فیلم Glengarry Glen Ross 1992

تطبیق جالبی از یک نمایش تئاتر با بازیگران فوق‌العاده برای یک فیلم گروهی. از نظر من، فیلمنامه چندان جالب نیست، اما این داستانی است برای بازیگران و بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد. جو واقعی و شگفت‌انگیزی دارد... به خوبی فضای یک تیم فروش را به تصویر می‌کشد... استرس، رقابت و رابطه‌ای تا حدی خصمانه بین مدیریت و کارمندان جلویی... ماهیت شکارچی و جمع‌آوری آن به شدت حس می‌شود. فیلم...

تطبیق جالبی از یک نمایش تئاتر با بازیگران فوق‌العاده برای یک فیلم گروهی. از نظر من، فیلمنامه چندان جالب نیست، اما این داستانی است برای بازیگران و بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد. جو واقعی و شگفت‌انگیزی دارد... به خوبی فضای یک تیم فروش را به تصویر می‌کشد... استرس، رقابت و رابطه‌ای تا حدی خصمانه بین مدیریت و کارمندان جلویی... ماهیت شکارچی و جمع‌آوری آن به شدت حس می‌شود. فیلم فوق‌العاده‌ای است... فیلمنامه‌ای که دیوید مامت نوشته و با دیالوگ‌های به سبک معمول مامت، داستان واقعی ندارد و نیز یک مطالعه شخصیت نیست، اما همچنان جذاب است، حتی با شخصیت‌هایی که کلاهبرداران املاک هستند. این فیلم را در طول سال‌ها چندین بار دیده‌ام و هنوز هم از بازی جک لمون mesmerized هستم. پاچینو خوب بود اما لمون شایسته توجه بیشتری بود. **4.0/5** تعجب می‌کنم چند محیط اداری ظاهراً آرام این‌گونه واکنش نشان می‌دهند اگر همان اولتیماتوم به آنها داده شود! عملکرد آنها ضعیف است و "بلک" (الک بالدوین) با اعتماد به نفس و سلطه‌گری اعلام می‌کند که تنها دو نفر برتر در پایان ماه در آژانس املاک خود شغل خواهند داشت. این موضوع برای "لونا" (جک لمون)، "جورج" (آلن آروین)، "دیو" (اد هریس) و "ریکی" (آل پاچینو) شوک بزرگی است. آنها تلاش می‌کنند، ادعا می‌کنند، اما بازار در دسترس نیست. خوب، "بلک" هیچ‌یک از اینها را قبول نمی‌کند و بنابراین اولتیماتوم برقرار است. آنچه بعد از این می‌آید، این محل کار - تحت مدیریت نسبتاً ضعیف "ویلیامسون" (کوین اسپیسی) - از دوستی و همکاری به خنجر زدن سمی تبدیل می‌شود. در واقع، نبرد به "ریکی" در برابر "لونا" می‌رسد. اولی مردی جوان و پرشور است که "لینگک" (جاناتان پرایس) به دنبال خرید است و جایگاه بالای خود را تأمین می‌کند؛ دومی مدت‌هاست که توانایی خود را از دست داده اما نیازش به شغل هنوز باقی است. "بلک" یک هدیه برای رئیس خود گذاشته و آن فهرستی از "سرنخ‌های" ویژه است. اینها نشانه‌هایی هستند از اینکه چه کسی ممکن است به خرید و چه کسی به فروش علاقه‌مند باشد و برای این چالش ارزشمند تلقی می‌شوند، اما او آنها را نمی‌دهد. سپس دفتر دچار سرقت می‌شود و آن مدارک ارزشمند ناپدید می‌شوند. چه کسی آنها را برداشته است؟ برای یک دزد عادی هیچ ارزشی ندارند. این نقطه عطفی است که مجموعه‌ای از رفتارهای تند و غیرقابل قبول را به هم متصل می‌کند و نمایش دیوید مامت به شدت بر روی دینامیک‌های روابط انسانی رقابتی، فساد و اعتماد نور می‌افکند. لمون توانسته حس ناامیدی ملموسی را منتقل کند که به خوبی با پاچینو که به عنوان یک مشاور املاک غیرقابل اعتماد به نظر می‌رسد، همخوانی دارد. این سمّیت نهفته و دیالوگ‌های تند و شیرین به طور مؤثری تنش را در طول این درام کوتاه و شدید حفظ می‌کنند که از مزیت اضافی عدم وجود یک لحظه عاشقانه واحد بهره‌مند است! فکر می‌کنم مشخص بود که در اواخر فیلم چه کسی این کار را انجام داد، اما هرگز به طور قطعی مطمئن نیستید و حتی در آن زمان، آیا احساس ترحم، همدلی یا خشم می‌کنید؟ احتمالاً نه، از زمان "12 مرد خشمگین" (1957) چنین درام قدرتمندی از یک گروه تماماً مردانه ندیده‌ام و ارزش تماشا دارد.