فیلم Taste the Blood of Dracula 1970

آنها خدمتکار من را نابود کردند. آنها نیز نابود خواهند شد... "چشیدن خون دراکولا" به کارگردانی پیتر ساسدی و نوشته آنتونی هینز (با نام مستعار جان الدر) ساخته شده است. این فیلم از تولیدات هامر فیلم بوده و بازیگران آن شامل کریستوفر لی، جفری کین، پیتر سالیس، لیندا هایدن، گوئن واتفورد و رالف بایتس هستند. موسیقی اثر جیمز برنارد و فیلم‌برداری توسط آرتور گرنت انجام شده...

آنها خدمتکار من را نابود کردند. آنها نیز نابود خواهند شد... "چشیدن خون دراکولا" به کارگردانی پیتر ساسدی و نوشته آنتونی هینز (با نام مستعار جان الدر) ساخته شده است. این فیلم از تولیدات هامر فیلم بوده و بازیگران آن شامل کریستوفر لی، جفری کین، پیتر سالیس، لیندا هایدن، گوئن واتفورد و رالف بایتس هستند. موسیقی اثر جیمز برنارد و فیلم‌برداری توسط آرتور گرنت انجام شده است. با مرور دنباله‌های سری فرانکشتاین و دراکولا از هامر، مشخص می‌شود که نظرات به شدت متفاوت است. این مورد، پنجمین فیلم از چرخه دراکولا، نمونه‌ای از این اختلاف نظرهاست. برخی، این فیلم را بسیار باارزش می‌دانند، به‌ویژه در یکی از کتب ادبی معتبر هامر فیلم، اما من، مانند ۵۰ درصد دیگر طرفداران این فیلم‌ها، این نظر را نمی‌پذیرم. به‌خوبی مشخص است که در این فیلم، کریستوفر لی برای بازگشت به نقش کنت خون‌آشام تحت فشار زیادی قرار گرفته و به نظر می‌رسد که پاداش‌های مالی در این تصمیم نقش داشته‌اند. نگرانی او از فیلمنامه و احساسات سرد و بی‌روح او کاملاً موجه بود و نتیجه نهایی سؤال‌برانگیز است که فیلمنامه پیش از مداخله لی چقدر بد بوده است؟ داستان شامل سه مرد انگلیسی با شخصیت‌های برجسته است که در روز به عنوان الگوهای جامعه عمل می‌کنند، والدین و همسران خوبی هستند، اما در شب به سبک زندگی تاریک‌تری روی می‌آورند. وقتی لرد کورتلی (بایتس) چیزی خطرناک‌تر و وسوسه‌انگیزتر به آن‌ها پیشنهاد می‌کند، آن‌ها وارد ماجرایی مرگبار می‌شوند که منجر به تولد دوباره کنت دراکولا می‌شود. پس از یک آغاز مناسب که به پایان "دراکولا از قبر برخاسته" متصل می‌شود، دراکولا دوباره به دنبال انتقام است و در این فیلم که نامش را یدک می‌کشد، نقش کوچکی دارد و دیالوگ‌هایش به قدری کم‌اند که واقعاً ارزش توجه ندارند. با وجود چند صحنه جالب (تولد دراکولا، انتقامت خونین و غیره) فیلم به نظر می‌رسد که ترکیبی گیج‌کننده از ایده‌ها باشد. از یک سو، نگاهی تند به زندگی طبقه مرفه ویکتوریایی انگلستان دارد و از سوی دیگر، سعی در ارائه یک داستان انتقامی مبتنی بر دوره‌ای دارد که در آن، شخصیت اصلی، هیولای معروف عنوان، قرار دارد. زیر نظر ساسدی، نماها از شکوه رنگارنگ گوتیک فیلم‌های قبلی دراکولا کاهش یافته و به رویکردی طبیعی‌تر و کم‌جلوه‌تر تبدیل شده است که چندان جذاب نیست. البته یک داستان عاشقانه بی‌روح نیز وجود دارد که پر از احساسات و چشم‌های خونی است و موسیقی برنارد مانند یک ناپدری بدخلق در اطراف می‌چرخد. در نهایت ما با یک دراکولای هامر مواجه‌ایم که چندان بد نیست، فقط معمولی است و پتانسیل بیشتری دارد، چرا که در واقع دراکولا در