فیلم Red Planet 2000

در اینجا یک آتش‌فروزی میلیارد دلاری قرار دارد. حداقل برای چیزی خوب است. دومین فیلم شکست خورده با موضوع مریخ که در سال 2000 منتشر شد، "سیاره سرخ" شاید - فقط شاید - برای برخی که در اولین تماشا از آن ناراحت شدند، ارزش بازبینی داشته باشد. وقتی بدانید که این فیلم قرار نیست یک فیلم اکشن پر از بیگانگان باشد، بلکه یک درام بقا است...

در اینجا یک آتش‌فروزی میلیارد دلاری قرار دارد. حداقل برای چیزی خوب است. دومین فیلم شکست خورده با موضوع مریخ که در سال 2000 منتشر شد، "سیاره سرخ" شاید - فقط شاید - برای برخی که در اولین تماشا از آن ناراحت شدند، ارزش بازبینی داشته باشد. وقتی بدانید که این فیلم قرار نیست یک فیلم اکشن پر از بیگانگان باشد، بلکه یک درام بقا است که به فیلم‌های علمی تخیلی دهه 1950 احترام می‌گذارد و به شخصیت‌هایش اهمیت می‌دهد، تجربه خوبی از تماشای آن به دست می‌آید. این به این معنا نیست که این فیلم یک اثر نابغه در دنیای علمی تخیلی است، زیرا چنین نیست؛ مشکلات مشابه هنوز وجود دارند. ترنس استمپ به طرز وحشتناکی کم استفاده شده است (واقعاً می‌توانستند هر بازیگر کم‌درآمدی را برای بازی در این نقش انتخاب کنند)، برخی از موارد یا منطقی ندارند یا بی‌پاسخ باقی می‌مانند، و البته در میانه فیلم هنوز هم کش می‌آید در حالی که پسرها در مریخ صحبت می‌کنند و کری آن موس در ایستگاه پایه نگران و در عذاب است. با این حال، این فیلم لحظات سرگرم‌کننده‌ای دارد؛ برخی از علوم عجیب با عکاسی زیبا و طراحی صحنه فوق‌العاده ترکیب شده است و سازندگان می‌دانند که چه نوع فیلمی می‌خواهند بسازند. جایی که "ماموریت به مریخ" زیر بار خودخواهی‌اش شکست می‌خورد - سعی در ایجاد حالتی حماسی و مهم دارد، "سیاره سرخ" به آرامی اشاره می‌کند و از شما می‌خواهد که در این سفر همراه شوید. بنابراین سوار شوید و آن را به عنوان یک منطقه بدون خودخواهی با درام انسانی خوب در هسته‌اش بپذیرید. امتیاز: 6.5 از 10. "سیاره سرخ" دارای جنبه‌های زیادی است و هیچ کنترلی بر هیچ‌یک از آن‌ها ندارد. هیچ بازیگری به جز شاید کری آن موس، به درستی با شخصیت خود همخوانی ندارد، زیرا او اساساً در تمام مدت فیلم به حدی کنار گذاشته شده که در 99 درصد داستان نمی‌تواند به عنوان یک شخصیت واقعی محسوب شود. امتیاز نهایی: ★★ - برخی از جنبه‌ها برای من جذاب بودند، اما محصول نهایی ضعیف است. "سیاره سرخ" پتانسیل این را داشت که یک فیلم بقا علمی تخیلی جذاب باشد، اما به دلیل نوشتار ضعیف و اجرای ناامیدکننده، از این هدف فاصله می‌گیرد. داستان دنبال یک تیم فضانورد است که برای یک مأموریت حیاتی به مریخ فرستاده می‌شوند، اما فیلم در حفظ تنش یا واقعی جلوه دادن خطرات مشکل دارد. کارگردانی قابل قبول اما بی‌الهام است و هرگز واقعاً به عناصر بقا توجه نمی‌کند یا احساس فوریت در اکشن ایجاد نمی‌کند. از نظر بصری، عکاسی به خوبی منظره بیابانی مریخ را به تصویر می‌کشد، اگرچه CGI، هرچند بهتر از آنچه انتظار می‌رفت، برای زمان خود دل‌چسب نیست. این فیلم فرصت‌های ایجاد یک جو غوطه‌ورتر یا بصری جذاب‌تر را از دست می‌دهد. بازیگری عمدتاً قابل قبول است، با چند اجرای برجسته بیشتر از دیگران، اما فیلمنامه به نفع بازیگران نیست. دیالوگ‌ها خشک هستند و تعاملات شخصیت‌ها معمولاً غیرطبیعی یا شتاب‌زده به نظر می‌رسند. داستان همچنین برخی پرش‌های منطقی سوال‌برانگیز را انجام می‌دهد که سرمایه‌گذاری در آن را سخت می‌کند. عنصر هوش مصنوعی، که بخشی کلیدی از داستان است، به شکلی مدیریت می‌شود که احساس ناسازگاری می‌کند. موسیقی متن به تجربه اضافه نمی‌کند و لحظات دراماتیک اغلب فاقد وزن هستند، بخشی از این به دلیل انتخاب‌های ناامیدکننده موسیقی است. به طور کلی، "سیاره سرخ" یک پیش‌زمینه محکم داشت اما در اجرای آن به گونه‌ای که ارزش بازبینی داشته باشد، ناموفق بود.