فیلم The Terminal 2004

توم هنکس همیشه محبوب خانواده ماست و فیلم _ترمینال_ او در سال ۲۰۰۴ به نوعی از دستم رفته بود. حالا این کمبود را جبران کرده‌ام و وقتش رسیده که درباره‌اش صحبت کنم. بیایید با توصیف رسمی آغاز کنیم: _ویکتور ناورسکی مردی بدون وطن است؛ هواپیمایش درست در زمانی که یک کودتای نظامی در کشورش رخ می‌دهد، به پرواز در می‌آید و او را در فرودگاه کندی...

توم هنکس همیشه محبوب خانواده ماست و فیلم _ترمینال_ او در سال ۲۰۰۴ به نوعی از دستم رفته بود. حالا این کمبود را جبران کرده‌ام و وقتش رسیده که درباره‌اش صحبت کنم. بیایید با توصیف رسمی آغاز کنیم: _ویکتور ناورسکی مردی بدون وطن است؛ هواپیمایش درست در زمانی که یک کودتای نظامی در کشورش رخ می‌دهد، به پرواز در می‌آید و او را در فرودگاه کندی به دام می‌اندازد، جایی که پاسپورتش هیچ کس آن را نمی‌شناسد. در حالی که او در سالن ترانزیت قرنطینه شده تا مقامات مشخص کنند با او چه کنند، ویکتور به سادگی به زندگی‌اش ادامه می‌دهد و به یک مهماندار زیبا علاقه‌مند می‌شود._ مردی که برای ماه‌ها در یک فرودگاه گیر کرده، به نظر کمی غیرواقعی می‌آید؟ اما این داستان واقعاً الهام‌گرفته از داستان واقعی مردی به نام مرهَن ناصر است که از آگوست ۱۹۸۸ تا آگوست ۲۰۰۶ در فرودگاه شارل دوگل فرانسه زندگی می‌کرد. او زمانی گیر افتاد که مدارک تأیید پناهندگی‌اش در فرانسه دزدیده شد، در حالی که از بلژیک به انگلستان در حال سفر بود. این داستان فوق‌العاده‌ای است و ارزش مطالعه دارد. این فیلم به طور کلی فیلمی سبک و دلنشین است و هنکس در نقش ویکتور ناورسکی به خوبی بازی می‌کند. او با شرایطش سازگار می‌شود و دوستان زیادی از کارکنان فرودگاه پیدا می‌کند. او همچنین با شخصیتی که استنلی توچی بازی می‌کند، که مدیر گمرک در فرودگاه است، دشمنی پیدا می‌کند. اگرچه در بعضی مواقع حس می‌شود که فیلم بیشتر شبیه تبلیغات است، اما فیلمی جذاب است که با وجود چند مورد غیرواقعی، مانند پیشرفت سریعش در زبان انگلیسی، شما را به یک سفر سرگرم‌کننده می‌برد. هنکس عالی است و دوستانش هم شخصیت‌های جالبی دارند و توچی نیز به خوبی نقش منفی را ایفا می‌کند. کاترین زیتا-جونز هم در این فیلم حضور دارد، اما حضورش کمی ناهمخوان به نظر می‌رسد. با توجه به وضعیت "گرفتن در فرودگاه"، نیازی به داستان عاشقانه نبود، اما به نظر می‌رسد این چیزها برای جلب توجه بیشتر بینندگان اضافه شده‌اند. این فیلم به تازگی از کاتالوگ نت‌فلیکس در استرالیا حذف شده و به همین دلیل من بالاخره آن را تماشا کردم، اما اگر به آن برخوردید، فیلم بسیار زیبایی است که قلبتان را برای چند ساعت گرم می‌کند. تماشای عالی، احتمالاً دوباره آن را می‌بینم و به شدت توصیه می‌کنم. من می‌توانم فقط بر اساس "توم هنکس در فرودگاه" آن را توصیه کنم، به ویژه با توجه به محبوبیت "نجات‌یافته". من واقعاً دوست دارم که چطور او به عنوان یک