فیلم Bleed for This 2016

ژانر فیلم‌های ورزشی بوکس مدتی است که بسیار تکراری شده است. دو ماه پیش، شرکت واینستین فیلم "دست‌های سنگی" (زندگی‌نامه روبرتو دورن) را منتشر کرد که من فکر می‌کردم فیلمی معمولی در ژانر بوکس است. این فیلم داستان یک بازگشت بود که کسل‌کننده و سطحی به نظر می‌رسید. حالا ما با فیلم "برای این خون بریز" از کمپانی Open Road Films به فصل جوایز اسکار...

ژانر فیلم‌های ورزشی بوکس مدتی است که بسیار تکراری شده است. دو ماه پیش، شرکت واینستین فیلم "دست‌های سنگی" (زندگی‌نامه روبرتو دورن) را منتشر کرد که من فکر می‌کردم فیلمی معمولی در ژانر بوکس است. این فیلم داستان یک بازگشت بود که کسل‌کننده و سطحی به نظر می‌رسید. حالا ما با فیلم "برای این خون بریز" از کمپانی Open Road Films به فصل جوایز اسکار نزدیک می‌شویم که در آن مایلز تلر در نقش وینی پازینزا بازی می‌کند، که این باید فرصتی برای او باشد تا به آن افتخار اسکار که می‌داند می‌خواهد، دست یابد. از زمانی که بازی قدرتمند جی.کی. سیمونز در "ویپلش" مایلز تلر را تحت‌الشعاع قرار داد، او لیاقت یک زندگی‌نامه مانند این را دارد. اگر "ویپلش" نتوانست او را به نقشه جوایز برساند، شاید این فیلم بتواند. داستان الهام‌بخش قهرمان بوکس وینی پازینزا را روایت می‌کند که پس از یک تصادف نزدیک به مرگ که او را از راه رفتن بازمی‌دارد، یکی از شگفت‌انگیزترین بازگشت‌ها در ورزش را رقم می‌زند. همه فیلم‌های بوکس به نظر می‌رسند که یکسان هستند و مدام تکرار می‌شوند: "به من یک شانس دیگر بده" یا "یک شوت دیگر." نویسنده و کارگردان بن یانگر سعی دارد این زندگی‌نامه را متفاوت از دیگران بسازد. از همان ابتدا می‌بینید که وینی یک فرد با روحیه و پرشور است. او در کمتر از 10 دقیقه نخست، نقص‌هایش را نشان می‌دهد. داستان به سرعت به باخت او و معرفی دیگر افراد مهم در زندگی و حرفه‌اش، به‌ویژه خانواده‌اش، می‌پردازد. فیلم نشان می‌دهد که خانه وینی چقدر برای او مهم است. هر بار که وینی در تلویزیون بوکس می‌کند، مادرش را در اتاقی دیگر می‌بینید که در حال دعا و کشیدن سیگار به مجسمه‌های شیشه‌ای عیسی‌اش است به دلیل دیدگاه‌های مذهبی‌اش علیه خشونت، با این حال او همچنان از خانواده‌اش در اتاق نشیمن می‌پرسد که آیا او برنده شده است یا نه. اگر هرگز می‌خواستید مایلز تلر را به عنوان یک بوکسور با لهجه رود آیلند ببینید، این فیلم برای شماست. گرچه او بیشتر شبیه جری فرارا به نظر می‌رسد، اما در نقش اصلی‌اش به عنوان وینی پازینزا واقعاً عملکرد خوبی دارد. صدایش بسیار شبیه به بوکسور واقعی است. نکته مثبت در مورد وینی به عنوان یک شخصیت این است که او فقط "یک مبارز" نیست، بلکه متکبر هم نیست. آنچه پازینزا را به عنوان یک شخصیت واقعی‌تر جلوه می‌دهد، تصادف نزدیک به مرگ او و مسیر بهبودی‌اش است. بیشتر فیلم‌های بوکس حول محور داستان‌های پیروزی و شکست می‌چرخند، اما این یک تصادف واقعی است که حال و هوای غم‌انگیزتری دارد. حتی پس از این تجربه نزدیک به مرگ، وقتی او بیدار می‌شود، هنوز هم می‌خواهد بوکس کند. صحنه‌هایی که وینی در حال استفاده از "هالو" برای تمرین است، نشان‌دهنده تعهد تلر به این نقش است. او بیشتر از آنچه که قبلاً دیده‌اید، ساخته شده است. یانگر کار خوبی در به تصویر کشیدن آتش و روح پازینزا انجام می‌دهد و او را به شخصیتی دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند که عملکرد