انیمیشن Tarzan 1999

فیلم «ترزان» با حرکات سریع در جنگل رنگارنگ، دوره رنسانس دیزنی را با شگفتی‌های وحشیانه‌ای به پایان می‌رساند. دو دنیا، یک خانواده. یک پسر بچه‌ی معصوم تقریباً چهار ساله برای اولین بار به یک سینما می‌رود. او با ادب از فروشنده می‌خواهد که یک سطل پاپ‌کورن شیرین به او بدهد و سپس به داخل سالن تاریک می‌رود تا جایی مناسب برای تماشای فیلم پیدا کند....

فیلم «ترزان» با حرکات سریع در جنگل رنگارنگ، دوره رنسانس دیزنی را با شگفتی‌های وحشیانه‌ای به پایان می‌رساند. دو دنیا، یک خانواده. یک پسر بچه‌ی معصوم تقریباً چهار ساله برای اولین بار به یک سینما می‌رود. او با ادب از فروشنده می‌خواهد که یک سطل پاپ‌کورن شیرین به او بدهد و سپس به داخل سالن تاریک می‌رود تا جایی مناسب برای تماشای فیلم پیدا کند. تریلرها آغاز می‌شوند و هیجان درونی او برای فیلم کامل که هنوز شروع نشده است را سرکوب می‌کند. سپس، این اتفاق می‌افتد. لوگوی دیزنی ظاهر می‌شود. زمان آن فرارسیده است. یک خانواده که از غرق شدن نجات یافته‌اند، در جنگل ناشناخته‌ای زندگی می‌کنند و صدای پرشور فیل کالینز داستان را پیش می‌برد. یک پلنگ به یک بچه گوریل حمله می‌کند و سپس زوج انگلیسی را به طرز وحشیانه‌ای می‌کشد و تنها فرزند شیرخوارشان را به جا می‌گذارد که در جنگل زار زار می‌زند. تا اینکه یک گوریل ماده او را به فرزندی می‌گیرد. ترزان. پسر چهار ساله، که از خشونت‌های طبیعت بی‌خبر بود، مجذوب انیمیشن رنگارنگ می‌شود. احساسات فراوان. آن جادوگری خالص دیزنی. این آغاز یک عشق جدید به سینما بود. عشق و علاقه‌ای که هرگز نمی‌توانست از بین برود. بله، آن پسر چهار ساله، من بودم. به‌طور ذهنی، «ترزان» بیشتر از یک کلاسیک دیگر دیزنی در کتابخانه انیمیشن‌های آنهاست. حتی بیشتر از یک اقتباس از حماسه بروروز. این فیلم یک شروع بود. ماجراجویی‌ای که هرگونه احساسات ممکن را در بر می‌گیرد. رمانس غم‌انگیز بین کاوشگر جین و ترزان نوجوان. موضوعاتی از طرد اجتماعی را از طریق دو گونه مرتبط به تصویر می‌کشد و تضاد «دو دنیا، یک خانواده» را در «ترزان» القا می‌کند. اینکه ما چگونه تربیت می‌شویم و چه طور قرار است به چه کسی تبدیل شویم. طنز از طریق شخصیت‌های حمایتی ترک و تانتور که ریتم‌های جذاب خود را دارند. تضادهای تاریک از طریق تکنیک‌های شکار خیانت‌آمیز کلایتون که گوریل‌ها را به عنوان دارایی‌های تجاری می‌بیند. کاوش در جنگل‌های پرجنب‌وجوش آفریقا. همه اینها به یک داستان شگفت‌انگیز بلوغ منتهی می‌شود. قطعاً یکی از آثار کمتر دیده شده دیزنی. کارگردانی هنری این فیلم از قوی‌ترین‌های دوران رنسانس است که انیمیشن‌های سنتی دو بعدی را با پس‌زمینه‌های سه بعدی نوآورانه ترکیب کرده است. معمولاً از مونتاژهای بصری برای هدایت داستان به سمت هدف مورد نظر استفاده می‌کند. پس‌زمینه‌های آبرنگی برای تقویت محیط طبیعی. طراحی‌های شخصیت‌های روشن برای تضاد با پس‌زمینه تاریک. کارگردانی بی‌نظیر توسط لیما و باک. سپس، فیل کالینز به عنوان موسیقیدان افسانه‌ای که هست، داستان را با احساس و روح پر می‌کند. سرود «دو دنیا»، «تو در قلب من خواهی بود» و «غریبه‌هایی مثل من». آهنگ‌سازی منچینا مانع از خواندن شخصیت‌ها و تبدیل شدن به یک موزیکال