فیلم Child 44 2015

**یک قهرمان جنگ که به یک افسر پلیس تبدیل شده، با درگیری‌های داخلی دپارتمانش دست و پنجه نرم می‌کند.** عنوان عجیبی است. در روایت نیز به درستی توضیح داده نمی‌شود و بیشتر شبیه یک شمارش تقریبی از چیزی به نظر می‌رسد. این داستان روسی است، به معنای شخصیت‌ها و مکان‌های روسی. داستان پس از جنگ جهانی دوم در مسکو آغاز می‌شود؛ یک افسر ارشد پلیس که...

**یک قهرمان جنگ که به یک افسر پلیس تبدیل شده، با درگیری‌های داخلی دپارتمانش دست و پنجه نرم می‌کند.** عنوان عجیبی است. در روایت نیز به درستی توضیح داده نمی‌شود و بیشتر شبیه یک شمارش تقریبی از چیزی به نظر می‌رسد. این داستان روسی است، به معنای شخصیت‌ها و مکان‌های روسی. داستان پس از جنگ جهانی دوم در مسکو آغاز می‌شود؛ یک افسر ارشد پلیس که بین سیاست‌های دپارتمانی و یک پرونده گیر کرده است. پس از اینکه تحقیقات او بدون نتیجه به پایان می‌رسد، افسر اخراجی فرصتی برای شروع دوباره زندگی در شهری دیگر پیدا می‌کند. اما مشکلات او زمانی شروع می‌شود که به تحقیق درباره مرگ کودکان می‌پردازد. نتیجه پرونده با یک چرخش کوچک به پایان داستان می‌رسد. بازیگران قابل قبول بودند، اما نه چندان impressiv. به خصوص با توجه به اینکه این فیلم به صورت بین‌المللی تولید شده، زبان انگلیسی را انتخاب کرده‌اند، اما من دوست داشتم که به زبان اصلی باشد تا جذابیت بیشتری داشته باشد. فیلم خیلی طولانی بود و نیمه اول آن خیلی خسته‌کننده بود، زیرا ارتباطی با آنچه در نیمه دوم فیلم می‌آید نداشت. وقتی روایت از مسکو خارج می‌شود، واقعاً جذاب می‌شود. بنابراین بعد از ۶۰ دقیقه اول، داستان واقعی آغاز می‌شود. در اینجا بازیگران بهتر عمل کردند. نومی راپاس و تام هاردی هر دو با انرژی کامل ظاهر شدند. بنابراین نیمه دوم فیلم قابل تماشا بود. کارگردان این فیلم، سازنده "پول آسان" است که در آن بازیگران سوئدی را نیز برای نقش‌های کوچک آورده است. این فیلم به اندازه‌ای که انتظار داشتم خوب نبود، اما به خوبی پایان یافت. فکر نمی‌کنم دیدن آن ارزش داشته باشد، اما چه کسی می‌داند چه چیزی را دوست دارید. بنابراین نه آن را توصیه می‌کنم و نه رد می‌کنم. اما برای من یک فیلم متوسط بود. **یک فیلم بیش از حد جاه‌طلب، اما هنوز هم جالب.** صادقانه، از این فیلم انتظار بیشتری داشتم. به طور تصادفی آن را در تلویزیون پیدا کردم، اما قبلاً درباره‌اش شنیده بودم و مطمئن نیستم به چه دلیلی، اما این احساس را داشتم که فیلم بسیار خوبی است. فیلم به اندازه‌ای که انتظار داشتم خوب نیست، زیرا کمی در بین سیاست و معماهای پلیسی گم می‌شود و این موضوع به ریتم فیلم آسیب می‌زند. همه چیز با درامی آغاز می‌شود که یک مأمور MGB به نام لئو دیمیدوف سعی دارد از همسرش محافظت کند پس از اینکه یک زندانی سیاسی او را به عنوان همدستش معرفی می‌کند. تلاش او نتیجه می‌دهد، اما آن‌قدر واضح است که او می‌خواست از او محافظت کند که مقاماتش او را به یک شهر صنعتی در حومه اوکراین می‌فرستند. در عین حال، او باید به دوستی بگوید که پسرش در یک تصادف قطار به ظاهر اتفاقی جان باخته است، اما واضح است که کودک به قتل رسیده است. در شهر جدیدی که به آنجا منتقل می‌شود، لئو موارد دیگری