تلر به خوبی از او حمایت می‌کند. هرچند مایلز تلر کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد، اما او گاهی توسط یکی از چهره‌های متعدد آرون اکهارت تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. وقتی او معرفی می‌شود، شما نمی‌دانید که او کیست. حتی صدایش هم شبیه به خودش نیست و به هیچ وجه به او نمی‌خورد. امسال شاهد چهره‌های مختلف آرون اکهارت از "سالی" و حالا این فیلم هستیم. او بیشتر از یک مربی بوکس معمولی با گذشته‌ای شناخته‌شده است و همچنین دوست اوست. او لهجه نیویورکی را به خوبی ادا می‌کند و در بسیاری از مواقع بهترین دیالوگ‌ها را بیان می‌کند. اما هر بار که او در کنار تلر به اشتراک می‌گذارد، شیمی شگفت‌انگیزی بر روی پرده وجود دارد. شاید این رابطه به اندازه رابطه بی. جوردن و استالونه در "کرید" قوی نباشد، اما رابطه آن‌ها بسیار محکم است. یکی از بهترین صحنه‌های فیلم بازسازی ویدیوی تمرینی وینی با هالو است. این فیلم در واقع به برخی کلیشه‌های بوکس پایبند است و شامل تعدادی مونتاژ تمرینی و عناصر درون داستان است. این موضوع چندان مشکل‌ساز نیست، اما صحنه‌های بوکس هم چندان عالی نیستند. فیلم بیشتر بر روی بازگشت او به دنیای بوکس تمرکز دارد تا خود بوکس. با چندین صحنه بوکس، بسیاری از نمای‌ها خارج از رینگ و بر روی واکنش تماشاچیان متمرکز است. در برخی موارد، این فیلم می‌تواند نوعی دنباله برای "دست‌های سنگی" باشد. در انتهای فیلم، نبرد بین دورن و پاز نمایش داده می‌شود. با این حال، از آنجا که ما دو فیلم بوکس با حضور روبرتو دورن داشتیم، شخصاً ناامید شدم که فیلم نتوانسته است ادواردو رامیرز را در نقش قبلی خود بازگرداند. "دست‌های سنگی" نبرد وینی پاز را نمایش نداد (به دلایل واضح) اما این یکی این کار را می‌کند... اما نتوانستید رامیرز را به دست آورید؟ به نظر می‌رسد که دنیای سینمایی بوکس هرگز به واقعیت نخواهد پیوست. "برای این خون بریز" یک زندگی‌نامه نسبتاً قوی است با بازی‌های خوب از مایلز تلر و آرون اکهارت و یک فیلمنامه عالی از نویسنده و کارگردان بن یانگر. **دوباره متولد شده برای رسیدن به آسمان.** من واقعاً انتظار نداشتم. این یک درام ورزشی بیوگرافی است که داستان الهام‌بخش یک بوکسور جوان و با استعداد آمریکایی را روایت می‌کند که با بزرگ‌ترین مشکل در حرفه‌اش پس از تصادف با اتومبیل مواجه می‌شود. بخش‌های باقی‌مانده بر روی چگونه او برای بازگشت تلاش می‌کند، در حالی که در حال بهبودی از جراحات جدی است، متمرکز شده است. بزرگ‌ترین مزیت فیلم بازیگران آن بود. من به‌ویژه مایلز تلر را در نقش اصلی دوست داشتم. صعود اخیر او در هالیوود فوق‌العاده بود و این فیلم هم یکی دیگر از آثار واجب‌دیدن اوست. حتی بازیگران و نقش‌های فرعی هم عالی بودند. اگر شما طرفدار فیلم‌های بوکس یا ورزشی هستید، از آن لذت خواهید برد. اما در داستان به اندازه کافی درام وجود دارد تا یک خط داستانی تأثیرگذار بسازد. احساس می‌شود که این فیلم کم‌ارزش شده و به عنوان یک فیلم هالیوودی، شناخته‌نشده باقی مانده است. در روزها و سال‌های آینده، این فیلم به بزرگ‌ترین پوشش مخاطبان خواهد رسید. کارگردان این فیلم به خوبی از موفقیت آن بهره‌برداری خواهد کرد. قطعاً او باید از موفقیتش در فیلم‌های بعدی‌اش استفاده کند. زیرا من انتظار دارم که از این بهتر و بزرگتر باشد. این فیلم یکی از بهترین‌های سال است، پس آن را از دست ندهید. **8 از 10**