غیرضروری می‌شود. همانطور که گفتم، به‌طور ذهنی از مقایسه «ترزان» با دیگر انیمیشن‌ها از «خانه موش» سر باز می‌زنم. در نهایت، این اولین تجربه سینمایی من بود. با این حال، به‌طور عینی، داستان دارای نقاط ضعف است. این داستان در کمترین زمان ممکن، یک داستان حماسی را فشرده می‌کند. نتیجه قابل توجه این است که ویرایش برخی بخش‌ها شتاب‌زده است. دو دقیقه ابتدایی یک طوفان از داستان‌سرایی احساسی است که متأسفانه پایه‌های کمی دارد. مونتاژهای بزرگ شدن ترزان نیز از نظر داستانی ضعیف بود و فقط لذت بصری ارائه می‌دهد. گلدوین، کلوز و اودونل در نقش‌های خود قدرت کافی نداشتند. با این حال، درایور و بلستد بسیار خوب بودند. و هرچند از آهنگ لذت می‌برم، تکرار مکرر «دو دنیا» در طول فیلم تنوع شعری را کاهش می‌دهد. کل داستان سریع‌تر از شلیک یک تفنگ روایت می‌شود، اما من هرگز نمی‌توانم عشق ابدی‌ام به این فیلم را رها کنم. «ترزان» فیلمی بود که من را به سینما دوست تبدیل کرد. اگر آن لذت سرشار را در سینما در سال 99 تجربه نکرده بودم، احتمالاً این نقدهای آماتور هرگز نوشته نمی‌شدند. بنابراین به خاطر آن، «ترزان» و دیزنی همیشه قدردانی من را دارند. فیلم «ترزان» یکی از آن فیلم‌هاست که همیشه فرض می‌کردم آن را دیده‌ام، اما به وضوح اینطور نیست و این اولین بار است که آن را تماشا می‌کنم. فوق‌العاده است! موسیقی فیل کالینز عالی است و واقعاً به فیلم افزوده می‌شود - «پسر انسان»، که قبلاً درباره‌اش می‌دانستم، آهنگ فوق‌العاده‌ای است که با مونتاژ به خوبی کار می‌کند. برخی از ویرایش‌ها نسبتاً تند هستند، در حالی که انیمیشن از نظر بصری دلپذیر است. تونی گلدوین (ترزان) و مینی درایور (جین) به خوبی در نقش‌های خود قرار می‌گیرند، همچنین گلن کلوز (کالا) و برایان بلستد (کلایتون). من از بازی رزی اودونل در نقش ترک بیشتر لذت بردم - که در واقع شخصیت بزرگی نیست، اما اودونل او را به یاد ماندنی می‌کند. این فیلم شامل چیزهایی است که قبلاً در فیلم‌های جنگلی دیگر دیده‌اید، مانند «کتاب جنگل» 1967 و همچنین، همانطور که انتظار می‌رفت و هنوز هم خنده‌دار است، «جرج از جنگل» 1997. صحنه‌های اولیه به‌ویژه به شدت به موسیقی کالینز وابسته‌اند - از نقطه میانی به بعد بیشتر در سطح خود قرار می‌گیرد و همچنین مسیر خود را با این نوع داستان پیش می‌برد. من کنجکاو هستم که دو فیلم دنباله‌ای به کجا می‌روند. **یک تولید دیزنی که وعده‌های بیشتری نسبت به آنچه ارائه می‌دهد دارد.** مانند هر کودکی که در چند دهه گذشته به دنیا آمده، من در دوران کودکی با فیلم‌های دیزنی بزرگ شدم. با این حال، به دلایلی که نمی‌دانم، هرگز به این فیلم جذب نشدم و در نهایت تا امروز آن را ندیدم. پس از دیدن آن، واقعاً تحت تأثیر قرار نگرفتم. بزرگ‌ترین مشکلی که در این فیلم احساس کردم، فقر و کمبود الهام در فیلمنامه است که یک اقتباس ضعیف از داستان اصلی نوشته ادوگار رایس بورو است. شخصیت‌ها به بهترین نحو طراحی نشده‌اند، شخصیت‌های آزاردهنده زیادی در اینجا وجود دارند (پدر جین، گوریل‌ها و به‌ویژه ترک و تانتور، دو شخصیت فرعی بسیار ناراحت‌کننده) و حتی خود ترزان نیز به‌درستی طراحی نشده و جذاب نیست. احساس غالب این است که تیم نویسندگان نمی‌دانستند چه کاری