فیلم The Cleaning Lady 2018

این فیلم که در ابتدا به عنوان یک فیلم کوتاه در سال ۲۰۱۶ آغاز شد، اکنون به یک فیلم بلند تبدیل شده است. کارگردانی هر دو اثر بر عهده جان کناوتز بوده و "زن نظافتچی" داستان 'شللی' (راشل آلیگ) را روایت می‌کند که به عنوان نظافتچی برای 'آلیس' (الکسیس کندرا) مشغول به کار می‌شود. چهره 'شللی' به شدت آسیب‌دیده است و در ابتدا این زن...

این فیلم که در ابتدا به عنوان یک فیلم کوتاه در سال ۲۰۱۶ آغاز شد، اکنون به یک فیلم بلند تبدیل شده است. کارگردانی هر دو اثر بر عهده جان کناوتز بوده و "زن نظافتچی" داستان 'شللی' (راشل آلیگ) را روایت می‌کند که به عنوان نظافتچی برای 'آلیس' (الکسیس کندرا) مشغول به کار می‌شود. چهره 'شللی' به شدت آسیب‌دیده است و در ابتدا این زن درون‌گرا به سختی صحبت می‌کند و از برقراری تماس چشمی اجتناب می‌کند و شخصیت او کاملاً در تضاد با 'آلیس' است که برای امرار معاش آرایشگری می‌کند. 'آلیس' به شدت به 'مایکل' (استلیو ساوانته)، یک مرد متأهل، علاقه‌مند می‌شود. با اینکه می‌داند این رابطه نوعی سمی است، به گروه خودیاری 'عاشقان' (مانند AA، اما برای روابط) می‌پیوندد و فیلم مدتی طول می‌کشد تا به اوج خود برسد. کمی بیش از حد طولانی، زیرا در ابتدا این فیلم بیشتر شبیه یک درام با بودجه کم به نظر می‌رسد و به جز صحنه ابتدایی که 'شللی' موش‌ها را در مخلوط‌کن می‌گذارد، برای مدتی هیچ چیز ترسناکی وجود ندارد. آن‌قدر طولانی که واقعاً از تماشای فیلم خسته می‌شوید. ما می‌بینیم که این دو زن برای قرارهای نظافتی ملاقات می‌کنند و در این بین، رابطه آنها رفت و برگشت دارد و نگاهی عمیق‌تر به دوران کودکی 'شللی' که پر از آزار و اذیت از سوی مادرش است، می‌اندازیم؛ صحنه‌هایی که آنها فقط برای صرف شام می‌نشینند یا با هم آرایش می‌کنند... که در بیشتر موارد خسته‌کننده است. وقتی بالاخره داستان به راه می‌افتد، "زن نظافتچی" به فیلم ترسناکی تبدیل می‌شود که منتظرش بودم و واقعاً از نحوه پیشرفت داستان لذت بردم. متأسفانه این که به آن نقطه برسد، خیلی طول کشید و دیگر نمی‌توانم آن را یک فیلم خوب بنامم. تماشای آن قابل قبول است و اگر صبر داشته باشید تا از مقدمه طولانی عبور کنید، صحنه‌های زیبایی وجود دارد، اما اگر این صبر را ندارید، "زن نظافتچی" ممکن است برای شما مناسب نباشد. بازیگری خوب است و جلوه‌های سوختگی پوست بسیار واقعی به نظر می‌رسند (به‌ویژه اگر بدانید که راشل آلیگ واقعاً چقدر زیباست) و برای این که این فیلم ادامه‌ای بر یک فیلم کوتاه است، اصلاً بد نبود. اما حداقل کمی هیجان در ۳۰ تا ۴۰ دقیقه اول می‌توانست خوب باشد. این فیلم شما را به روش‌های مختلفی به 'شللی' و 'آلیس' نزدیک می‌کند. ریتم کند این فیلم به خوبی کار می‌کند زیرا چیزی نیست که نتوان به سرعت به سطح آورد. زخم‌ها، هم فیزیکی و هم ذهنی، می‌توانند عمیق باشند و کارگردان این موضوع را با دو زن به خوبی نشان می‌دهد. همچنین، واقعاً 'شللی' یک داستان پس‌زمینه دارد. مادرش بدترین است. ترکیب این فیلم با "زن تنها سفید (1992)" یا "آزمون (1999)" می‌تواند تجربه خوبی برای تماشای دو فیلم هیجانی باشد.