می‌پردازد. این فیلم براساس یک کمیک‌بوک نیست و ریمی قهرمان عذاب‌کشیده خود را می‌سازد و به شخصیت‌های مشابه در دوران‌های گذشته ادای احترام می‌کند. تمام جنبه‌های طنزآمیز این سبک فیلم‌ها در اینجا وجود دارد، از خشونت اغراق‌آمیز گرفته تا شخصیت‌های رنگارنگ. اما در عین حال، تم revenge (انتقام) به خوبی فکر شده و سکانس‌های اکشن اغلب عالی هستند. ریتم فیلم به سختی کاهش می‌یابد، چرا که آفرینش‌های ریمی در لس‌آنجلس، که هم دچار زوال و هم مرفه است، حرکت می‌کنند و نیسون به عنوان بازیگر اصلی داستان، با اعتماد به نفس، احساسات و نیروی عاطفی فراوان، جلوه می‌کند. به تازگی «دارکمن» را دوباره تماشا کردم و واقعاً چیزهای زیادی برای دوست داشتن در این فیلم وجود دارد. در مقایسه با افراط در ابرقهرمانان امروز، «دارکمن» به اصول اولیه پایبند است و داستانی احساسی و جذاب را به تصویر می‌کشد که واقعی است. هیچ CGI افراطی، هیچ داستان تحمیلی از سوی تهیه‌کنندگان استودیو، و هیچ کاراکتری که صرفاً به عنوان وسیله‌ای استفاده شود، وجود ندارد. طنز به طور مناسب استفاده می‌شود و لحن صحنه‌ها و شخصیت‌ها را تضعیف نمی‌کند. واقعاً دلم برای این نوع فیلم‌ها در دنیای ابرقهرمانان امروز تنگ شده است. من MCU را دوست دارم و چگونگی به تصویر کشیدن شخصیت‌های کمیک را تحسین می‌کنم، اما بعد از تماشای «دارکمن» (پس از حدود ۱۵ سال) متوجه شدم که MCU در بسیاری از موارد اشتباه می‌کند. دوست داشتم که می‌توانستم این فیلم را ببینم و نگران نباشم که این داستان چه ارتباطی به داستان کلی دارد یا اینکه این شخصیت در کجای دنیای بزرگ‌تر قرار می‌گیرد. همچنین این فیلم به خوبی بر روی یک شخصیت و سفر او در مواجهه با درد تمرکز کرده است. این فیلم را دوست دارم، یکی از آن فیلم‌هایی است که همیشه در یادم خواهد ماند. این یک گواهی واقعی بر فیلم‌سازی عالی و دانستن اینکه چه چیزی مؤثر است. این جالب است... این یکی از آن جواهرات B-Movie است که پر از استعداد حرفه‌ای است پیش از آنکه واقعاً به استعداد حرفه‌ای تبدیل شوند. و حتی شامل تلاش‌های اصلاحی نویسندگان نام‌آشنا نیز هست. این فیلم ارزش دیدن دارد، حتی اگر یکی از آن افرادی باشید که از فیلم‌های B متنفرند... به اشتباه متنفرند. و، این یک فیلم کمیک‌بوکی است، اغراق‌آمیز و کمدی است، و در یک داستان کوتاه جدی، عمل زیادی را به تصویر می‌کشد که همچنان جذاب است. MCU می‌تواند از این فیلم درس‌هایی در زمینه داستان‌نویسی بگیرد. این فیلم را در طول سال‌ها چندین بار دیده‌ام و با اینکه برخی صحنه‌ها به دلیل جلوه‌های بصری آن دوران واقعاً مبتذل بودند، هنوز هم سرگرم‌کننده و با بازی‌های قوی نیسون و مک‌دورمند است، حتی با برخی دیالوگ‌های به شدت احساسی، به ویژه از نیسون. در هر حال، این یک راه عالی برای گذراندن ۹۰ دقیقه است.