فیلم Infinite 2021

به نظر می‌رسد که مشکلات زیادی با این فیلم وجود دارد. مفهوم فیلم خوب است، اما به‌طرز قابل توجهی سینماتیک نیست، بنابراین احساس می‌شود که تلاش شده تا اکشن به "Ad Astra" اضافه شود. با بازی مارک والبرگ به عنوان شخصیت اصلی، در بسیاری از لحظات فیلم نمی‌توانستم جز این فکر کنم که "یکی داره با عروسک من بازی می‌کنه" که این حس را کمی...

به نظر می‌رسد که مشکلات زیادی با این فیلم وجود دارد. مفهوم فیلم خوب است، اما به‌طرز قابل توجهی سینماتیک نیست، بنابراین احساس می‌شود که تلاش شده تا اکشن به "Ad Astra" اضافه شود. با بازی مارک والبرگ به عنوان شخصیت اصلی، در بسیاری از لحظات فیلم نمی‌توانستم جز این فکر کنم که "یکی داره با عروسک من بازی می‌کنه" که این حس را کمی خراب کرد. بخش بزرگی از داستان در طول قرن‌ها و شاید هزاره‌ها اتفاق می‌افتد، بنابراین واضح است که این بخش‌ها در فیلم گنجانده نشده‌اند و ما از اهمیت شخصیت‌های جاودانه بی‌خبر می‌مانیم. شما به نوعی فقط باید به آن‌ها اهمیت دهید. در بخشی از فیلم، من بیشتر با شخصیت‌های منفی همذات‌پنداری کردم زیرا طرح آن‌ها با سطحی از وضوح و دلیل قابل توجهی بیان شده است: همه را بکشید و هیچ‌جا برای بازگشت وجود نخواهد داشت. این یک تفسیر جالب از جمله "وقتی دشمن شما به زیر می‌رود، هیچ زمینی برای رفتن باقی نگذارید" است. در نهایت، این فیلم با یک بازیگر برجسته و بودجه‌ای زیاد، از نظر ظاهری خوب به نظر می‌رسد و مفهوم جالبی دارد، اما در اجرا به طرز عجیبی ضعیف است. من هرگز واقعاً به شخصیت‌ها اهمیت ندادم. این یکی از آن فیلم‌هایی است که از همان ابتدا راه‌حلی روشن دارد، به‌وضوح همانند بینی بر روی صورت شما، که در پایان یا شاید حتی پایان آغاز (همان‌طور که چرچیل ممکن است گفته باشد) به‌راحتی می‌توانستید آن را به خودتان اعمال کنید... "اوان" (مارک والبرگ) حافظه شگفت‌انگیزی دارد، اما دائماً توسط توهمات زنده‌ای که او را به سمت فروپاشی روانی سوق می‌دهند، آزار می‌بیند. به نوعی، با این حال، نوعی جنبه از عقلانیت ظهور می‌کند که "اوان" را به این فکر می‌اندازد که آیا او بخشی از نقشه‌ای برای نابودی بشریت است یا بخشی از راه‌حلی که ممکن است آن را نجات دهد. خود داستان نسبتاً جالب است و خاطرات همپوشانی که وضعیت ترسناک و ناپایدار قهرمان ما را ایجاد می‌کند، می‌توانست برای تلاش بسیار بهتری باشد اگر کارگردان آنتوان فوکا تلاش نکرده بود که خیلی چیزها را در ۱¾ ساعت جا بدهد. قربانی کردن شخصیت‌پردازی و جزئیات، به همراه بی‌رحمی صحنه‌های اکشن (که در واقع به نوعی به استریلیزه شدن داستان کمک می‌کند) ما را با حفره‌های بسیار زیادی و داستانی کاملاً نپخته تنها می‌گذارد. والبرگ از بهترین روزهایش گذشته است و با اینکه سوفی کوکسن به عنوان "نورا" تلاش زیادی می‌کند، اما همه چیز در پیچیدگی خود گم می‌شود و دیالوگ‌ها به‌خوبی تطبیق داده نشده‌اند. متأسفانه این مثال دیگری از فیلمی است که پول را به استعدادها و ظاهر آن پرتاب کرد، اما در مورد یک فیلمنامه هوشمندانه صرفه‌جویی کرد. "Infinite"، با بازی مارک والبرگ و کارگردانی آنتوان فوکا، مفهومی جذاب درباره تناسخ و رقابت‌های باستانی را ارائه می‌دهد اما در ارائه یک تجربه به یادماندنی مشکل دارد. در حالی که بازیگری قابل قبول است—والبرگ و چیووتل اجیفور انرژی خوبی به نقش‌های خود می‌آورند—شخصیت‌ها عمق ندارند و ارتباط با داستان دشوار است. از نظر بصری، فیلم لحظاتی دارد، با اکشن و افکت‌های خوب، اما کارگردانی احساس بی‌حالی می‌کند و ریتم داستان کند است. داستان به سرعت پیچیده می‌شود و به شدت به توضیحات وابسته است به جای اینکه کنجکاوی ارگانیک ایجاد کند. برای اکشن قابل مشاهده است، اما در نهایت فراموش‌نشدنی و بعید است که ارزش دوباره دیدن داشته باشد. یک تماشای مناسب برای یک بار، اما بیشتر از آن نیست.