فیلم Once 2007

این فیلم به طور رسمی به عنوان اولین فیلم مورد علاقه من در سال ۲۰۱۷ معرفی می‌شود. مدت‌ها بود که بعد از تماشای فیلم **Sing Street**، که آن هم اثر **جان کارنی** است، در لیست فیلم‌های مورد نظر برای تماشا قرار داشت. من همچنین فیلم دیگر او **Begin Again** را دوست داشتم (به آهنگ Lost Stars عشق می‌ورزم). همه این فیلم‌ها تم‌های مشابهی دارند، نه...

این فیلم به طور رسمی به عنوان اولین فیلم مورد علاقه من در سال ۲۰۱۷ معرفی می‌شود. مدت‌ها بود که بعد از تماشای فیلم **Sing Street**، که آن هم اثر **جان کارنی** است، در لیست فیلم‌های مورد نظر برای تماشا قرار داشت. من همچنین فیلم دیگر او **Begin Again** را دوست داشتم (به آهنگ Lost Stars عشق می‌ورزم). همه این فیلم‌ها تم‌های مشابهی دارند، نه تنها موسیقی، بلکه فرآیند ساخت موسیقی. **سادگی Once را دوست دارم** - احساس می‌شود که خام‌تر و طبیعی‌تر از Sing Street و Begin Again است. آهنگ‌ها واقعاً زیبا هستند و من هر روز به آن‌ها گوش می‌دهم. دو صحنه مورد علاقه من شامل: Falling Slowly (ویدیو بالا) در فروشگاه موسیقی - ارتباط فوری از طریق موسیقی! نیازی نیست که داستان عاشقانه‌ای بین پسر و دختر وجود داشته باشد، فقط باید برای عشق‌شان به ساخت موسیقی ارتباط برقرار کنند. صحنه دوم صحنه استودیو ضبط است: When Your Mind’s Made Up. من عاشق این هستم که پسر «دکمه‌ها را می‌فشارد» مثل اینکه بی‌تفاوت است و فقط برای کارکردن با هر گروه موسیقی آرزویی آمده، و سپس وقتی شروع به نواختن می‌کنند، می‌گوید... این چیست؟ این واقعاً خوب است - حمایت! و از آنجا به بعد، این برای همه آن‌ها چیزی جادویی است، که می‌دانید این نوازندگان در عنصر خودشان هستند و آن را برای بقیه عمرشان به یاد خواهند سپرد، در حال انجام چیزی که به آن‌ها عشق می‌ورزند. همه افراد در استودیو - شخصیت‌های بسیار دوست‌داشتنی. من کل فیلم را دوست دارم و همه صحنه‌ها عالی هستند. آهنگ احساسی مورد علاقه من، Lies است. این آهنگ بسیار قدرتمند و دلخراش است و فکر می‌کنم صحنه‌ای است که بیشتر قابل ارتباط است. ممکن است به عنوان فیلم پس‌زمینه من در حالی که کار دیگری انجام می‌دهم، جایگزین Garden State شود، فقط برای شنیدنش. این فیلم برای موسیقیدان‌ها و دوستداران موسیقی مانند من یک ضرورت است. کمال و من به آرامی به این فیلم عشق ورزیدم. چالشی که این فیلم با آن مواجه بود: ساخت یک فیلم مستقل با بودجه کم؛ بازیگران «بی‌نام» و استفاده از بازیگران با تجربه محدود یا بدون تجربه. داستان باید ساده باشد (پسر اوایل با دختر آشنا می‌شود)، اما واقع‌گرایانه. شخصیت‌ها باید قابل ارتباط باشند و کمی طنز اضافه شود. حالا آن را به یک موزیکال با حداقل ۱۰ آهنگ تبدیل کنید. اوه، و همچنین مطمئن شوید که یک جایزه اسکار برده می‌شود. این دقیقاً چیزی است که این فیلم به آن دست یافته و من واقعاً تحت تأثیر قرار گرفته‌ام. هانسارد و ایروگلووا در نقش‌های خود بسیار واقعی هستند، من نمی‌دانستم که چنین تجربه محدودی در بازیگری دارند. و موسیقی که آن‌ها با هم می‌سازند، عالی، احساسی و خام است. این موزیکال مدرن است که مردم باید تماشا کنند. نه هملیت بیش از حد ارزیابی شده، نه لا-لا لند خودشیفته، و نه تراژدی که Cats است. این فقط: عشق، موسیقی، مردم است. و من آن را دوست دارم (با وجود اشک‌هایی که به همراه دارد). (و با خواندن این، دوباره اشک در چشمانم جمع شد - در لحظه‌ای در اواخر فیلم، وقتی پسر از دختر می‌پرسد آیا شوهرش را دوست دارد. دختر پاسخ می‌دهد: "نه. من تو را دوست دارم" (پاسخ او زیرنویس نشده است)، بنابراین پسر متوجه نمی‌شود). اگر دلی دارید و دوست دارید با فیلم‌ها تحت تأثیر قرار بگیرید، این فیلم را تماشا کنید. این را هر چه سریع‌تر تماشا کنید.