از کودکان را در همان وضعیت کشف می‌کند و استنباط می‌کند که یک قاتل در حال کشتن کودکان در امتداد خط آهن است. مشکل این است که پلیس شوروی را متقاعد کند که این جنایات مختص دنیای سرمایه‌داری نیست. فیلم دیالوگ‌های خوبی دارد و فیلمنامه آن بسیار خوب است، اما احساس می‌کنم که خیلی جاه‌طلبانه است و در نهایت نمی‌تواند به خوبی آن را مدیریت کند. دشواری در هماهنگی بین دو زیرپرسش (جنایتکار در حال فرار و درگیری قهرمان با مقامات متعصب)، که هر دو به یک اندازه قدرتمند و مرتبط هستند، محسوس است. یک نقطه داستانی دیگر وجود دارد که برایم تردیدهایی ایجاد می‌کند و آن مربوط به تغییرات رادیکال همسر لئو است، از فردی منفعل و بی‌اهمیت در داستان به شخصیتی فعال و همکار که مرکز وقایع بعدی است. اگر این تغییر، از یک سو، امکان بازگشت او به مرکز وقایع را فراهم کرده، از سوی دیگر به نظر می‌رسد که ناهماهنگی باشد. پایان فیلم بد نیست، اما بی‌سلیقه است: جو تنش و تعلیق به عمل بیشتر واگذار می‌شود که در تضاد کامل با آنچه فیلم قبلاً انجام داده بود، است. بازیگران شامل چندین بازیگر شناخته شده هستند، از جمله تام هاردی و نومی راپاس در نقش‌های اصلی. هیچ‌کدام از آن‌ها بد نبودند، هر دو بسیار مطمئن هستند و تفسیر آن‌ها محکم و خوب طراحی شده است. جوئل کینامان یک شرور قانع‌کننده است و به خوبی نقش یک متعصب سیاسی را بازی می‌کند. وینسنت کسل و گری اولدمن از کهنه‌کاران شناخته‌شده هستند و برای نقش‌های فرعی برجسته گزینه‌های مطمئنی به شمار می‌روند. تنها نکته منفی که دارم (و فکر می‌کنم تقصیر بازیگران نیست، بلکه مربوط به کارگردان اسپینوزا است) آن لهجه pseudo-Russian وحشتناک است که بازیگران سعی کردند تقلید کنند و هرگز نباید انجام می‌شد. اگر کارگردان این نوع لهجه را به شدت می‌خواست، باید به دنبال بازیگران روسی یا شرقی می‌بود که می‌توانستند به زبان انگلیسی صحبت کنند. از نظر فنی، فیلم به شدت به عکاسی و کار دوربین وابسته است. آن‌ها تمام تلاش خود را کردند تا این عناصر احساسات متنوعی را به مخاطب منتقل کنند، از سرما و خشکی زمستانی گرفته تا جو نامهربان و بی‌اعتماد شهرهای شوروی در دهه ۱۹۵۰. من همچنین از خودروها، یونیفورم‌ها، لباس‌ها و صحنه‌ها بسیار خوشم آمد، زیرا در کل تلاش خوبی برای بازسازی تاریخی انجام شده بود. موسیقی متن کار خود را انجام می‌دهد، اما در گوش نمی‌ماند. با وجود حضور اولدمن، تمام جذابیت تاریک "شهروند ایکس" HBO را ندارد. این فیلم کمتر به بررسی دوگانه سیستم شوروی و چیکاتیلو پرداخته و از این بابت آسیب می‌بیند. این داستان کمی کمتر جذاب است، و وضعیت پیشرفت بیشتر به نظر می‌رسد که ناتوان است تا اینکه مداخله‌گر باشد. و نظری که باقی می‌ماند بیشتر از نوع "این بود که زندگی تحت کمونیسم چگونه بود" و کمتر از نوع "این است که چگونه سیستم کمونیستی در تحقیقات مداخله کرد و بازداشت او را به تأخیر انداخت" است. شما می‌توانید تفاوت بین این دو را حس کنید، زیرا هر دو مهم هستند، اما پلیس‌ها با این نسخه بیشتر ناتوان به نظر می‌رسند و فکر می‌کنم که این، کمی به آن‌ها ظلم می‌کند. از طرف دیگر، شک دارم که کسی امروز این انتقاد را ببیند، بنابراین... هر چه بتوانید بگیرید.