یک داستان انتقامی شبیه به قاتل سریالی گنجانده شده است. ۶ از ۱۰ هامر در طول سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۴، نه فیلم دراکولا یا خون‌آشام تولید کرده است: "ترس از دراکولا" (۱۹۵۸)؛ "عروس‌های دراکولا" (۱۹۶۰)؛ "دراکولا: شاهزاده ظلمت" (۱۹۶۶)؛ "دراکولا از قبر برخاسته" (۱۹۶۸)؛ "چشیدن خون دراکولا" (۱۹۶۹)؛ "زخم‌های دراکولا" (۱۹۷۰)؛ "دراکولا ای‌دی ۱۹۷۲" (۱۹۷۲)؛ "آیین‌های شیطانی دراکولا" (۱۹۷۳)؛ و "افسانه هفت خون‌آشام طلایی" (۱۹۷۴). در حالی که "چشیدن خون دراکولا" دارای یک آغاز فوق‌العاده است که یکی از نقاط قوت این سری به حساب می‌آید، باقی‌مانده فیلم چندان جذاب و بی‌نقص نیست. جذاب‌ترین جنبه داستان، "دایره" سه جستجوگر ثروتمند انگلیسی است. آن‌ها یک بار در ماه به‌طور مخفیانه برای تجربه فعالیت‌های تابو دور هم جمع می‌شوند. ورود لرد کورتلی، خدمتی شبیه به آلیستر کراولی، به این دایره هیجان‌های شیطانی را به ارمغان می‌آورد. بازی رالف بایتس در نقش کورتلی یکی از نقاط قوت فیلم است؛ او کاملاً پیچیده، شیطانی، دیوانه، خودخواه و متکبر است، شخصیتی که می‌توان دوست داشت و در عین حال از او متنفر بود! کورتلی هیجان نهایی را به این حلقه دوستان ارائه می‌دهد. جفری کین نقش ویلیام هارگود، فردی ریاکار را ایفا می‌کند که وانمود می‌کند یک اشراف‌زاده محترم و متدین است. در حالی که رفتار بدش با دختر زیبا و شیرینش، آلیس، که توسط لیندا هایدن بازی می‌شود، خشم‌آور و غیرقابل قبول است. این موضوع نشان می‌دهد که او فردی تقلبی است. صحنه‌ای که کورتلی و دایره سه نفره "خون دراکولا را می‌چشند" بسیار هوشمندانه و ترسناک است. تشکر از فیلمنامه‌نویس آنتونی هینز! "چشیدن خون دراکولا" دارای جوی گوتیک و فضایی غنی است و طراحی داستان نیز جذاب و نوآورانه است. اما چند مشکل وجود دارد. کمی سخت است که بتوان به نگرش انتقامی دراکولا نسبت به قتل خدمتکارش (کورتلی) باور داشت. آیا دراکولا شاهزاده شرارت نیست؟ چرا باید به کورتلی اهمیت بدهد؟ آیا مرگ کورتلی لازم نبود تا کنت دوباره زنده شود؟ آیا دراکولا فردی نیست که فقط استفاده کند و رها کند؟ (که او با دیگران در داستان این کار را می‌کند). شاید این موضوع به pride مربوط است و آیا دراکولا خادم شیطان نیست که سقوطش به خاطر بزرگ‌ترین تکبرش بود؟ همچنین، شاید من اطلاعات کافی درباره افسانه‌های خون‌آشام دهه ۶۰ و ۷۰ ندارم، اما چرا دراکولا نتوانست آلیس را به جمع مردگان تبدیل کند؟ او به وضوح او را مجذوب می‌کند تا به خواسته‌هایش عمل کند، اما هرگز موفق به چشیدن خون شیرین او نمی‌شود (اگرچه در پایان تلاش می‌کند). در عوض، او به سرعت دوست آلیس را تبدیل می‌کند. این موضوع منطقی نیست. همچنین منطقی نیست که او در یک نقطه خون یک خون‌آشام را می‌مکد که باعث مرگ آن موجود می‌شود. من نمی‌دانستم که خون‌آشام‌ها می‌توانند از خون خون‌آشام‌های دیگر تغذیه کنند. این فیلم ۹۱ دقیقه طول دارد و در استودیوی الستر در شمال لندن و همچنین مکان‌های اطراف مانند پارک کشور آلدن‌هم، قبرستان هایگیت، دریاچه تیکز واتر و کلیسای سنت اندرو فیلم‌برداری شده است. نمره: B