فرد خارجی در یک فرودگاه آمریکایی، سخت‌کوش و باهوش به تصویر کشیده شده است. مطمئنم نسخه‌ای از این فیلم با شخصیت آمریکایی بی‌فایده‌ای که در کشور دیگری گیر کرده، می‌تواند بسیار خنده‌دارتر باشد، اما بی‌شک فیلم بدتری خواهد بود. پیشرفت شخصیت هنکس فوق‌العاده است و در حالی که قطعاً عناصری از این فیلم رمانتیک وجود دارد، دیدن فیلمی که می‌تواند انگیزه‌های رمانتیک شخصیت را همزمان با انگیزه‌های داستانی نگه دارد و اجازه دهد هر دو موجودیت خود را داشته باشند، تازه‌کننده است. استنلی توچی نیز کارش را به خوبی انجام می‌دهد، هرچند که به عنوان یک شرور کاملاً غیرضروری است. بله، او فقط در حال انجام کارش است، اما انگیزه‌های شخصیتی‌اش برای کسی که در حال تلاش برای کسب ترفیع است، به طرز عجیبی غیرمنطقی به نظر می‌رسد. نقطه‌نظرم این است که این فیلم نه تنها به خوبی ساخته شده و به خوبی اجرا شده است، بلکه چیزی بزرگ‌تر را به تصویر می‌کشد و مشکلاتی را که ما به عنوان انسان‌ها، در جامعه و بوروکراسی داریم، برجسته می‌کند. شاید من _ترمینال_ را مدتی پس از اکرانش تماشا کرده باشم، اما هیچ جزئیاتی را به یاد نداشتم و به همین دلیل اخیراً این فرصت را پیدا کردم که آن را در نت‌فلیکس ببینم. چه قبلاً آن را دیده باشم یا نه، حالا نیز ممکن است جزئیاتش را خیلی خوب به یاد نداشته باشم. این یک فیلم آرام با داستانی کند است. فیلمی که به طور مستقیم در مقابل _فهرست شیندلر_ اسپیلبرگ قرار می‌گیرد، که به نوعی کند بود، اما پس‌زمینه‌اش قتل میلیون‌ها نفر و رشد شخصیت یک مرد بود که در تلاش بود برخی از آن زندگی‌ها را نجات دهد. لحن آرام فیلم با انفجارهای ناگهانی از خشونت عاطفی و جسمی قطع می‌شود. این بدان معنا نیست که _ترمینال_ کسل‌کننده است، هرچند برخی ممکن است این‌طور فکر کنند. این یک مطالعه شخصیت از مردی است که در حالت بلاتکلیفی است، نه در ایالات متحده و نه قادر به ترک آن. او کشورش را ترک کرده تا به نیویورک بیاید و در آنجا کودتایی در وطنش رخ می‌دهد، و از آنجا که ایالات متحده دولت جدید را به رسمیت نمی‌شناسد، او در بخشی از فرودگاه JFK گیر می‌کند. داستان به طور بسیار آزادانه‌ای بر اساس داستان یک مرد ایرانی است. به نظر می‌رسد او برای استفاده از داستانش پول دریافت کرده، اما آن‌ها در نهایت فقط از مفهوم آن استفاده کردند. و اما برمی‌گردیم به فیلم. داستان پر از لحظات کوچک است که نشان می‌دهد ویکتور چگونه به محیط محدود جدیدش عادت می‌کند: سعی در تأمین غذا برای خود، کمک به چند نفر خواه آنها بخواهند یا نه، پیدا کردن راه‌هایی برای سرگرمی یا مشغول نگه‌داشتن خود و در نهایت، به تدریج درگیر یک مهماندار می‌شود که اغلب او را می‌بیند. اکثر فیلم‌ها به یک شخصیت منفی نیاز دارند و به نظر می‌رسد که وضعیت ویکتور کافی نیست تا او را با دردسر مواجه کند، زیرا رئیس امنیت که استنلی توچی نقش او را بازی می‌کند، به طور