با وظیفه پیش رو کنند و چیزی را بداهه‌پردازی کرده‌اند. بدتر از آن، در این فیلم مشکلات منطقی زیادی وجود دارد. به عنوان مثال، هیچ تصوری از زمان گذرانده شده وجود ندارد، بنابراین ما با این ایده مواجه می‌شویم که ترزان به سرعت اولین کلمات انسانی را یاد می‌گیرد. چیز دیگری که زیادی منطقی نیست، این است که ترزان خود را از نظر فیزیکی با گوریل‌هایی که با آنها زندگی می‌کند، تشخیص نمی‌دهد و همچنین شباهت‌های فوری بین خود و جین را نمی‌بیند. آیا او در نقطه‌ای از زمان، تصویر خود را نمی‌بیند؟ نمی‌خواهم بگویم که فیلم بد است… اما حقیقت این است که احساس می‌کنم دیزنی قبلاً کارهای بسیار بهتر و جالب‌تری به ما ارائه داده است. در کل، فکر می‌کنم که بازیگران صدا کار بدی انجام ندادند و همه آنها بهترین تلاش خود را کردند و هر آنچه از آنها خواسته شده بود را به بهترین نحو انجام دادند. شخصاً، برخی از انتخاب‌ها را خیلی دوست نداشتم. به عنوان مثال، تونی گلدوین، که نقش شخصیت مرکزی فیلم را صداگذاری کرده، به طرز نسبتاً متوسطی این کار را انجام داده و صدایش هیچ ویژگی خاص یا جذابی ندارد (خوب، خود شخصیت نیز از هر جذابیتی خالی شده است). به نظر من، گلن کلوز بیشتر از همه درخشان بود، اما با گفتن بسیار کم، و رزی اودونل کسی بود که بیشتر از همه مرا ناراحت کرد، با صدایی بسیار ناخوشایند. نقطه قوت فیلم، جلوه‌های بصری و انیمیشن آن است که به خوبی اجرا شده است و به لطف CGI با کیفیت بالا. مطمئن نیستم، اما شاید این یکی از اولین فیلم‌های استودیو باشد که به‌طور منظم از انیمیشن کامپیوتری استفاده کرده است. آنچه مسلم است این است که ظاهر فیلم بسیار زیباست و کمی با فیلم‌های قدیمی‌تر دهه میانه متفاوت است. و اگر واقعاً این واقعیت باشد که فیلم‌های دیزنی به‌طور کلی توجه خاصی به موزیک و آهنگ‌ها دارند، این فیلم هم آن ویژگی را حفظ کرده و فیل کالینز را استخدام کرده تا چندین آهنگ بنویسد و بخواند. متأسفانه، و با وجود اینکه فیلم برنده جایزه اسکار بهترین آهنگ برای «تو در قلب من خواهی بود» شد، هیچ‌یک از آنها را واقعاً دوست نداشتم و صدای فیلم را به‌خصوص بد می‌دانم. «ترزان» از چنگال یک ببر نجات می‌یابد و در یک کلونی گوریل‌ها بزرگ می‌شود. با بزرگ‌تر شدن، او با حیوانات اطرافش ارتباط برقرار می‌کند و در نهایت، با چند احتیاط از «کرچاک» (رهبر) به‌طور داخلی بخشی از خانواده می‌شود. گروهی از کاوشگران بریتانیایی وارد می‌شوند که مصمم به دیدن گوریل‌ها هستند و قهرمان ما برای اولین بار «جین» را می‌بیند: داستان عاشقانه آغاز می‌شود. راهنمای آنها «کلایتون» به همه خیانت می‌کند - او می‌خواهد گوریل‌ها را برای هر کدام 300 پوند در اروپا بفروشد و یک نبرد رنگارنگ و خطرناک از «تمدن‌ها» آغاز می‌شود. انیمیشن‌ها کمی ساده و زاویه‌دار هستند - اما شخصیت‌پردازی‌ها بسیار قوی‌تر هستند. این فقط یک داستان عاشقانه با یک پایان خوش نیست؛ ما در سفر خودآگاهی آنها شرکت می‌کنیم در حالی که هر یک دیگری را به دنیای خود، که به طور شدید متفاوت است، معرفی می‌کند... تلاش‌های عالی صوتی از برایان بلستد، مینی درایور و نایجل هاوثورن به این ماجراجویی اکشن سرگرمی و سرعت بیشتری می‌بخشد که با چند آهنگ خوب از فیل کالینز همراه است.