فیلم Skyscraper 2018

شاید انتظار داشته باشید که یک مأمور سابق FBI بتواند از خود دفاع کند یا با سلاح کار کند، اما قطعاً انتظار ندارید که یک پزشک نیز این توانایی‌ها را داشته باشد. اما سارا ساویر نه تنها می‌تواند سلاحی که به سمتش نشانه رفته را بدزدد، بلکه می‌تواند آتش یک ساختمان در حال سوختن را بدون اینکه حتی در داخل آن باشد، خاموش کند! ویل ساویر...

شاید انتظار داشته باشید که یک مأمور سابق FBI بتواند از خود دفاع کند یا با سلاح کار کند، اما قطعاً انتظار ندارید که یک پزشک نیز این توانایی‌ها را داشته باشد. اما سارا ساویر نه تنها می‌تواند سلاحی که به سمتش نشانه رفته را بدزدد، بلکه می‌تواند آتش یک ساختمان در حال سوختن را بدون اینکه حتی در داخل آن باشد، خاموش کند! ویل ساویر با چالشی مواجه است زمانی که تبلتی که به دلایلی به او داده شده و کنترل کامل سیستم امنیتی و تقریباً همه چیزهای دیگر ساختمان را در دست دارد، دزدیده می‌شود. ساختمان آتش می‌گیرد و خانواده‌اش در طبقات بالایی گرفتار می‌شوند و راهی برای فرار ندارند. ویل که حالا مظنون است، تصمیم می‌گیرد به داخل ساختمان در حال سوختن برود، خانواده‌اش را نجات دهد و از آنجا خارج شود. این کار به سادگی به نظر نمی‌رسد، زیرا یک مک‌گافین وجود دارد که باید به دست بیاید و افرادی که ساختمان را آتش زده‌اند، هر کاری می‌کنند تا به آن برسند. و آیا گفتم **او تنها یک پا دارد!** _اخطار: شامل اسپویلرهای جزئی است._ فیلم "آسمان‌خراش" به شدت قابل پیش‌بینی بود و تنها چیزی که انتظارش را نداشتم، این بود که پنج دقیقه از وقت ما را صرف نشان دادن ویل کرد که به سارا می‌گوید تلفنش را خاموش و روشن کند تا مشکلش حل شود، فقط برای اینکه به پایان‌بندی برسیم که سارا ساختمان را خاموش و روشن می‌کند تا آتش را خاموش کند. تنها چیزی که از این فیلم لذت بردم، نزدیک به پایان بود وقتی که آنها در _مروارید_ هستند، اما شما فیلم را فقط برای یک صحنه تماشا نمی‌کنید. راوسون ثوربر باید به کمدی بچسبد، جایی که تجربه دارد. این فیلم هدر دادن ۱۲۵ میلیون دلار هزینه تولیدش است و واقعاً هدر دادن ۱۲ دلار برای تماشایش. این یکی را رد کنید. خوب، اگر طرفدار دواین جانسون هستید، این فیلم یک اکشن با انرژی بالا و جلوه‌های ویژه قابل قبول است. اما اگر نه، باید واقعاً طرفدار بزرگ جلوه‌های ویژه و اکشن باشید تا نقاط ضعف آن را نادیده بگیرید. بیایید با نکات مثبت شروع کنیم. اولاً، این فیلم دواین جانسون است (بله، من طرفدار او هستم) هرچند در این فیلم بهترین نمایش خود را ندارد. شخصاً می‌توانستم بدون داستان پای مصنوعی‌اش هم کنار بیایم، اما در نهایت زیاد برایم مزاحمت نداشت. واقعاً چیز خاصی به فیلم اضافه نکرد، جز چند صحنه غیرواقعی و مضحک. سپس به اکشن و جلوه‌های ویژه می‌رسیم. آنها به اندازه‌ای که از یک فیلم اکشن چند میلیون دلاری انتظار می‌رفت خوب بودند. حداقل من از آنها لذت بردم. طراحی آسمان‌خراش برایم جالب بود. فکر می‌کنم هم زیبا و هم خنک بود. دوست داشتم ببینم در دنیای واقعی ساخته می‌شود. آیا فیلم تقلیدی بود؟ خوب، البته که می‌توان گفت تقلیدی بود! چند فیلم می‌توان ساخت که در آنها آسمان‌خراش‌ها در حال سوختن و خلافکاران آنها را تصرف می‌کنند قبل از اینکه به یک الگو تبدیل شوند؟ اولین فیلمی که نام "آسمان‌خراش" را داشت، در سال ۱۹۲۸ ساخته شد. این موضوع اصلاً برایم مزاحمت نداشت. حال به نکات منفی می‌پردازیم. فیلم به شدت قابل پیش‌بینی بود. شما می‌توانستید از اولین صحنه‌ای که بدذات‌ها در آن بودند، بفهمید که آنها چه کسانی هستند. به ویژه آقای پیرس که ظاهری موش‌مانند داشت. بدذات اصلی؟ خوب، او قطعاً به اندازه هانس گروبر جذاب نبود. بیشتر شبیه یک تبهکار معمولی بود. فیلم واقعاً از یک بدذات با کاریزما خالی بود. به طور کلی، بیشتر فیلم از ابتدا تا انتها واقعاً یک رویداد بدون شگفتی بود از ورود اولین بدذات تا راه‌اندازی دوباره سیستم‌ها. سپس به واقع‌گرایی می‌رسیم. من انتظار ندارم که یک فیلم اکشن و با جلوه‌های ویژه واقعی باشد، اما حداقل‌هایی وجود دارند. ساویر که در حال بالا رفتن از بیرون ساختمان است (یادتان باشد که او یک پا دارد) در جریان هوای داغ از ۵۰ طبقه سوخته، واقعاً بی‌معنی بود. همچنین، ساختمانی که اینقدر می‌سوزد و این مدت طولانی در آتش می‌سوزد و هنوز تمام کابل‌های الکتریکی و لوله‌کشی‌ها کار می‌کنند، کمی زیاد است. بدترین جرم این بود که چگونه همه به طرز جادویی در وسط آتش نشسته و توسط آزادسازی گاز هالون (یا چیزی معادل) نجات می‌یابند. این واقعاً نشان‌دهنده بی‌خردی (یا شاید تنبلی) در نوشتن فیلمنامه به یک سطح جدید است. بنابراین، به طور خلاصه، این فیلم می‌توانست خیلی بهتر باشد. به نظر من، این فیلم به لطف دواین جانسون و علاقه‌ام به فیلم‌های اکشن پر از جلوه‌های ویژه نجات یافت.