دوره‌ای توطئه می‌کند تا مسافر سرگردان ما دستگیر شود تا او به مکانی دیگر منتقل شود و بنابراین مشکل کسی دیگر شود. اما اجازه می‌دهم تمام جزئیات داستان را خودتان کشف کنید و همچنین ببینید در قوطی بادام‌زمینی که او همیشه حمل می‌کند، چه چیزی وجود دارد. در مجموع، _ترمینال_ فیلمی دلپذیر است، اما شاید بخواهید آن را در حین انجام کارهای خانه یا به نوعی چندکارگی تماشا کنید. _ترمینال_ با بازی توم هنکس در نقش ویکتور ناورسکی، بیشتر از یک کمدی دلگرم‌کننده درباره مردی است که در فرودگاه گیر کرده است. این یک کاوش عمیق در تاب‌آوری انسان است که از عشق و روحیه‌ای تسلیم‌ناپذیر تغذیه می‌شود. این فیلم فراتر از عناصر کمدی خود می‌رود و پیامی قدرتمند درباره توانایی روح انسانی برای سازگاری و شکوفایی، حتی در سخت‌ترین شرایط، را فاش می‌کند. مشکل ویکتور، که به نوعی در بلاتکلیفی بوروکراتیک در فرودگاه JFK قرار گرفته، به میکروکازم تجربه انسانی تبدیل می‌شود. او به خاطر آشفتگی‌های سیاسی از سرزمینش جدا شده و با آینده‌ای پر از عدم‌اطمینان مواجه است. اما ویکتور به سادگی تسلیم ناامیدی نمی‌شود. بلکه او واقعیت غیرمنتظره‌اش را می‌پذیرد و فرودگاه را به خانه‌ای موقت و پناهگاهی برای رویاهایش تبدیل می‌کند. او با grace زندگی پرشور فرودگاهی را پیمایش می‌کند و دوستی‌ها را شکل می‌دهد، مهارت‌های جدیدی را یاد می‌گیرد و حتی عشق را می‌یابد. داستان او به شدت طنین‌انداز است و به ما یادآوری می‌کند که حتی در مواجهه با مشکلات، تمایل ذاتی ما به ارتباط و هدف می‌تواند پیروز شود. اراده ویکتور ما را به الهام می‌دهد تا فراتر از محدودیت‌های تحمیل شده توسط شرایط‌مان ببینیم و امید و تاب‌آوری را در درون خود بیابیم. این نکته‌ای عمیق است که عشق و غریزه بقا می‌توانند قوی‌ترین نیروهایی باشند که ما را به جلو می‌رانند. اما این فیلم همچنین نگاهی منحصر به فرد به دنیای نادیده‌گرفته شده فرودگاه ارائه می‌دهد. آنچه که اغلب به عنوان یک نقطه عبور استریل تلقی می‌کنیم، به میکروکازم زنده‌ای از زندگی انسان تبدیل می‌شود. از طریق سفر ویکتور، ما شاهد یک اکوسیستم پر جنب و جوش هستیم که با افراد مختلفی پر شده است که در چرخه ۲۴ ساعته این محیط غیرمعمول حرکت می‌کنند. این فیلم ما را ملزم می‌کند که فراتر از سطح نگاه کنیم و بافت پیچیده‌ای از زندگی‌هایی که در این فضای ظاهراً عادی بافته شده‌اند را قدردانی کنیم. در نهایت، _ترمینال_ گواهی بر ظرفیت روح انسانی برای سازگاری و پایداری است. این فیلمی است که پس از پایان تیتراژ با شما می‌ماند و شما را به تفکر درباره تاب‌آوری خود و عمق‌های پنهان ارتباط انسانی ترغیب می‌کند. در حالی که ممکن است همه ما با شرایط فوق‌العاده ویکتور مواجه نشویم، داستان او یادآوری قدرتمندی است که درون هر یک از ما پتانسیل ایجاد پناهگاهی برای خود، پیدا کردن معنا حتی در غیرمنتظره‌ترین مکان‌ها وجود دارد.