فیلم 30 Days of Night 2007

فیلم "30 Days of Night" یک اثر جدید و خلاقانه در ژانر خون‌آشامی است که هرگز به اندازه‌ای که شایسته‌اش بود مورد توجه قرار نگرفت. این فیلم یکی از معدود آثاری است که من به آن علاقه‌مندم و نمی‌توانم درک کنم چرا دیگران از آن خوششان نمی‌آید. هرچند من به فیلم‌های دیگری مانند "Revolver"، "Doomsday" و "Donnie Darko" بیشتر علاقه دارم و می‌توانم بفهمم که چرا...

فیلم "30 Days of Night" یک اثر جدید و خلاقانه در ژانر خون‌آشامی است که هرگز به اندازه‌ای که شایسته‌اش بود مورد توجه قرار نگرفت. این فیلم یکی از معدود آثاری است که من به آن علاقه‌مندم و نمی‌توانم درک کنم چرا دیگران از آن خوششان نمی‌آید. هرچند من به فیلم‌های دیگری مانند "Revolver"، "Doomsday" و "Donnie Darko" بیشتر علاقه دارم و می‌توانم بفهمم که چرا برخی ممکن است از آن‌ها خوششان نیاید، اما با "30 Days of Night" اینطور نیست. اگر با صحنه‌های خشن مشکلی ندارید، نباید مشکلی با این فیلم داشته باشید. با این حال، دوستان شخصی و افرادی که آنلاین صحبت کرده‌ام، در حالی که عاشق ژانر وحشت و خون‌آشام‌ها هستند، از این فیلم خوششان نمی‌آید که این برای من گیج‌کننده است. اگرچه کمی از ناهماهنگی در تعداد خون‌آشام‌ها ناراحت شدم، اما به جز این، هیچ نکته منفی دیگری برای گفتن در مورد "30 Days of Night" پیدا نمی‌کنم. ابتدا شما شخصیت ابلن، کلانتر را دارید که توسط جاش هارتنت بازی می‌شود، و سپس دنی هیوستون در نقش مارلو، رهبر خون‌آشام‌ها، که در دوره 30 روز بدون آفتاب به آلاسکا حمله می‌کند. همچنین بن فاستر در نقش دستیار انسانی خون‌آشام‌ها بازی می‌کند، که همه آن‌ها از بازیگران مورد علاقه من هستند. حتی ذکر این نکته که همسر ابلن را ملیسا جورج، بازیگر استرالیایی، بازی می‌کند که در زادگاه من به دنیا آمده است، خود امتیاز مثبتی است. هر تغییر در داستان فیلم نسبت به کمیک اصلی، به بهبود داستان کمک کرده است، که (وحشت! شوک!) یک فیلم خون‌آشامی نسبتاً واقعی است. عاشق خون‌آشام‌ها در این فیلم هستم. هرچند آن‌ها به اندازه خون‌آشام‌های "Underworld" جذاب و شیک نیستند و به اندازه خون‌آشام‌های "Buffy the Vampire Slayer" شیطانی نیستند، اما خشونت کاملاً جدیدی را به این کلاس خون‌آشام‌ها می‌آورد. آن‌ها لباس‌هایی می‌پوشند که انتظار دارید افراد سی و چند ساله در سال 2007 بپوشند، از انسان‌های معمولی قوی‌تر هستند، اما غیرقابل باور نیستند، در گروه شکار می‌کنند و صداهای وحشتناکی از خود درمی‌آورند. آن‌ها بی‌رحم و حیوانی هستند، اما به اندازه یک فرد معمولی هوشمندند و سریع، تاریک و مرگبار. در "30 Days of Night" هیچ نوع کمدی وجود ندارد، که همیشه چیز خوبی نیست، اما در این فیلم وجود ندارد. به طور صادقانه، نمی‌توانم این فیلم را به اندازه کافی توصیه کنم، با وجود خونریزی شدید و انتقادات کلی، از شما خواهش می‌کنم حداقل یک بار آن را ببینید و خودتان قضاوت کنید. هم انسان‌های زنده‌مانده و هم خون‌آشام‌های مهاجم تنها در تلاش برای بقا هستند، خون‌آشام‌ها از طریق شکار سادیستی و سیستماتیک جمعیت محلی برای تأمین غذا، و انسان‌ها از طریق مخفی شدن و مبارزه، که بیشتر به مخفی شدن می‌انجامد. به طور طعنه‌آمیز، "انسانیت" انسان‌ها باعث سقوط آن‌ها می‌شود، در حالی که از بالای سرشان توسط نژادی بسیار برتر تغذیه می‌شوند که تا جایی پیش می‌روند که انسان‌ها را "آفت" می‌نامند و زبانی جدید فقط برای خود اختراع می‌کنند تا مجبور نباشند به همان شیوه کثیف ما صحبت کنند. این فیلم که بر اساس یک رمان گرافیکی نوشته استیو نیلز ساخته شده، داستانی غنی و ترسناک را روایت می‌کند که واقعاً شما را به چالش می‌کشد.