فیلم The Swing of Things 2020

به گفته IMDb، نوشتن این فیلم به پنج نفر نیاز داشت؛ با توجه به نتیجه – یک سری وینت‌های نامربوط که با ایده‌های نیمه‌کاره‌ای مشخص می‌شود که یک موقعیت را ایجاد کرده و بلافاصله آن را رها می‌کنند – به نظر می‌رسد هر یک از نویسندگان به‌طور جداگانه و بدون ارتباط با چهار نفر دیگر نوشته‌اند. در این فیلم، ما یک تبلیغ‌نویس داریم که مشتری‌اش، با...

به گفته IMDb، نوشتن این فیلم به پنج نفر نیاز داشت؛ با توجه به نتیجه – یک سری وینت‌های نامربوط که با ایده‌های نیمه‌کاره‌ای مشخص می‌شود که یک موقعیت را ایجاد کرده و بلافاصله آن را رها می‌کنند – به نظر می‌رسد هر یک از نویسندگان به‌طور جداگانه و بدون ارتباط با چهار نفر دیگر نوشته‌اند. در این فیلم، ما یک تبلیغ‌نویس داریم که مشتری‌اش، با بازی جان لاویتز، ظاهراً صاحب یک شرکت جت‌پک است؛ فراموش نکنید که جت‌پک‌ها کاربردهای عملی بسیار کمی دارند و هیچ کاربرد تفریحی ندارند. همچنین زنی داریم که لباس‌های مخصوص سگ طراحی می‌کند و در اتاق نشیمن آپارتمانش یک نمایش مد برای یک کارمند فروشگاه حیوانات خانگی برگزار می‌کند، یک زن که به‌عنوان کت‌وومن لباس پوشیده و قصدش برای رفتن به دستشویی را با پرسیدن اینکه جعبه زباله کجاست اعلام می‌کند، و به‌دلیل نامشخصی، یک کشیش کاتولیک، در حالی که هم‌اتاقی‌اش با دو مرد که لباس تیم ملی فوتبال آرژانتین را پوشیده‌اند، یک سکس پر سر و صدا دارد. این آخرین باری خواهد بود که درباره جت‌پک‌ها یا مد لباس سگ‌ها می‌شنویم، که احتمالاً برای بهتر است. این دو نفر با هم ملاقات می‌کنند و او از او دعوت به بیرون می‌کند؛ او پاسخ می‌دهد که تصمیم گرفته تا زمانی که اولین معامله تجاری‌اش را انجام ندهد، از قرار گذاشتن خودداری کند (به نظرم اگر او یک فاحشه بود، می‌توانست دو کار را یکجا انجام دهد؛ بی‌ادبانه است، بله، اما هنوز هم خنده‌دارتر از هر چیزی در این فیلم است، که تنها به بی‌ادبی بسنده می‌کند). چرا او این جمله را بگوید، در حالی که در صحنه بعدی آنها در حال حاضر درگیر هستند؟ البته، دلیل اینکه فیلم به رابطه عاشقانه شخصیت‌ها اهمیتی نمی‌دهد این است که نمی‌تواند منتظر بماند تا به جامائیکا برود و به اصطلاح ما را با برهنگی جلوه‌گر، ارجاعات به استفاده از ماری‌جوانا و شوخی‌های مبتذل شگفت‌زده کند. به این نکته توجه کنید: گروهی از شخصیت‌ها در قایق به تفریح می‌پردازند و یکی از آنها بقیه را با داستان‌های دلفین‌های شهوتی سرگرم می‌کند. یکی دیگر از شخصیت‌ها به دریا می‌افتد و توسط دلفین‌هایی احاطه می‌شود که به اندازه‌ای از نظر آناتومیکی درست هستند که یک دلفین CGI می‌تواند باشد – که چندان هم زیاد نیست، اما نکته این است که ما به وضوح می‌بینیم که چرا این حیوانات پستانداران هستند و نه ماهی. یک شخصیت سوم برای نجات به آب می‌پرد، و... هیچ. فیلم به صحنه بعدی می‌پرد و همین. هرگز نمی‌دانیم آیا شخصیت توسط دلفین‌ها مورد آزار قرار می‌گیرد (که دوباره احتمالاً بهتر است). مثال دیگری: یک شخصیت به یک زن بلوند برخورد می‌کند که به تعجب او، او را به اتاق هتلش دعوت می‌کند؛ او از حیرت خود عبور می‌کند، آنها با هم می‌روند و… هیچ. آنها از قاب خارج می‌شوند، فیلم به صحنه دیگری می‌پرد و همین. و به همین ترتیب ادامه دارد. فیلم تعداد زیادی گره‌های باز را رها می‌کند، اما بزرگ‌ترین سوال این است که لوق ویلسون در این آشفتگی چه کار می‌کند؟ آیا تهیه‌کنندگان اوون را دزدیده و او را گروگان گرفته‌اند و لوق در این فاجعه به‌عنوان گروگان‌گیری ظاهر شده است؟ منظورم این است که جان لاویتز را می‌توانم درک کنم، اما لوق ویلسون؟ چه خبر است؟